Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, το βράδυ του Σαββάτου, άφησε αποσβολωμένο τον μεγάλο Ράφα Ναδάλ, κι όλο το κορτ στο « Μανόλο Σαντάνα», της Μαδρίτης. Δεν ήταν μόνο οι αθλητικές του επιδόσεις, τα σερβίς, τα καρφιά, οι επιστροφές, οι πόντοι · ήταν η απουσία δέους – φόβου απέναντι σε έναν αντίπαλο μυθικό, πέντε φορές παγκόσμιο πρωταθλητή.

Βρέθηκε απέναντι στο βουνό Ράφα, αλλά δε λιποψύχησε · απλώς αποφάσισε να το ανεβεί. Με ψυχραιμία, και γνώση – ήταν σαφές πόσο καλά είχε μελετήσει τον αντίπαλο που στο αυστραλιανό Open τού πήρε την πρόκριση στον τελικό.

Τα 20 του χρόνια; Η φιλοδοξία; Η στόφα του μεγάλου αθλητή; Πάρτε το όπως θέλετε, αλλά το παιδί ήταν σαν να μην άκουγε το στάδιο που χειροκροτούσε για να ενθαρρύνει τον ιδιόρρυθμο σταρ που είχε απέναντι του. Εγκεφαλικός, συγκεντρωμένος, στοχοπροσηλωμένος. Mindgame. Έτσι είναι οι μεγάλοι παίκτες.

Μπορεί να σκεφτόταν ότι τη Δευτέρα, η νίκη θα κάνει το όνομα του να φιγουράρει στην 7η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Οι μικρόνοες θυμίζουν τα 600 χιλιάρικα που θα βάλει στον τραπεζικό του λογαριασμό, αυγατισμένα σε 1,2 εκατομμύρια ευρώ αν καταφέρει και κάνει το βράδυ της Κυριακής τον Ηράκλειο άθλο να θριαμβεύσει πάνω στη ρακέτα του Νο 1 Νόβακ Τζόκοβιτς. Το βίντεο με την εξαντλητική προπόνηση, που του καταπίνει τις ημέρες, το έχουν δει;

Επί δύο ώρες και 34 λεπτά, ο Τσιτσιπάς απέδειξε ότι μπορεί να σε παίρνει από την πραγματικότητα, από το γραφείο, την κουζίνα, το κρεβάτι, και να σε πετάει ψηλά. Σε συγκινεί κι ας μη το ξέρεις, κι ας μην τον έχεις δει ποτέ ξανά. Καταφέρνει κάτι που η ελληνική εγχώρια πραγματικότητα δε μπορεί, βυθισμένη στον μικρόκοσμο της, εμμονική, ενίοτε με ατζέντα χαμερπή.

Οι άξιοι νικάνε. Δεν είναι παραμύθι, ούτε κοινότοπος μανϊχαισμός, είναι αλήθεια και γράφτηκε στα χωμάτινα κορτς του Mutua Madrid Open. Αυτοί που προσπάθησαν, που κατέστρωσαν σοβαρή στρατηγική, που ίδρωσαν πάνω στο όνειρο τους, δικαιώνονται. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, με την ιπποτική φυσιογνωμία (ποιος θα ξαφνιαζόταν αν στην παλάμη του κρατούσε ξίφος, κι όχι ρακέτα;), καταφέρνει να αποδεικνύει τι εστί μεγαλείο ατομικής δύναμης, προσωπικής ολοκλήρωσης, αυτοπραγμάτωσης σε ηλικία μετεφηβική!

Ο νέος αυτός άνδρας θυμίζει συστηματικά ότι υπάρχει κι αυτή η «άλλη Ελλάδα», που μπορεί να τροφοδοτεί προσδοκίες, όνειρα. Το brain drain ίσως αποδειχθεί σωτήριο. Και δείτε τα γήπεδα του τένις να γεμίζουν, σε μια άλλη εκδοχή της νίκης της Ελλάδας το ’87.

Η αναμέτρηση με τον Τζόκοβιτς είναι ασφαλώς κομβική για τον ίδιο τον Τσιτσιπά. Αλλά, αν το καλοσκεφθεί κανείς, δεν έχει και τόση σημασία. Για έναν παίκτη αυτού του βεληνεκούς, αν δεν είναι σήμερα, θα είναι αύριο. Το κρίσιμο είναι να διατηρήσει αυτό το χαμόγελο που συνόδευσε τη νίκη του στην Ισπανία. Αφοπλιστικά αθώο, χωρίς έπαρση, ένα θαύμα. Που του επέτρεπε να ρωτάει χαριτωμένα μπροστά στην κάμερα πώς γράφεται το Magica (για το Caja Magica) στα ισπανικά. Η μάνα του πρέπει να ‘ναι πολύ περήφανη γι’ αυτόν τον γιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News