Ποιο πουκάμισο, σημαία ανεξαρτησίας θα ανεβάσεις στον ιστό σου; Ποια έπαρση; Ποιο χρώμα; Το κόκκινο της επανάστασης, το μαύρο των πειρατών...
Προσοχή, σκύλος
Κανείς δε σε ρωτάει πού γεμίζεις, πού βρίσκεις το κουράγιο και συνεχίζεις. Περιμένουν να σε δουν άδειο, να διαπραγματευτούν την ανάγκη...
Η πολυθρόνα, ο Υμηττός και η γάτα
Όπως εκείνοι οι μοναχοί του Μεσαίωνα που προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν το αρχικό κείμενο μέσα από σβησμένες ή αντικατεστημένες λέξεις, έτσι εργαστήκαμε...
Φύγε μακριά της
Πιάσε τη ζωή σου με τα δόντια από το σβέρκο, μάτωσέ την, πάρε την ευχή της και άφησέ την ελεύθερη. Φύγε...
Ανάσταση
Θα έρθω με έναν όρο, να κάνουμε Ανάσταση στο Μοναστήρι. Θα πάρουμε νερό και κουλουράκια για τον δρόμο, το φανάρι της...
Η πρόβα
Ημέρες, εβδομάδες, μήνες, αργά πολύ αργά, έως την τελευταία δοκιμή η εμμονή για τη μορφή, για την παράσταση. Κάθε φορά από...
Ο φίλος
Τι ωραία όταν ο φίλος ο δυσεύρετος, που αγαπάς και εκτιμάς -κυρίως- επαινεί, επιδοκιμάζει την εργασία σου. Και πόσο χρησιμότερος όταν...
Η ραγισματιά
Ιδιότροπο παιδί δεν σημαίνει απαραίτητα κακό παιδί. Αντίθετα, σημαίνει ευχάριστα διαφορετικό, ευχάριστα αλλιώτικο, αφού το σχόλιο συνοδεύεται με χαμόγελο.
Ταΐζω τον σκύλο
Θέλω να μπαίνω στη θάλασσα με τις απλωτές, με τις μεγάλες. Να χώνω το κεφάλι μου μέσα στα νερά, στα αλάτια,...
Άλλο pH
Το να μοιράζεσαι δε θέλει προσπάθεια, θέλει ανάγκη, εσωτερική κραυγή, όχι φρου-φρου κι αρώματα. Θέλει ησυχία, όχι chansons και δεξιώσεις.
Το γέλιο
Έφτιαχνες καινούργια παραμύθια από τα παλιά, έβρισκες κάτι λέξεις χαμένες. Και εγώ με χτισμένο στόμα δεν μπορούσα να βοηθήσω, να πω...
Ο κόμπος
Ψάχνω την πέτρα τη σκληρή, το ακόνι, το ατσάλι το κοφτερό, το μαχαίρι το δίκοπο. Χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτα άλλο.
Η Σιωπή των Σειρήνων
Ιχνογράφος η σιωπή. Σαν τη μύγα μες στο γάλα. Αφήνει το στίγμα της. Δεν αρέσει όμως. Ενοχλεί. Σαν τον εργάτη της...
Τα τραγούδια των Αγίων
Η κοπέλα που αγαπούσε, ταξίδευε μια φορά τουλάχιστον την εβδομάδα με το λεωφορείο της γραμμής για Αθήνα. Εκείνος νοίκιαζε ταξί κι...
Η Ρήξις – το Άκτιον
Κι αν τα πάντα είναι χαμένα εκ των προτέρων και προαποφασισμένα, εγώ θα μπω να παίξω, θα μπω και θα παίξω...
Το Παγγαίο
Το Παγγαίο κρέμεται τον χειμώνα από τον ουρανό. Δεν είναι θαύμα. Είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα που έχεις ανάγκη. Σε ρουφάει,...
Το Δεκάρι μας
Καθαρά τα γράμματα, λίγα τα λόγια, η σιωπή θα μιλάει και το παράδειγμα, τα πιο πολλά θα τα διδάξει ο τρόπος,...
Γραφή καρκινική
Υπάρχουν άνθρωποι που όταν πεθαίνεις κοντά τους, στην αγκαλιά τους, δεν πεθαίνεις ποτέ και άλλοι που ζεις μαζί τους πεθαίνοντας κάθε...
Πρωταθλητής του χειμώνα
Τι είναι το ψέμα; Είναι κάτι τόσο σοβαρό; Όλοι λέμε ψέματα. Αντοχή σπουργίτη έχει το ψέμα. Η πτήση του είναι τρία...
Το Διάλειμμα
Υπάρχει ένα είδος διαλείμματος που χάνεται σιγά-σιγά με τα χρόνια, ένα διάλειμμα που ερχόταν και έβγαινε κατευθείαν από το μάθημα, το...
Το βαρέλι
Την συνάντησα πρώτη φορά στον γύρο του θανάτου, μικρό παιδί πάνω σε μοτοσικλέτα και από τότε έχω δέσει τα χέρια μου...
Τα πορτοκάλια των Χριστουγέννων
Χέρια που ξέρουν ν’ ανάβουν τη φωτιά, να φέρνουν ζεστασιά, χάδι, φιλί, την ιστορία και πώς να την αφηγηθούν με τον...
Το σύνδρομο της νοσοκόμας
Έτσι και φορέσεις την φανέλα του Ρονάλντο, παίζεις κιόλας στη Ρεάλ. Μυρίζουν ακόμη και οι παλάμες σου όταν ξυπνάς το πρωί,...
Το φύλλο της φτέρης
Να ανοίγω το νερό, να τρέχει, να κατεβαίνει, νάμα, καθαρό, γλυκό, δρόσος και ίαμα από τα Όρη του Θεού, να φτάνει,...
