Το ΔΝΤ ζητεί τη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου όπως προβλέπει η συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές της.

Θεωρητικά αυτό μπορεί να μπει από το ένα αφτί του Τσακαλώτου και να βγει από το άλλο. Το ΔΝΤ δεν έχει πρόγραμμα με την Ελλάδα, τα στελέχη του μπορούν πλέον να έρθουν στην Αθήνα για διακοπές, αλλά για να μπουν σε υπουργείο πρέπει να περάσουν από τον αστυφύλακα της εισόδου.

Το πρόβλημα είναι ότι, δυστυχώς για μας, το ΔΝΤ θεωρείται αξιόπιστο για τις αγορές ή, τέλος πάντων, η άποψή του έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από αυτή που εκφράζει η κυβέρνηση. Ο Πρωθυπουργός επαναλαμβάνει, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, ότι η χώρα βγήκε από την κρίση και τα μνημόνια, επιβιβαζόμενη στον οδοντωτό σιδηρόδρομο που ανεβαίνει την καμπύλη της ανάπτυξης. Μπορεί αυτό να αρέσει σε μένα και σε σας, αλλά δεν έχει πείσει έστω και έναν για να μας δανείσει με λογικά επιτόκια. Στην περίπτωση δε που βάλουμε δίπλα στις θέσεις του ΔΝΤ και κάτι εκθέσεις για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, αθροίσουμε τις εκτιμήσεις για το δημόσιο χρέος, τις τράπεζες και τη ΔΕΗ και διαιρέσουμε με την πορεία του Χρηματιστηρίου, το φως που μπαίνει από τη χαραμάδα τονίζει τις σκιές.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση δεν έχει καταθέσει ένα πραγματικά ρεαλιστικό αναπτυξιακό σενάριο για τη χώρα. Περιγράφει προσδοκίες, προσδιορίζει στόχους, αλλά δεν εξηγεί και πώς θα φτάσουμε εκεί. Η βασική της προσέγγιση είναι η υπερφορολόγηση προκειμένου να δημιουργούνται πλεονάσματα προς διανομή. Ναι, ασφαλώς εδώ μπορεί να ισχυριστεί ότι προτάσσει το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης δια της αναδιανομής. Με αυτό πας καλά στη Β’ Αθηνών, όχι στις χρηματαγορές. Και είναι σαν να βάζει την κουτάλα σε ένα καζάνι που αδειάζει. Και έτσι, ενώ από τη μία ανοίγει βεντάλια παροχών, επιστρέφοντας κάτι από όσα συσσώρευσε η φορολογική αφαίμαξη, από την άλλη οι πρωτοβουλίες που θα έστελναν ένα ενδιαφέρον σήμα προς αγορές και επενδυτές, είτε καθυστερούν, είτε θα βρουν μπροστά τους ένα πλέγμα προσφυγών.

Η κυβέρνηση τρέχει τώρα να ξεμπλοκάρει τις διαδικασίες για το «Ελληνικό», ενώ δεν είναι και τόσο βέβαιο ότι θα κυλήσουν ομαλά τα πράγματα για την αποκρατικοποίηση ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ και λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Η κάλυψη του στόχου των εσόδων από αποκρατικοποιήσεις, αν επιτευχθεί, θα έχει να κάνει με το 1 δισ. ευρώ που θα εισπράξουμε από το «Ελευθέριος Βενιζέλος», χάρη στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πολλαπλασίασε το τίμημα -εμείς είχαμε συμβιβαστεί με πολύ λιγότερα…

Η επίκληση της ιταλικής κρίσης, για να δικαιολογηθεί η δυστοκία στις αγορές, δεν είναι πειστικό επιχείρημα. Στις ίδιες συνθήκες βγήκε και η Κύπρος και μάζεψε 1,5 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα παραμένει μία χώρα υψηλής επισφάλειας και όσο το πολιτικό σκηνικό παραμένει θολό, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News