Κατά τα λοιπά, σας πείραξε το τσιτάχ με το ζαρκαδάκι, κείμενο του 2020, παρακαλώ, όπου, μάλιστα, τσιτάχ ονόμαζα τον Τσίπρα (αλλά ποιος τα θυμάται). Κι ο Αϊ-Γιώργης (σε άλλο κείμενο) σας πείραξε κι ο μονομάχος, κι όλες οι υπόλοιπες λογοτεχνικές αναφορές που είχα πότε-πότε στα γραπτά μου. Και με ξεφωνίζατε ανωνύμως στα social media σας, χωρίς να βλέπετε το χάλι σας και την κατηφόρα που είχατε πάρει. Οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές των κειμένων μου σας έκοφταν.

Α ρε ταλαίπωροι, Συριζαίοι, πόσο μακριά από την κοινωνία, από τον μέσο Ελληνα, από τον φυσιολογικό και από τον κανονικό άνθρωπο ήσασταν επί τετραετία και συνεχίζετε να είστε. Το ψευδώνυμό μου και οι τίτλοι των γραπτών μου σας ενόχλησαν, εκεί στυλώνατε το βλέμμα σας κι όχι στα προφανή των φράσεών μου.

Κουκούτσι μυαλό δεν έχετε, παλικάρια μου. Σας δείχναμε το φεγγάρι, αλλά εσείς κοιτούσατε το δάχτυλο. Κι όχι μόνο το κοιτούσατε, αλλά του ορμούσατε κιόλας του δαχτύλου να το στραμπουλίσετε, θεωρώντας το τον μέγιστο, τον θανάσιμο εχθρό σας. Αρπάξτε λοιπόν, τώρα, την καινούργια καρπαζιά, να δείτε τη γλύκα. Ε μα, τα θέλατε… Σας το γράφαμε εμείς, «παιδιά, δεν είμαστε στο 2012 ούτε στο 2015, άλλαξαν οι καιροί, συνέλθετε». Τίποτα εσείς. Εκεί, τα ίδια συνθήματα και ουρλιαχτά, λες και βρισκόμασταν μια εβδομάδα μετά το διάγγελμα του Γιώργου στο Καστελόριζο.

Σας το λέγαμε, «δεν είναι όλα τόσο μαύρα τα πράγματα στη χώρα, παιδιά». Τον χαβά σας εσείς. «Πεινάει ο κόσμος, υποφέρει, δεν έχει να πληρώσει ρεύμα, μπακάλικο, μανάβικο, δεν έχει να στρώσει πασχαλινό τραπέζι».

Σας το λέγαμε, «μην είστε τόσο επιθετικοί και εχθροπαθείς, άλλαξαν οι συνθήκες και τα συναισθήματα του κόσμου». Τίποτα εσείς. «Χούντα έχουμε, δικτατορία, καταστολή, τρομοκρατία, εκφοβισμό».

Σας τα γράφαμε, «δεν είναι στραβός ο γιαλός, εσείς οι Συριζαίοι στραβά αρμενίζετε. Γι’ αυτό δεν σας συμπαθεί κανένας φυσιολογικός άνθρωπος». Κουφοί και τυφλοί εσείς. «Εσείς οι δημοσιογράφοι τα γράφετε αυτά, όχι επειδή έχετε προσλαμβάνουσες από τον κόσμο, αλλά διότι όλα τα κανάλια, όλες οι εφημερίδες, όλες οι ιστοσελίδες είναι εξαγορασμένες».

Σας τα γράφαμε, «η οικονομία πάει καλύτερα από παλιότερα. Δεν ξέρουμε αν πορεύεται ίσια ή στραβά, πάντως αναπτύσσεται. Δίνει στον κοσμάκη δουλειές, κάποιο χρήμα και, κυρίως, ελπίδα για το μέλλον». Το ποίημά σας εσείς. «Ολα καταρρέουν, κατεδαφίζονται, ανατινάζονται, όλα είναι χειρότερα, φτωχότερα και ζοφερότερα από πριν». 

Σας τα λέγαμε, «μην είστε τόσο τοξικοί, μην κάνετε την τρίχα τριχιά, μη διακονείτε την οργή, διότι οργή δεν υπάρχει. Τη βαρέθηκε την οργή ο κόσμος». Τίποτα εσείς. Ψάχνατε κάθε μέρα να βρείτε κάτι να το βάλετε στον μεγεθυντικό φακό και μετά να πεταχτείτε πάνω έντρομοι και να ουρλιάζετε «χανόμαστε».

Σας το λέγαμε, «βρε παιδιά, ξεχάστε τους εξεγερτισμούς του 2012 και γίνετε ένα κανονικό κόμμα, τέτοια θέλει πια ο κόσμος, δεν γουστάρει ριζοσπαστισμούς και τα τοιαύτα». Τα ίδια εσείς. Αγκαλιά με τους μπαχαλάκηδες, κολλητάρια με τους αλληλέγγυους, τάτσι μίτσι κότσι με τους περιθωριακούς, μην τυχόν και σας πούνε συστημικούς και προσβληθεί η αριστερή σας συνείδηση.

Σας τα γράφαμε, «δεν έχετε πια ηγέτη, παλικάρια, ενώ οι απέναντι έχουν. Ο καιρός του Αλέξη έφυγε, ο καιρός του Μητσοτάκη είναι στο αποκορύφωμά του». Τίποτα εσείς. «Ο Κούλης, ο Ορμπαν, η Μελόνι». Μόνο Γεώργιο Παπαδόπουλο δεν τον είπατε.

Σας τα γράφαμε, «αφήστε ήσυχους τους νεκρούς, είτε της πανδημίας είτε των Τεμπών είτε της Πύλου. Μην πάτε να τους χρεώσετε στον Μητσοτάκη, αυτά είναι ανήθικα και πληρώνονται. Ούτε τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον πληθωρισμό να του χρεώνετε, είναι χαζομάρα». Εσείς στις ίδιες ράγες. «Μας κυβερνούν φονιάδες, δολοφόνοι, πολεμοκάπηλοι, κερδοσκόποι».

Ε λοιπόν τώρα, έτσι που καταντήσατε, κάντε δυο-τρία απλά πραγματάκια.

Πρώτον, κόψτε από τη ρίζα το δάχτυλο που μας κουνάγατε εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Θα λυτρωθείτε, γιατί μαζί του θα κόψετε επιτέλους και τις ψευδαισθήσεις σας.

Δεύτερον, μετρήστε το μπόι σας όπως το διαμόρφωσαν οι διαδοχικές τάπες που φάγατε από τους ψηφοφόρους. Θα σοκαριστείτε αρχικά με τις ενδείξεις της μεζούρας, αλλά αυτό είναι το πρώτο βήμα για την αυτογνωσία.

Τρίτον, μπείτε όλοι μαζί στην Κουμουνδούρου, κλειδώστε τις πόρτες πίσω σας, λύστε τις διαφορές σας με την ησυχία σας και όσοι απομείνετε ζωντανοί, ελάτε πάλι κατά το 2026-27 να ξαναγνωριστούμε από την αρχή. Αλλά ως τότε, μη μας απασχολείτε, έχουμε πράγματα για τον τόπο και τα παιδιά μας να κάνουμε, αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί μας. Αντε γεια…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News