Μισώ το καλοκαίρι. Μισώ το καλοκαίρι της νέας εποχής. Τους τρεις μήνες της απόλυτης φρίκης, που ξέρω ότι θα περάσω μέσα από βασανιστικές καταστάσεις: θα κάνω τα πάντα με αφόρητη ζέστη και με χιλιάδες κατσαρίδες γύρω μου.

«Ελα, μωρέ, ένα έντομο είναι, τι θα σε κάνει;» μου λένε οι πιο θαρραλέοι. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να με κάνει να φύγω από το σπίτι μου, αν μου κρυφτεί και δεν μπορέσω να τη σκοτώσω. Μπορεί πριν να έχω λιποθυμήσει κι εγώ από τις αναθυμιάσεις των εντομοκτόνων που ρίχνω πανικόβλητη προς το σημείο του εισβολέα, πάντα από μια απόσταση ασφαλείας γιατί φοβάμαι να τον πλησιάσω και όντας πανέτοιμη να οπισθοχωρήσω, αν τον δω να κινείται απειλητικά εναντίον μου.

Τρέμω τις κατσαρίδες, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω. Και τις σιχαίνομαι και τις φοβάμαι. Και κάθε καλοκαίρι προετοιμάζω τον εαυτό μου για την παρουσία τους. Ταυτόχρονα τον πιέζω να εξοικειωθεί μαζί τους, να τις δει όπως βλέπει τις μύγες. Είναι άλλωστε τόσο πολλές πια οι κατσαρίδες, που άνετα κοντράρουν τον πληθυσμό των μυγών. Στα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, διασχίζουν τα φανάρια μαζί σου. Τις βλέπεις να μπαινοβγαίνουν κατά δεκάδες στους υπονόμους. Να στριφογυρίζουν γύρω σου σμήνος, εκεί που περπατάς. Το έπαθε μια κυρία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και το περιέγραφε έντρομη σε τοπικά μέσα.

Μακεδονία και Θεσσαλία αυτή τη στιγμή έχουν το πιο σοβαρό πρόβλημα. Η «Periplaneta americana», όπως λέγεται το μεγαλύτερο είδος κατσαρίδας στη χώρα, αφού πρώτα έκανε απόβαση στον Θεσσαλικό κάμπο, επεκτάθηκε και προς άλλες κατευθύνσεις. Είναι τεράστια, είναι ιπτάμενη και πάει με ταχύτητα. Τη λένε «κατσαρίδα Σβαρτσενέγκερ», λόγω του όγκου της, και κάτι φοβιτσιάρηδες, όπως εγώ, μόλις τη βλέπουν παγώνουν.

Οι κλιματολογικές συνθήκες και οι πλημμύρες του φθινοπώρου στη Θεσσαλία ήταν προφανώς καθοριστικές για την αυξημένη αναπαραγωγή της στο συγκεκριμένο σημείο. Το κλίμα και το γεγονός ότι οι χειμώνες είναι θερμότεροι είναι η αιτία που έχουμε γεμίσει κατσαρίδες γενικά σε όλη τη χώρα.

Οι δήμοι λένε ότι κάνουν ψεκασμούς σε φρεάτια και δημόσια κτίσματα, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται. Μπορεί να αντιμετωπιστεί, ίσως, κατά τι καλύτερα αν ο καθένας κάνει απεντόμωση στον χώρο του.

Σε κάποιους φαίνεται υπερβολικός ο βαθμός της απέχθειας που αισθάνομαι μπροστά σε αυτό το έντομο, αλλά δεν είμαι η μόνη. Είμαστε πολλοί που τις βλέπουμε σαν τέρατα. Βέβαια, όταν το τέρας έρχεται μπροστά σου κάθε τρεις και λίγο, κάποια στιγμή το συνηθίζεις. Το αντιμετωπίζεις πιο χαλαρά, μη σας πω ότι κάνεις και πλάκα μαζί του. Ψυχολογική άμυνα λέγεται. Δεν μπορείς να περάσεις το καλοκαίρι σε μόνιμη κατάσταση τρόμου. Λες, «η κατσαρίδα είναι δίπλα μου, γείτονας, συγκάτοικος, παρτενέρ μου σε όλα». Το χωνεύεις.

Το καταλαβαίνεις από τα κοινωνικά δίκτυα ότι έχει μετατοπιστεί η στάση του κόσμου. Στο Tik Tok αυτό τον καιρό η κατσαρίδα πρωταγωνιστεί. Υπάρχει και σχετικό «εφέ» της εφαρμογής με κατσαρίδα που χορεύει στην οθόνη. Χιλιάδες βίντεο μας δείχνουν τις εμπειρίες των χρηστών με το έντομο που έχει κατακλύσει το καλοκαίρι μας.

Μια γυναίκα τη βγάζει μέσα από το πλυντήριο, πλυμένη με τα ρούχα. Μια άλλη προσπαθεί να τη σκοτώσει καθώς έχει ανέβει πάνω στον σύζυγο και κάνει περιοδεία στην πλάτη του. Ενα αγόρι την έχει απαθανατίσει να κάθεται πάνω σε μια μηχανή-διακοσμητικό, σε ένα ράφι του δωματίου. Εχει βάλει στο βίντεο και μουσική, από το σάουντρακ της ταινίας «Easy Rider». Είναι ξεκαρδιστικό.

Τι να κάνεις, προσπαθείς να το πάρεις ελαφρά. Να συμφιλιωθείς με το φαινόμενο, που είναι ακόμα ένα σύμπτωμα της αλλαγής που υφίσταται ο πλανήτης και των παρενεργειών της. «Ξεπέρασέ το», μου είπε ένας φίλος καθώς πίναμε ποτό κι εγώ έβλεπα μια κατσαρίδα να κόβει βόλτες στην τέντα του μπαρ, από πάνω μας. Την είδα μια, την είδα δυο, το ξεπέρασα. Συνέχισα να πίνω το ποτό μου. Ετσι κι αλλιώς, σκέφτηκα, όπου και να πάω, η μικρή Τερέζα θα με βρει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News