Ας λέμε αλήθειες. Το χρωστάμε στην ηλικία μας και στην κατάθεση της μικροϊστορίας μας που ενίοτε είναι πιο βοηθητική για τους επόμενους ως προς την διερεύνηση της αληθείας της μεγαλοϊστορίας.

«Κάτι σε Καραμανλής, ρε παιδιά!», «Μόνο αυτό μας σώζει». Κάτι τέτοια πρέπει να ψιθύριζαν οι σώφρονες δημογέροντες της ΝΔ. Τα χρόνια τους εκτός εξουσίας ήταν ήδη πολλά, αλλά χειρότερο αυτού ήταν ότι περνούσαμε την πιο άφρενη εποχή του ΠΑΣΟΚ. Το οποίο έτρεχε, άρα και «μας» έτρεχε, με ιλιγγιώδη ταχύτητα επί τοίχου. Και το έπρατταν ανέμελοι, αφύσικα ξεδιάντροποι. Οι πελατειακές σχέσεις στο απόλυτο, οι μίζες στον ουρανό, «πλούσιοι» χειροποίητοι που στα επόμενα κεφάλαια ιστορίας θα τίναζαν πέταλα και ένα σωρό φθηνά.

«Κάτι σε Καραμανλής, ρε παιδιά» ανέκραξαν. Δυο ανίψια στην πολιτική είχε ο μακαρίτης. Τον έναν, όμως, τον έλεγαν Λιάπη. Είναι αυτός που αργότερα θα τον συναντούσαμε να οδηγεί με πλαστές πινακίδες για να αποφύγει να πληρώσει στο κράτος το κατιτίς του. Τον έτερο τον έλεγαν Κώστα Καραμανλή, με τ’ όνομα! Στην κυριολεξία της χαράς του εντοπισμού του. Σίγουρα θα πρόσθεσαν «Που είναι και καλό παιδί». Κάτι που συχνά ακούγεται ως συνοδευτικό του ονόματός του. Και «ε ε έφτασε ο Καραμανλής!», αν και με μικρό έψιλον μπροστά, εν αντιθέσει προς του θείου τό  «Ε Ε ΕΦΤΑΣΕ!» των λαμπρών εγκαινίων της Μεταπολίτευσης που του τη χρωστάμε.

Ξεπέταξε και κάτι λεονταρισμούς για νταβατζήδες, που τότε ήδη θέριζαν ξερά και χλωρά, ξεπέταξε και ένα οραματικό «Επανίδρυση του κράτους». Δίκιο είχε και για τα δυο αλλά δεν είχε τα κότσια. Δεν είχε και σωστό χρόνο. Πώς να φρενάρεις Φόρμουλα; Πώς να ξεμάθουν εκατομμύρια ανθρώπων από τη μια στιγμή στην άλλη; Και μάλιστα ενός λαού που όταν μιλάει για βαθιά αλλαγή εννοεί αλλαγή που αφορά μόνο τον διπλανό του και ποτέ τον εαυτό του;  Και από ποιον να μάθουν νέα στράτα; Αυτά θέλουν ηγέτες με αρ….. (ας μην ολοκληρώσω τη λέξη).

Δεν είχε τα προσόντα για τέτοια. Και τι έκανε; Καθιέρωσε τα μούτρα. Ως παιδί. Διαβιούσε μουτρωμένος έχων παραδώσει την εξουσία σε ανίκανους πειραματιστές. Και έγιναν τα σκατά απόσκατα. Να λέμε αλήθειες. Και μακάρι να τις καταδεχτεί κάποτε και το ΠΑΣΟΚ. Που εμφανίζονται ως άγγελοι επί ελληνικής γης. Θα μπορούσε εκεί να τελειώσει το έργο με τον πρωταγωνιστή να αποχωρεί μουτρωμένος ίνα ιδιωτεύσει. Όχι, όχι αυτά στην πολιτική. Έχεις καλύτερη-χειρότερη ευκαιρία. Να πληρώνεσαι για να κρατάς μούτρα. Άρα δεν έχεις και περιθώριο βελτίωσης. Και με τον συγκεκριμένο είχαμε και δραματικότερο κανάκεμα. Μόλις πήγαινε ίσα να ανοίξει τα χειλάκια του τον νουθετούσαν εικάζω, «Άστο βρε Κώστα, μην κουράζεσαι να μιλάς, κάτι θα βρούμε εμείς να πούμε για λογαριασμό σου».

Καθιερώθηκε λοιπόν το «Κύκλοι προσκείμενοι στον Κώστα Καραμανλή….». Το κατέστρεψαν το παιδί. Αμίλητο και μουτρωμένο πλην αδρά αμειβόμενο. Χθες η ΝΔ γιόρταζε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της. Ποιον θα μνημονεύαμε περισσότερο. Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ηγέτης, ρε φίλε, τι να λέμε τώρα; Ποιος θα όφειλε να συμμετάσχει; Ποιος θα όφειλε να τιμήσει την ιστορία; Ο ανιψιός του Κώστας. Πλην ξανά μούτρα.

«Εγώ έπραξα τον καθήκον μου» δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Επικοινώνησα ο ίδιος και τον κάλεσα». Τι τα θες Κυριάκο; Είναι βαθύ το τραύμα. Πρώτη φορά μετά από χρόνια και χρόνια αναζήτησης άστραψε μέσα μου η λύση του γρίφου. Πάντα αναρωτιόμουν σε ποιον κρατάει μούτρα, αυτός ο ευνοημένος άνθρωπος, κατά τη δική μου κρίση. Την Παρασκευή το βράδυ το βρήκα! Στον θείο του Κωνσταντίνο Καραμανλή. Χωρίς να μιλήσει, μίλησε!

Και το όλον έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Μην πιέζετε ποτέ τα παιδιά σας να κάνουν δουλειές που δεν θέλουν αλλά και που δεν είναι ικανοί να φέρουν εις πέρας. Και επίσης μην τα αμείβετε για δουλειές που δεν κάνουν γιατί τότε, πέραν από εγκλωβισμένα γίνονται και φρικτά κακομαθημένα. 

ΥΓ. Για τον έτερο μουτρωμένο δεν μπορώ να εκφραστώ. Είναι βαθύτερα τα σύνδρομα. Ας ασχοληθούν ειδικότεροι εμού.        

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News