Διατρέχουμε την εβδομάδα του Athens Pride που θα κορυφωθεί με την καθιερωμένη παρέλαση στο κέντρο πρωτευούσης. Τις ίδιες μέρες στην Αθήνα πρόκειται να γίνει η πανευρωπαϊκή συνάντηση LGBTQ+ αστυνομικών. Η συνάντηση πραγματοποιείται υπό τη σκέπη του Δήμου Αθηναίων και οι συμμετέχοντες θα φορούν τα ρούχα της υπηρεσίας, θέλοντας να δηλώσουν ότι, επιτέλους, το LGBTQ+ κίνημα διαθέτει στιβαρή παρουσία σε ένα χώρο με τον οποίο διατηρούσε συγκρουσιακή σχέση.
Ωστόσο οι διοργανωτές του Pride ανακοίνωσαν ότι οι αστυνομικοί δεν θα γίνουν δεκτοί με τις στολές τους, επικαλούμενοι τη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου. H ανακοίνωση σήκωσε διαμαρτυρίες και παρεμβάσεις από γνωστές προσωπικότητες του LGBTQ+ χώρου. Γνωστοί άνθρωποι, με χρόνια ακτιβισμού στην πλάτη τους, θεώρησαν αυτή τη στάση οπισθοδρομική, ακροδεξιά και, εν τέλει, γραφική. Ε, δεν έχουν και άδικο. Ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια διατυπώνονται ενστάσεις για τον κομματικό προσανατολισμό της εκδήλωσης. Κάποιοι πλέον μιλούν για “prive party”. Αλλωστε, όπως θύμισαν αρκετοί, ο Ζακ Κωστόπουλος είχε ταχθεί και ο ίδιος υπέρ της συμμετοχής των αστυνομικών στο Pride. Μένει να δούμε αν αυτή η δυσφορία θα αποτυπωθεί και στη συμμετοχή. Δύσκολο. Η παρέλαση αφορά πρωτίστως τη νεολαία που δεν ασχολείται και τόσο με αυτά.
Και μετά είχαμε τη χαριτωμενιά των Goody’s που κυκλοφόρησαν μπέργκερς με αναφορά προς το Pride καθώς και χαρτοπετσέτες με το ουράνιο τόξο. Κάποιοι αντέδρασαν και το μεγάλο κοινό των social media τους πήρε στην πλάκα.
Ε, λοιπόν, όλα αυτά, μέσα από τις πολιτικές πτυχώσεις, τις κόντρες ή και τη γραφικότητά τους, συνιστούν τεράστια βήματα κοινωνικής προόδου σε μία χώρα που, αν γυρίσεις μία γενιά πίσω, η ομοφυλοφιλία προκαλούσε ψιθύρους και πονηρά χαμόγελα. Για αυτό και οι υπερβολές, που πατούν πάνω στην πολιτική ορθότητα, είναι εν τέλει, δικαιολογημένες. Το εκκρεμές κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση, πηγαίνει από το ένα άκρο στο άλλο, μέχρι να σταθεί εκεί που πρέπει. Ολη αυτή η κουβέντα είναι κατάκτηση του LGBTQ+ κινήματος, καθώς πλέον οι φωνές αντίδρασης ακούγονται πιο γερασμένες. Υπάρχει δρόμος ακόμα. Φυσικά και υπάρχει. Η ισότητα στα δικαιώματα δεν έχει κατακτηθεί. Αλλά θα είναι και θέμα κουβέντας στις εκλογές. Δεν το λες και λίγο.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News