Ας πούμε ότι αύριο το πρωί ο Μητσοτάκης αποφασίζει να τα βροντήξει και να φύγει. Να κάνει δηλαδή αυτό που του λένε ο Τσίπρας, ο Ανδρουλάκης, ο Παυλόπουλος, ο Κύρτσος, ο Αντώναρος, ο Αλιβιζάτος. Διότι (λέει αυτό το σενάριο) του ξέφυγε το μέγα θέμα της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, δεν μπόρεσε να ελέγξει την επικοινωνιακή γιγάντωση της υπόθεσης ούτε την εξαγωγή της σε κρίσιμους διεθνείς θεσμούς, η καταιγίδα που ακολούθησε τον έπεισε ότι βρίσκεται απέναντι σε πραγματικό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ενώ του κατέδειξε και την πολιτική μοναξιά του μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Καρμπόν η «ανάλυση» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι αυτή μετατρέπεται σε πραγματικότητα. Και ο Κυριάκος μαζεύει τα μπογαλάκια του και φεύγει.

Το ιδανικό για τους πολέμιούς του σενάριο θα ήταν να «φύγει» προσωπικά και ολοκληρωτικά, εδώ και τώρα. Να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός, το κόμμα του να εκλέξει έναν αντικαταστάτη του που θα πάει σε εκλογές και αυτός να παρακολουθεί τις διαδικασίες από τα Χανιά, αποτραβηγμένος και ηττημένος διαπαντός. Και οι εκλογές με τον επόμενο προσωρινό Πρωθυπουργό να καταλήξουν σε Βατερλό για μια ΝΔ χωρίς πρόσημο, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς κοινωνικές συμμαχίες, σφραγισμένη από ένα οδυνηρό κραχ. Η αντιπολίτευση το λέει, αλλά δεν ελπίζει σε τόσο εύκολη και ευτυχή κατάληξη.

Το άλλο σενάριο είναι να τον σύρουν τώρα σε εκλογές με μοναδική ατζέντα την υποκλοπή. Ο Μητσοτάκης να πάει σε εκλογική αναμέτρηση που δεν θέλει, με την κατηγορία ενός σκανδάλου να κυριαρχεί απόλυτα, δίχως ευρύτερη συζήτηση των μεγάλων θεμάτων που απασχολούν τη χώρα και την κοινωνία, δίχως την παραμικρή σύγκριση των δύο τελευταίων τετραετιών. Οι κάλπες να αποφασίσουν για την επόμενη δεκαετία της χώρας, αλλά σκεπασμένες μονοθεματικά από το βαρύ σύννεφο μιας (σοβαρής προφανώς, πλην ασυνάρτητης) υποκλοπής τηλεφώνου που δεν θα επιτρέψει καμιά άλλη συζήτηση.

Φυσικά, την επόμενη ημέρα υλοποίησης οποιουδήποτε από τα δύο σενάρια, η υποκλοπή Ανδρουλάκη θα σβήσει από τον πολιτικό χάρτη. Τα πραγματικά θηριώδη προβλήματα της χώρας και του κοσμάκη θα αποκατασταθούν στον θρόνο τους: Αν θα είναι κατορθωτό να κυβερνηθεί ο τόπος, τι είδους κυβέρνηση θα είναι αυτή και πόσο σταθερή ή θνησιγενής θα είναι, αν θα συνεχιστεί μια πορεία ανάπτυξης ή θα ξανακυλήσουμε σε φτώχεια, πώς θα αντιμετωπιστεί η αδηφαγία Ερντογάν και από ποιον, πώς θα αντιμετωπιστούν η ενεργειακή κρίση και η άνοδος του κόστους ζωής, ποιος θα δώσει σημασία στην απορρόφηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης… τέλος πάντων, όλα αυτά που σήμερα θεωρούνται ασήμαντα και δευτερεύοντα μπροστά σε δυο κοριούς που μπήκαν στα τηλέφωνα του Ανδρουλάκη και του Κουκάκη.

Και όταν τα Fuel pass, οι επιδοτήσεις στο ρεύμα, οι επιταγές ακρίβειας και τα τσάμπα κλιματιστικά κονιορτοποιηθούν από την ύφεση που θα γεννήσει μια μακροχρόνια ακυβερνησία, τότε κανείς δεν θα ρωτά τι απέγινε με εκείνη την παρακολούθηση του Νίκου.

Εδώ παίζεται χοντρό παιχνίδι. Και το γεγονός ότι κάποιοι επιπόλαιοι του κρατικο-κυβερνητικού μηχανισμού έδωσαν την αφορμή, δεν το κάνει λιγότερο χοντρό. Ούτε λιγότερο επικίνδυνο για όλους μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News