Προ ημερών ρώτησα τον μικρό μου γιο, που σπουδάζει στο εξωτερικό, ενώ μου μιλούσε για έναν εμπνευσμένο καθηγητή του και αντίστοιχα για έναν, όχι αρκούντως καλό: «Αυτά που μου λες, την κρίση σου δηλαδή για τους καθηγητές σου, μπορείς να τη μεταφέρεις στο πανεπιστήμιό σου και να τη λάβουν υπόψιν τους; Αξιολογείτε τους καθηγητές σας;». «Μα φυσικά!», μου απάντησε. Ενιωσα λες και έφαγα χαστούκι από το «Μα φυσικά!» του. Ο νέος πολίτης (γιος μου εν προκειμένω) εκπαιδεύεται επί ξένου εδάφους, στο Αυτονόητο της αξιολόγησης και κατ’ επέκτασιν σε ένα σωρό Αυτονόητα της καθημερινότητάς του ως αυτονόητα. Συνεπώς… Γαμώτο!… Οποτε, τέλος πάντων, επιστρέψει, θα σπάσει τα μούτρα του στα δικά μας. Αδιανόητα ως «λογικά»;  

«Βάλτε και σεις πλάτη» είπε ο Πρωθυπουργός σε μια νεαρή κοπέλα κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στον Σταύρο Θεοδωράκη. Μα σε εκείνη το έλεγε; Α ρε Φρόιντ! Ενδιαφέρουσα ως πρωτόγνωρη μεν η διάσταση ότι οι «Θεοί» μας τελείωσαν αλλά τόσες πολλές και οι εδραιωμένες, μακροχρόνια κανακεμένες «κυβερνήσεις»-συμμορίες (αυτό που ονομάζουμε «βαθύ κράτος»), από κάθε σειρά κυβέρνησης… Κάθε υπηρεσία και μια αήττητη «κυβέρνηση»! Τόσο δυσκολοδιάβατο το πολιτικό πεδίο για να εισέλθουν δυναμικοί, θαρραλέοι και επιτυχημένοι πολίτες. Ποιος διατίθεται να τον κατασπαράξουν εξίσου «εδραιωμένες» ύαινες κάθε κόμματος αλλά και της Βουλής και του κίτρινου Τύπου; Πόσο ειλικρινές, εκείνο του Πρωθυπουργού «έχω πρόβλημα ακόμα και με το κόμμα μου» για τα ανοίγματά του σε συνεργάτες από διαφορετικό κομματικό μετερίζι. Αλλά κυρίως, τόσο μασίφ που έχει γίνει πια το τερατούργημα, όπως το δημιούργησαν όλες οι κυβερνήσεις χρόνια και χρόνια σε συνεργασία με μεγάλο ποσοστό πολιτών που διαπότισαν «αλισβερίσι»… Τι πλάτη να βάλει, το νεαρό κορίτσι; Εδώ δεν βάζουν πλάτη οι πολιτικοί για μια κοινή στόχευση για στοιχειώδη Αυτονόητα.    

Την ώρα που μεταδιδόταν η συνέντευξη του Πρωθυπουργού, ο «Ρουβίκωνας» ανέλαβε δράση στο σπίτι του δημοσιογράφου γράφοντας: «Το αίμα είναι ποτάμι και οι εκπομπές δεν το ξεπλένουν». Αυτόματα το σύνθημα «πλυντήριο» μεταδόθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τι αξιοθαύμαστος συντονισμός! Να συντονιζόμασταν έτσι και για το καλό!

Φασίζουσες δυνάμεις προπηλάκισαν την καθηγήτρια Βάνα Νικολαϊδου, πρόεδρο του Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ελευθερία της έκφρασης ακόμα δεν υφίσταται στα ελληνικά πανεπιστήμια. Και ο Απόστολος Γκλέτσος, προφανώς καλύπτοντας τα ρεπό του Πολάκη, χαριεντίστηκε «Να τον γιαουρτώσω;» για τον Πρωθυπουργό. Ολα αυτά θεωρούνται ok;

Πόσες φορές αντέχουμε να δούμε το ίδιο έργο; Το έχω ξαναγράψει. Πάσχουμε βαθιά από κουλτούρα (κάθε είδους) Αντιπολίτευσης. Ο «καταλληλότερος» Πρωθυπουργός (δεν ψάχνουμε πια Θεό), μόνο αν ασφυκτικά πιέζεται από τον αντιπολιτευόμενο του, σε κοινή όμως πορεία διαδρομής και στόχο, μπορεί να αποδώσει αποτελεσματικότερα. Να το κάνω πιο σαφές; Ονειρεύομαι μια αντιπολίτευση που να πιέζει τον Πρωθυπουργό: «Κάνε αξιολόγηση χθες!». Ονειρεύομαι μια αντιπολίτευση που να έχει εμπεδώσει, ότι ο κάθε είδους «Σταθμάρχης» για όλη την επαγγελματική του ζωή (ήταν και 12 χρόνια στο υπουργείο Παιδείας… Τι έκανε;) έλαβε άρρωστη φροντίδα από το κράτος όλων «τους» (για να «σταθεροποιηθεί άχρηστος), όση φροντίδα ποτέ δεν έλαβε κανένας άξιος και χρήσιμος.

Αναφέρομαι στην έλλειψη αξιοκρατίας σε όλους τους τομείς. Και επιτέλους, ιδίως μετά από την (πιο ξεμπροστιαστική πεθαίνεις!) πρόσφατη τραγωδία, να ενωθούν ακομπλεξάριστα, οι σημαντικές πολιτικές δυνάμεις, σε ένα δικό «τους» αδιαπραγμάτευτο, «Δεν πάει άλλο!». Το χρωστάμε σε κάθε υγιή, ορεξάτο, θαρραλέο νέον πολίτη που εισέρχεται σε κάθε είδους τομέα Πολιτείας (με την ευρεία και ιερή έννοια) της ζωής μας. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News