Αυτός ο Σουλεϊμάν Σοϊλού, υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας, είναι η καινούργια φίρμα της ελληνοτουρκικής διαμάχης στον Εβρο. Πραγματικό κομπιουτεράκι ο υπουργός, κατάφερε να μας εντυπωσιάσει από την πρώτη μέρα που οι αστυνομικοί του άρχισαν να σπρώχνουν μετανάστες προς τα σύνορα, με τα εκπληκτικής ακρίβειας νούμερα που ανακοίνωνε στον τουρκικό Τύπο. Ακριβώς πριν από μία βδομάδα είχε ανακοινώσει ότι 76.358 μετανάστες είχαν περάσει στο ελληνικό έδαφος. Ούτε ένας λιγότερος ή περισσότερος, λες και οι Τούρκοι είχαν χορηγήσει ηλεκτρονικό εισιτήριο σε κάθε μετανάστη που ορμούσε στον φράκτη, καταγράφοντας τον σαν επιβάτη του μετρό που πέρασε τις μπάρες ακυρώνοντας το εισιτήριό του.

Τουλάχιστον ο Ερντογάν στρογγυλεύει τους αριθμούς που αναφέρει. Οταν έγινε το μακελειό στην Ιντλίμπ και ανακοίνωσε το άνοιγμα των τουρκικών συνόρων, μίλησε αρχικά για 18.000 μετανάστες που πέρασαν στην Ευρώπη, οι οποίοι πρόβλεπε ότι θα γίνουν 25.000 ή 30.000 τις επόμενες ημέρες. Οι δηλώσεις αυτές έγιναν σχεδόν παράλληλα με το απίθανο 76.358 του Σοϊλού, αλλά αυτό δεν το πρόσεξε κανείς στην Τουρκία. Η παρατηρητικότητα στη γειτονική χώρα είναι επικίνδυνο πράγμα. Χθες το μεσημέρι, οι 76.358 διπλασιάστηκαν (πάλι διά στόματος Σοϊλού) και έγιναν «πάνω από 143.000». Αυτή τη φορά απέφυγε τη μέχρις ενός καταμέτρηση και αρκέστηκε να αναφέρει τη χιλιάδα. Η μπίλια έκατσε στο 143.

Βέβαια, δέκα λεπτά αργότερα στην ίδια συνέντευξη, συνεπαρμένος από την οργή του για τα λίγα ευρωπαϊκά χρήματα που παίρνει η Τουρκία σε σύγκριση με τη χώρα μας, είπε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 115.000 ξένοι, εκ των οποίων οι 40.000 στα νησιά και οι 70.000 στην ενδοχώρα. Τόσοι, πάνω-κάτω, επιβεβαιώνει από καιρό και η ελληνική πολιτεία ότι έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας από το 2015 έως σήμερα. Απ’ αυτή λοιπόν την αλλόκοτη τουρκική αριθμητική, συνάγεται είτε ότι αυτοί οι 143.000 καινούργιοι του Σοϊλού είναι ανύπαρκτοι είτε αυτοί πέρασαν μεν τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αλλά δεν βρίσκονται πια στην ελληνική επικράτεια και έφυγαν κιόλας πέραν των ελληνικών συνόρων, προς Βορρά. Κατά τον Σοϊλού, πελώρια καραβάνια προσφύγων περπατούν προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη, μόνο που κανένας δεν τα βλέπει πουθενά.

Βεβαίως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, παίζει και η Ελλάδα το ίδιο παιχνίδι τής δήθεν ακρίβειας των αριθμών, δίχως κατά την ταπεινή μου γνώμη να το έχει καμία ανάγκη. Οταν πριν από πέντε μέρες η ελληνική πολιτεία ανακοίνωσε επισήμως ότι αποτράπηκε η είσοδος σε 26.532 άτομα, μοιάζει σαν να παίρνει τη σκυτάλη από τον Σοϊλού και το ηλεκτρονικό του εισιτήριο. Πώς διάολο μέσα στον χαμό, στα γιουρούσια, στα δακρυγόνα, στις αντλίες νερού που δούλευαν ακατάπαυστα, στις βρισιές, στις γκλομπιές και τα σπρωξίματα, εμείς μετρήσαμε καταλεπτώς 26.532 απόπειρες εισόδου στην επικράτεια μας;

Τα 218 άτομα που συνελήφθησαν, τα αντιλαμβάνομαι, τους πιάσαμε και τους μετρήσαμε. Αλλά τους 26.532, πώς; Ξέρω ότι οι Ευρωπαίοι, για να πεισθούν, απαιτούν μετρήσιμα και ακριβέστατα αποτελέσματα από τους κρατικούς μηχανισμούς, όμως πολλά έχουν χαθεί εκεί ψηλά στον Εβρο, τουλάχιστον ας μη χαθεί και η κοινή λογική. Βεβαίως, αν χαίρομαι για κάτι, είναι ότι εδώ στην Ελλάδα μπορώ να διατυπώσω αυτή την κριτική, αν ήμουν στην απέναντι πλευρά των συνόρων, τώρα θα είχα ωραιότατες χειροπέδες στα εγκληματικά χέρια μου.

Και μιας και μιλάμε για ακρίβεια και λεπτομέρεια που τόσο αγαπά ο Σοϊλού, γιατί άραγε ύστερα από τόσες μέρες οι Τούρκοι δεν έχουν δώσει τα ονόματα των νεκρών; Είδαμε κάτι κοντινές φωτογραφίες τραυμάτων (που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι από τη Συρία), είδαμε θολά πλάνα ανθρώπων που μεταφέρονταν γενικώς με φορεία, ακούσαμε επίσημες καταγγελίες από τον Ερντογάν και τους άλλους ότι σκοτώσαμε πέντε ανθρώπους, όμως τα ονόματά τους δεν τα είδαμε. Γιατί άραγε; Στα νεκροτομεία τους δεν τους έχουν; Γιατί δεν δημοσιοποιούν ποιοι είναι και από πού;

«Μα δύσκολο είναι να κατασκευάσουν οι Τούρκοι ονόματα δήθεν νεκρών;» θα ρωτήσετε. Ναι, είναι δύσκολο. Διότι μόλις η Ελλάδα μάθει ότι δήθεν σκότωσε στον Εβρο κάποιον Μουσταφά Μουσταφά του Μουσταφά από το Ιντλίμπ (πόσο μάλλον πέντε), θα κάνει φύλλο και φτερό όλα τα στοιχεία. Μια ανακρίβεια να βρεθεί, μια μαϊμουδιά να ανακαλυφθεί (πράγμα διόλου απίθανο στον δικτυωμένο κόσμο μας) το τουρκικό οικοδόμημα θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Οπότε, καλύτερα νεκρά φαντάσματα που ο Ερντογάν και ο Σοϊλού τα κάνουν ό,τι γουστάρουν.

«Το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια» είχε πει κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ένας αμερικανός απομονωτιστής βουλευτής, ο Χίραμ Τζόνσον. Δίκιο είχε. Εκεί στον Εβρο γίνεται πόλεμος κι ας μη θέλουν κάποιοι να το συνειδητοποιήσουν ακόμα. Και μόνο το Βατερλό των αριθμών και των στοιχείων θα ήταν αρκετό για να πεισθούν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News