Πόσες ταινίες, πόσες σειρές με την ίδια –τραγική πάντα– υπόθεση: ένας ή περισσότεροι άνθρωποι δικαιώνονται πολύ αργά κι αφού πρώτα σαπίσουν στη φυλακή, καταδικασμένοι για ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν. Σκέφτομαι πρόχειρα τον Τυφώνα (Hurricane) Ρούμπιν Κάρτερ που ενέπνευσε έως και τον Μπομπ Ντίλαν. Σκέφτομαι –στην εποχή του Νetflix– τους πέντε της Νέας Υόρκης στο εξαιρετικό «When they see us».

Αν τέτοιες εφιαλτικές ιστορίες σάς προκαλούν ασφυκτική οργή για την τεράστια αδικία και τις κατεστραμμένες ζωές, επειδή κάποιος ή κάποιοι, από δόλο ή αμέλεια, δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, σας έχω κάτι ακόμη πιο εξοργιστικό. Κι αυτή τη φορά δεν συνέβη σε κάποια αμερικανική μεγαλούπολη πριν από δεκαετίες, αλλά μόλις το 2010, σε ένα χωριό των Κυθήρων.

Αυτήν την αδιανόητη ιστορία πλήρους αποτυχίας του συστήματος, την αποκαλύπτει και την αποτυπώνει γλαφυρά στη σειρά podcast του pod.gr «Εκτός Νόμου» η συνάδελφος Κατερίνα Μπακογιάννη.

Εχουμε και λέμε, λοιπόν, και δώστε προσοχή, γιατί αυτά που θα διαβάσετε δεν τα χωράει εύκολα ο νους: Τρεις άνθρωποι καταδικάζονται σε ισόβια, όχι για έναν φόνο που δεν έκαναν, αλλά για έναν φόνο που ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ. Οι καταδικασθέντες σαπίζουν στις φυλακές, μέχρι που –6 χρόνια μετά– το υποτιθέμενο θύμα της «δολοφονίας» πεθαίνει από φυσικά αίτια και μάλιστα όχι στην άλλη άκρη του πλανήτη, χαμένος σε καλύβες μιας απομονωμένης φυλής του Αμαζονίου, αλλά στην Τρίπολη. Πόσο απέχουν τα Κύθηρα από την Τρίπολη; Για να το δω: 200 χλμ., μου λέει το google.

Να μπείτε και να ακούσετε την έρευνα της Κατερίνας. Σε μόλις 5 podcast θα αποκαλυφθεί ένας πρωτοφανής (;) συντονισμός αποτυχίας από την αστυνομία αλλά και από τη Δικαιοσύνη. Πώς έφτασαν τρεις άνθρωποι να διωχθούν για δολοφονία χωρίς πτώμα και κάποιο άλλο στοιχείο που να βεβαιώνει ότι έγινε φόνος; Οι ίδιοι καταγγέλλουν βασανισμό προκειμένου να ομολογήσουν στις αρχές αυτά που ήθελαν να ακούσουν για να κλείσει η υπόθεση.

Πώς είναι δυνατόν, ακόμα και όταν το υποτιθέμενο θύμα της υποτιθέμενης δολοφονίας βρέθηκε, ανατρέποντας τα πάντα, να χρειάζεται να περάσουν ακόμη 9 μήνες για την αποφυλάκιση; Πώς είναι δυνατόν, ακόμη και σήμερα, αυτοί οι τρεις άνθρωποι να μην αποζημιώνονται από το κράτος για όσα υπέστησαν; Δύο Πρόεδροι Δημοκρατίας ασχολήθηκαν με την υπόθεση, η εκκρεμότητα όμως παραμένει. Υποχρεούμαι να σημειώσω ότι οι τρεις πρωταγωνιστές αυτού του εφιάλτη δεν είναι Eλληνες. Είναι αλλοδαποί από την Πολωνία και τη Βουλγαρία. Eχει – δεν έχει νόημα αυτό το τελευταίο, το αφήνω στην κρίση σας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News