Υπάρχει αυτό το γνωστό που έλεγε ο Ντενγκ Σιάο-Πινγκ για το χρώμα της γάτας που πιάνει τα ποντίκια. Ο Μητσοτάκης το ξέχασε. Στην περίπτωση του ναυάρχου Αποστολάκη κοίταξε πρώτα το χρώμα, μετά διαπίστωσε ότι του αρέσει η υφή του τριχώματος και στο τέλος την πήρε αγκαλιά για να μας τη δείξει. Εν προκειμένω, δεν είχε καμία σημασία αν η γάτα πιάνει ποντίκια.

Η επιλογή Αποστολάκη είχε από πίσω της μία πονηριά. Ακόμα και αν βρισκόμασταν μπροστά στην Αποκάλυψη, κανένας δεν θα μπορούσε να εγκαλέσει την Πολιτική Προστασία για ανικανότητα. Ταυτόχρονα θα επιβεβαίωνε την open minded προσέγγιση του Πρωθυπουργού στα θέματα που απαιτούν επιχειρησιακή επάρκεια: δεν δίνει σημασία στην προέλευση, αλλά στην αποτελεσματικότητα του στελέχους. Και, εκτός των άλλων, με τη μεταγραφή κορυφαίου στελέχους της προηγούμενης κυβέρνησης, πέρα από το μήνυμα πολιτικής ηγεμονίας, θα πετύχαινε και ένα πλήγμα γοήτρου κατά του αντιπάλου του. Τα υπόλοιπα περί συναίνεσης είναι να έχουμε να λέμε.

Γενικά ο Μητσοτάκης δείχνει να ασχολείται με το χρώμα της γάτας περισσότερο από όσο θα έπρεπε, όταν μάλιστα, το γνωρίζει και ο ίδιος, δεν πρόκειται να κριθεί από αυτό. Κάπως έτσι, βλέπεις να υπερτονίζεται η πληθωρική παρουσία της Κεντροαριστεράς στην κυβέρνηση, υπενθυμίζονται με τρόπο οι αριστερές καταβολές του Θεοδωρικάκου και παίρνει χαρτοφυλάκιο ο Πλεύρης για να ικανοποιηθεί η δεξιά πτέρυγα. Ταυτόχρονα ακούς το όνομα της Αννας Διαμαντοπούλου ως εφεδρεία εν αναμονή και πάει λέγοντας. Όμως σε μεγάλο βαθμό, όχι βέβαια σε απόλυτο, οι υπουργοί είναι οι κούκλες στη βιτρίνα της κάθε κυβέρνησης. Ο πελάτης κοιτάζει το ρούχο. Και το ρούχο δεν ράβεται από τις κούκλες.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται από τα πρόσωπα, αλλά από το έργο που παράγουν. Έχεις, ας πούμε, τον Αποστολάκη στην Πολιτική Προστασία. Και καίγεται το σύμπαν. Θα υπάρξουν πολίτες που θα πουν ότι, εντάξει, μπορεί να μετατράπηκε το σπίτι τους σε σπίρτα αλλά τουλάχιστον στην Πολιτική Προστασία υπάρχει ένας άνθρωπος ικανός υπεράνω κριτικής; Το πιθανότερο είναι να πουν ότι ακόμα και αυτός ο άνθρωπος δεν κατάφερε να βάλει τα πράγματα να δουλέψουν. Να το πάμε και διαφορετικά; Ο Κυριάκος Πιερρακάκης θεωρείται, βάσει των δημοσκοπήσεων, ένας εκ των πλέον πετυχημένων υπουργών. Θυμάται κανείς από πού προέρχεται πολιτικά; Αλλά ακόμα και αν θυμάται, παίζει αυτό ρόλο στην αξιολόγηση του υπουργικού έργου;

Ναι, βέβαια, στον πολιτικό σχεδιασμό του Μητσοτάκη η αποχρωματοποίηση παίζει κεντρικό ρόλο και, για να είμαστε ειλικρινείς, αποτελεί και επιταγή των καιρών. Ωστόσο ο τελικός λογαριασμός πάει στο κυβερνητικό έργο και στον Πρωθυπουργό, πουθενά αλλού. Ο πελάτης δοκιμάζει τον κιμά που κόβεται παρουσία του και κρίνει το κατάστημα, δεν τον απασχολεί ούτε η μηχανή, ούτε το χέρι που γύρισε τον διακόπτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News