Ο Βαγγέλης και η Δήμητρα έχουν κατάστημα με τουριστικά είδη στο κέντρο της Κω, πολύ κοντά στο λιμάνι. Δουλεύουν από αρχές Απριλίου το πολύ ως τα τέλη Οκτωβρίου. Το μαγαζί λειτουργεί από τις 09.00 το πρωί ως τα μεσάνυχτα. Επτά μέρες την εβδομάδα. Τα παιδιά του ζευγαριού βρίσκονται κάθε πρωί στον παιδικό σταθμό -στα τουριστικά μέρη οι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν και τον Αύγουστο. Το απόγευμα, όπως συμβαίνει στη μέση ελληνική οικογένεια, τα κρατάει η γιαγιά. Το ζευγάρι δουλεύει ασταμάτητα επτά μήνες και κάθεται τους υπόλοιπους πέντε. Αν η σεζόν πάει καλά, βγαίνουν και τα έξοδα για όλο το χρόνο.

Το περσινό καλοκαίρι δεν ήταν καλό για το κατάστημα και τους ιδιοκτήτες του. Το κέντρο της Κω είχε μετατραπεί σε καταυλισμό προσφύγων. Αυτό ήταν υπέροχο για τα μεγάλα ξενοδοχεία, αλλά τραγικό για πολλά καταστήματα της πόλης. Οι τουρίστες έμεναν γύρω από την πισίνα και απέφευγαν τις βόλτες στο λιμάνι και στην πόλη της Κω. Δεν ήταν επικίνδυνο. Ηταν, απλώς, θλιβερό. Πώς μπορεί κάποιος να κάνει τη βόλτα του μπροστά από ανθρώπους που κοιμούνται στον δρόμο, χωρίς να διαθέτουν τα βασικά;

Η έλλειψη συνθηκών υγιεινής και ατομικής καθαριότητας έκανε το πρόβλημα μεγαλύτερο, με τη χαρακτηριστική μυρωδιά να απλώνεται σε κεντρικά σημεία της Κω. Ο Βαγγέλης και η Δήμητρα υπέστησαν μείωση τζίρου κατά 30%. Δηλώνουν ευχαριστημένοι αφού τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Οι εστιάτορες της παραλίας απλώς έχασαν τη χρονιά. Κάποιοι υποχρεώθηκαν να κλείσουν τα μαγαζιά, να μην πληρώνουν ρεύμα και προσωπικό.

Πολιτικά το ζευγάρι ανήκει σε αυτό που ονομάζουμε «προοδευτικό τόξο». Σε καμία περίπτωση δεν εκδηλώνει αντιδραστικά αντανακλαστικά απέναντι στους πρόσφυγες, όμως δεν θα ήθελε να τους ξαναβρεί μπροστά του το καλοκαίρι. Για αυτό και στηρίζει τη δημιουργία hot spot στο νησί. «Ούτως ή άλλως οι πρόσφυγες θα αρχίσουν να έρχονται και πάλι μόλις φτιάξει ο καιρός. Είναι καλύτερο για όλους να υπάρχει ένα σημείο συγκέντρωσης και φιλοξενίας προκειμένου αυτοί οι άνθρωποι να μη ζουν στα πάρκα και στα πεζοδρόμια της πόλης.» Σε αυτό δεν συμφωνούν όλοι στο νησί. Για την ακρίβεια, δεν είναι σίγουροι πού συμφωνούν και πού διαφωνούν. Και για αυτό ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση και οι θολές επιχειρησιακές προθέσεις της.

Στην πραγματικότητα κανένας δεν ξέρει πώς θα λειτουργούν τα hot spot στα νησιά. Και οι τοπικές κοινωνίες ανησυχούν για το ενδεχόμενο εγκλωβισμού χιλιάδων ανθρώπων στα σημεία συγκέντρωσης…

