Αντίθετα με τον Πολάκη που ανεβάζει φωτογραφίες με χταπόδια, οι φίλοι μου στο facebook ανεβάζουν τα βιβλία που θα διαβάσουν στις διακοπές. Γνωρίζοντας ότι τα περισσότερα από τα μεγάλα βιβλία είναι πολύτιμα κατά βάση όταν δεν υπάρχει πρόχειρο βότσαλο και για να μη χτυπάει το παράθυρο από τον αέρα, κάποιες σκέψεις για το καλοκαιρινό διάβασμα.

Κατ’ αρχάς πιστεύω στο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να διαβάζει ό,τι θέλει το καλοκαίρι. Φτάνει να μην προκαλεί, που θα έλεγε και ο Μητσιάς. Δέχομαι ότι κάποιος μπορεί να έχει όνειρο να διαβάσει στις διακοπές του τη «Διαλεκτική του Διαφωτισμού» των Χορκχάιμερ και Αντόρνο, αλλά βρίσκω εκκεντρικό κάποιος να ξεκινάει για την παραλία κρατώντας τους τρεις μεσαίους τόμους της Britannica (VI, VII, VIII από το «Lalo» έως το «Scurfy»).

Το κάθε βιβλίο έχει και τον τόπο όπου διαβάζεται. Ενώ το «Αρθρίτιδες και ρευματισμοί» των Χατζηπαύλου και Τζερμιαδιανού είναι μια χαρά για τα Μέθανα ή την Αιδηψό, είναι εκκεντρική επιλογή για την Ψαρού. Και το «Θεός και Κράτος» του Μπακούνιν  θα εκληφθεί διαφορετικά στην Ικαρία και αλλιώς στην Πάτμο, όπου μπορεί να νομίσουν ότι αφορά τις διεκδικήσεις της Εκκλησίας από την κυβέρνηση.

Αν κάθε χρόνο πηγαίνετε στην ίδια παραλία με τον «Κόσμο της Σοφίας» του Γιοστέιν Γκάαρντερ, μην ξεχνάτε να γυρνάτε τις σελίδες. Ακόμα και αν κάνετε λάθος, και τη μία χρονιά το έχετε στη σελίδα 325 και την επόμενη στην 17, δεν πειράζει. Μπορείτε να πείτε ότι το διαβάζετε δεύτερη φορά. Ούτως ή άλλως, οι πιθανότητες να το διαβάζετε πραγματικά είναι όσες και το να διαβάζετε τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις.

Πειραματιστείτε με συνδυασμούς. Κανένας δεν θα γυρίσει το κεφάλι να σας κοιτάξει αν διαβάζετε την «Εστία». Αν όμως επάνω στο τραπέζι της καφετέριας, δίπλα στην «Εστία», είναι η «Τακτική του ανταρτοπολέμου στην Κίνα» του μεγάλου τιμονιέρη Μάο Τσε Τουνγκ, οι μετοχές σας θα ανέβουν αυτόματα.

Τέλος, εκτός από το τι θα διαβάσετε, σκεφτείτε σε τι χαρτί θα είναι τυπωμένο. Το ιλουστρασιόν και ντεμί ιλουστρασιόν χαρτί στο οποίο τυπώνονται πολλά από τα ένθετα βιβλία των κυριακάτικων εφημερίδων δεν διαβάζεται στον ήλιο. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, δεν διαβάζεται ούτε το ματ. Στα δωμάτια και τα ξενοδοχεία, τον φωτισμό στο κρεβάτι επιμελήθηκε κάποιος σκηνοθέτης του Χόλιγουντ του ’50 ή ένας απόστρατος συνταγματάρχης της KGB. Συνήθως ο φωτισμός είναι λαμπατέρ στα κομοδίνα της εποχής του Ροκ Χάτσον και της Ντόρις, ακριβώς πάνω από το κρεβάτι, ιδανικά με τον διακόπτη στην είσοδο του δωματίου ή στο ταβάνι, για να ομολογήσεις τα ονόματα των αντεπαναστατών συντρόφων σου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News