Ο «Πόλεμος των Αστρων» δεν είναι μόνο ένας μακρινός γαλαξίας, με ευφάνταστους ήρωες, αλλοπρόσαλλα πλάσματα και ανύπαρκτες γλώσσες. Είναι ένα είδος αρχιτεκτονικής. Υπάρχει ο σχεδιασμός ολόκληρων πλανητών –το δεύτερο «Αστρο του Θανάτου» χτίζεται κατά τη διάρκεια μίας ολόκληρης ταινίας-, αλλά και ο σχεδιασμός πόλεων που θυμίζουν άλλοτε το «Αλαντίν» και άλλοτε το «Blade Runner». Και φυσικά, υπάρχει και το design. Ένα στιλ ενδυματολογικό που ξεκινά από τις ρόμπες των τζεντάι και τις στολές του γαλαξιακού αυτοκρατορικού στρατού και φτάνει μέχρι και την τελευταία πλεξούδα της πριγκίπισσας Λέια.

Είναι μία μόδα που επηρέασε χιλιάδες φανατικούς οπαδούς της ταινίας. Αυτοί επέλεγαν, και ακόμη επιλέγουν, τους ήρωες του «Star Wars» για να μεταμφιεστούν τις αποκριές –ή το Halloween αντίστοιχα. Μπορεί να ντυθούν ακόμα και γιγάντιοι γυμνοσάλιαγκες (βλ. Jabba the Hutt). Αυτοί που δύσκολα θα υιοθετήσουν το στιλ μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας είναι οι επαγγελματίες σχεδιαστές μόδας. Και  όμως, απ’ ότι φαίνεται ακόμα και αυτούς τους κέρδισαν τα εξωπραγματικά looks των διαφόρων ειδών που συνυπάρχουν σε αυτόν τον γαλαξία.

«Αυτές οι ταινίες αντιπροσωπεύουν για εμάς μία εποχή στην οποία όλα ήταν δυνατά», έχει δηλώσει η σχεδιάστρια μόδας, Κέιτ Μάλιβι, που με την αδερφή της αποφάσισαν να ολοκληρώσουν μία επίδειξη με πέντε φορέματα που είχαν το καθένα ένα θέμα από τις ταινίες. Πράγματι, ο κόσμος των «Star Wars» άνοιξε νέους ορίζοντες. Φυσικά παραγωγές sci-fi υπήρχαν και πριν το 1977. Μάλιστα είχε ήδη κυκλοφορήσει μία ολόκληρη σειρά που «γυριζόταν» στ’ άστρα και «εκτυλισσόταν» στο μέλλον: το «Star Trek».

Αλλά η ενδυματολογία των ηρώων «περιοριζόταν σε συγκεκριμένα κλισέ φουτουριστικών κοστουμιών», σε ολόσωμες φόρμες σε ασημί χρώματα με διαγώνιες ρίγες, σε απλοϊκές ελληνορωμαϊκές χλαμύδες, όπως δηλώνει στο Vanity Fair, η διευθύντρια του Μουσείου στο Ινστιτούτο Μόδας και Τεχνολογίας, Βάλερι Στιλ. Και, επομένως, αυτή η ενδυματολογία δεν ενδιέφερε κανέναν καλλιτέχνη.

Ενώ ο γαλαξίας των «Star Wars» είχε απ’ όλα. Διαφορετικά είδη που ζουν σε κάθε πλανήτη, μαχητές της «σκοτεινής πλευράς», ανδροειδή, Jawas και Τζεντάι, καθένας με τη δική του εμφάνιση και ενδυματολογία. Τους ηθοποιούς έντυνε ο σχεδιαστής σκηνογραφίας-ενδυματολογίας των τριών πρώτων επεισοδίων, Τζον Μόλο και τους εξωγήινους ήρωες ζωγράφιζε ο εικονογράφος Ραλφ ΜακΚουέρι.

Οι μαχητές του Αυτοκρατορικού Στρατού εξοπλίστηκαν με λευκές, λιτές πανοπλίες, ο Χαν Σόλο αντιπροσώπευσε το γουέστερν στοιχείο -το ίδιο που θα υιοθετούσε και ο ηθοποιός, Χάρισον Φορντ, λίγο αργότερα ως «Ιντιάνα Τζόουνς». Η Πριγκίπισσα Λέια εμφανιζόταν κάποιες φορές με λευκές ρόμπες που παραπέμπουν σε έναν φουτουριστικό μεσαίωνα και οι Τζεντάι ντύθηκαν με κιμονό που έδωσαν κάτι το εξωπραγματικό στην ταινία. Η σωστή λέξη, βέβαια, δεν είναι «εξωπραγματικό». Το ύφος είναι εμφανώς ιαπωνικό και μάλιστα παραδοσιακό.

Οταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ο «Πόλεμος των Αστρων», το 1977, η Ιαπωνία ήταν μία μεγάλη δύναμη. «Η ιαπωνική οικονομία βρισκόταν στην κορυφή του κόσμου, οι Ιάπωνες καταλάμβαναν εταιρίες διαφόρων ειδών και, νομίζω, ότι μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ταινία υπαινίσσεται ότι η Ιαπωνία ήταν σαν μία κακιά αυτοκρατορία», δηλώνει η κυρία Στιλ. Η ίδια, είτε έχει πέσει μέσα, είτε όχι στον συνειρμό ότι η Γαλαξιακή Αυτοκρατορία μπορεί να συμβολίζει έναν πιθανολογούμενο ασιατικό ιμπεριαλισμό, έχει κατά βάση δίκιο: Ο κ. Μόλο, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, ενσωμάτωσε στοιχεία από την ιαπωνική παράδοση για την ενδυματολογία των ηρώων του «Star Wars».

Λίγα χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του Αλεκ Γκίνες ως Ομπι-Ουάν Μπεν Κενόμπι, τo 1977, ο σχεδιαστής Ισεϊ Μιγιάκε παρουσίασε το «Kamiko», μία ενδυμασία φτιαγμένη από το παραδοσιακό ύφασμα σαφουόρι, που τυχαίνει να έχει την ίδια κουκούλα

Στη βιομηχανία της μόδας, οι δεκαετίες του 1970 και 1980 στιγματίστηκαν από avant-garde ιάπωνες σχεδιαστές, όπως ο Ισεϊ Μιγιάκι ή ο Ρέι Καουακούμπο, οι οποίοι έκαναν πειραματισμούς. Κάποιοι επανέφεραν στην πασαρέλα τα παραδοσιακά κιμονό, αλλά οι περισσότεροι εισήγαγαν ένα σουρεαλιστικό στοιχείο συνοδευόμενο από παιχνίδια με τα υφάσματα και την τεχνολογία των οπτικών ινών. Με λίγα λόγια: οι ιάπωνες σχεδιαστές μετέφεραν ένα εξωπραγματικό στοιχείο στις πασαρέλες που ήταν ιδανικό για τον κόσμο που κατασκεύαζε ο Τζορτζ Λούκας. Και ο ίδιος, άλλωστε, ήταν στενά συνδεδεμένος με την ιαπωνική κουλτούρα.

Λίγα χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του Αλεκ Γκίνες ως Ομπι-Ουάν Μπεν Κενόμπι, στο επεισόδιο 4, τo 1977, ο διάσημος σχεδιαστής Ισεϊ Μιγιάκε παρουσίασε το «Kamiko», μία ενδυμασία φτιαγμένη από το παραδοσιακό ύφασμα σαφουόρι, που τυχαίνει να έχει την ίδια κουκούλα, το ίδιο στήσιμο και την ίδια γενική αίσθηση που έχει το κιμονό του Ομπι Ουάν.

«Αν ποτέ επιλέξουμε το φουτουριστικό στοιχείο σε μία συλλογή, πάντοτε περιλαμβάνουμε και μία παραπομπή στο “Star Wars”», δήλωσε πρόσφατα στην εφημερίδα Guardian, ο σχεδιαστής Τζ. Αντερσον. Ο ίδιος, ως λάτρης των «Star Wars», πρόσφατα συνεργάστηκε με την κινηματογραφική παραγωγή για το λανσάρισμα μιας συλλογής και για την διοργάνωση μίας επίδειξης, αντλώντας έμπνευση από το νέο επεισόδιο «Η Δύναμη Ξυπνά».

«Είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις ενδυμασίες ή ρομπότ που είναι εμβληματικά», επισημαίνει ο κ. Αντερσον, εξηγώντας ότι οι στολές της κινηματογραφικής παραγωγής δεν «έχουν» συγκεκριμένη ημερομηνία, ούτε καν δεκαετία. Γι’ αυτό και η βιομηχανία της μόδας θα συνεχίσει να αντλεί έμπνευση από το «Star Wars». Γιατί, τελικά, «όλοι ονειρεύονται να δημιουργήσουν κάτι τόσο εμβληματικό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News