Στην πραγματικότητα κανένας δεν ξέρει πώς θα λειτουργούν τα hot spots στα νησιά. Υπάρχει, βέβαια, ένα γενικό περίγραμμα, σύμφωνα με το οποίο θα καταγράφουν και θα διαχωρίζουν τους πρόσφυγες από τους παράνομους μετανάστες. Οι πρόσφυγες θα διοχετεύονται προς την Ευρώπη, ενώ οι μετανάστες θα επαναπροωθούνται στην Τουρκία ή στις χώρες προέλευσης. Ομως μέχρι να φύγουν από τη χώρα, θα παραμένουν υπό έλεγχο και σίγουρα δεν θα μπορούν να μετακινηθούν από το νησί. Ποιο θα είναι το καθεστώς ελέγχου; Εδώ, βρίσκεται και η μαύρη τρύπα μέσα από την οποία βγαίνουν οι αντιδράσεις κατοίκων. Θα υπάρχουν κέντρα φιλοξενίας με ελεύθερη είσοδο και έξοδο ή θα δημιουργηθούν συνθήκες Αμυγδαλέζας; To δεύτερο είναι πιθανότερο. Οι μετανάστες θα βρίσκονται υπό κράτηση, τουλάχιστον σύμφωνα με το νομοσχέδιο που ετοίμασε η κυβέρνηση. Είτε στη μία, είτε στην άλλη περίπτωση, η αντίδραση στη δημιουργία hot spot εκπορεύεται από την ανησυχία για το ενδεχόμενο εγκλωβισμού χιλιάδων ανθρώπων, προσφύγων ή μεταναστών, σε ένα νησί.

Ο δήμαρχος της Κω, για παράδειγμα, υποτίθεται ότι δεν διαφωνεί ακριβώς με τη δημιουργία κέντρου υποδοχής. Διαφωνεί με τη διαμονή των ανθρώπων στο νησί του. Θέλει να φεύγουν από την Κω το συντομότερο δυνατό για αυτό και επιμένει στη δημιουργία μικρού κέντρου. Αυτό, βέβαια, είναι ανέφικτο. Και να φύγουν, πού θα πάνε; Σε κάποιο διπλανό νησί; Υπάρχουν δημόσιοι παράγοντες στην Κω που, για να πετάξουν το πρόβλημα από πάνω τους, λένε ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ρίξει τον φράχτη στον Εβρο και να δημιουργήσει εκεί υποδομές ελέγχου. «Ούτε οι άνθρωποι θα πνίγονται, ούτε τα νησιά θα επιβαρύνονται». Ως επιχείρημα δεν ευσταθεί. Αν πέσει ο φράχτης στον Εβρο, θα σηκωθεί ανθρώπινο κύμα από το Μπαγκλαντές ως την Ελλάδα. Επίσης η διαχείριση του προσφυγικού ρεύματος δεν διεγείρει τα ίδια αντανακλαστικά σε όλη τη χώρα. Στην Κω ριγούν με τη μείωση των κρατήσεων, αλλά, στη Λέσβο έχουν ανασάνει οικονομικά σε βαθμό που υποδέχθηκαν και εσωτερική μετανάστευση για μεροκάματο. Στα Διαβατά, στη Θεσσαλονίκη, αντιδρούν έντονα. Ετσι γίνεται πάντα. Στα νησιά δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς, χρειάζονται τα hot spots. Στην ηπειρωτική χώρα, όμως, θα δούμε αντιδράσεις που δεν θα υποστηρίζουν τα περί υποψηφιότητας για Νομπέλ…

Εδώ τους Μικρασιάτες τους λέγαμε τουρκόσπορους και τους διώχναμε,τους Σύριους θα δεχόμασταν;

— Christos Loulis (@Christos_Loulis) February 7, 2016

Πέρα από υποχρέωση της χώρας, τα hot spots, αποτελούν και μοναδική επιχειρησιακή επιλογή για τη διαχείριση των ροών από τα ανατολικά. Αρκεί να γίνουν. Παράγοντες διεθνών οργανισμών που βρίσκονται στα ελληνικά νησιά, στοιχηματίζουν τον παχυλό μισθό τους στην αδυναμία της ελληνικής διοίκησης να δημιουργήσει hot spots εντός της χρονικής προθεσμίας που έδωσε η Ευρώπη. Εχοντας δει από κοντά την ελληνική επιχειρησιακή ανεπάρκεια, αλλά και το μέγεθος του προβλήματος, θεωρούν ότι η κατάσταση είναι πάνω από τα όρια της χώρας και κρίνουν απαραίτητη την εμπλοκή της Ευρώπης στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Μένει βέβαια ο συμβιβασμός της κυβέρνησης όχι μόνο με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και με το εσωτερικό της. Η Ευρώπη το δηλώνει ξεκάθαρα. Απαιτεί κέντρα κράτησης αν και κάτι τέτοιο, τεχνικά, είναι παράνομο. Θα φτιάξει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεσμεύεται, νέες «Αμυγδαλέζες»; Και αν το κάνει, τότε πώς θα δικαιολογήσει το κλείσιμο της πρώτης; Αλλά εδώ έχει δικαιολογήσει τόσα άλλα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News