Ας μη γελιόμαστε. Ξέρουμε τις δυνατότητες και τα κολλήματα των πολιτικών στην Ελλάδα και ξέρουμε επίσης ότι η χώρα, τουλάχιστον επί Μητσοτάκη, δεν είναι Σοβιετία (στα βασικά, γιατί στο βάθος του κράτους είναι). Είμαστε χώρα της Δύσης και του καπιταλισμού. Αρα δεν μπορεί να διατάξει κανένας να πέσουν σε μια νύχτα οι τιμές.

Ας κρατήσουμε τα παραπάνω για μετά. Πρώτα μια μίνι αναδρομή που μοιάζει άσχετη αλλά έχει τη σημασία της.

Ο Τσίπρας οδήγησε ως πρωθυπουργός στα πρόθυρα της χρεοκοπίας τη ΔΕΗ αφήνοντας τους καταναλωτές (ακόμη και τους πλούσιους) να μην πληρώνουν τους λογαριασμούς, για να μην έχει επιπλέον πολιτικό κόστος την εποχή που φορολογούσε και τα μακαρόνια, αυξάνοντας μεταξύ άλλων το εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς (εδώ).

Τον Ιούλιο του 2019, ο Μητσοτάκης ανέλαβε πρωθυπουργός και ανέθεσε στον Χατζηδάκη την «καυτή πατάτα» της διάσωσης της ΔΕΗ. Η ΔΕΗ σώθηκε. Η Ελλάδα ανέμενε επενδύσεις και ανάπτυξη. Θα έρχονταν ποτέ (πόσο μάλλον η επενδυτική βαθμίδα) αν «έσκαγε» η ΔΕΗ ή θα στέλναμε ξανά ένα σήμα στον κόσμο ότι πάμε για φούντο;

Κλείνει η παρένθεση. Οταν το φθινόπωρο του 2021 και στις αρχές του 2022 παράγοντες και μέλη της ΝΔ έσπαγαν τις πόρτες σε βουλευτικά γραφεία στην επαρχία για να πουν ότι ο κόσμος δεν βγαίνει με λογαριασμούς ρεύματος 800 ευρώ για 100 τετραγωνικά, στην Αθήνα, υπουργοί εντός και εκτός του Μαξίμου, έπαιζαν χαλαρωτική μουσικούλα λέγοντας ότι δεν τρέχει τίποτα.

Τι έγινε τελικά; Αφού τα έκαναν θάλασσα όσοι προσεύχονταν να επέμβει το «αόρατο χέρι της αγοράς», επενέβη τελικά ο Μητσοτάκης και επιδότησε χοντρά τους λογαριασμούς του ρεύματος. Σοβιετία; Οχι: Κράτος! Αυτό που ξέχασαν ξανά όσοι υπουργοί χειρίστηκαν την κρίση της ακρίβειας στα σούπερ – μάρκετ: ότι ο πιο ισχυρός παίκτης σε μια χώρα (ναι, hello!, και σε μια χώρα καπιταλιστική που ανήκει στη Δύση) είναι το κράτος. Εξι γράμματα είναι, πόσο δύσκολο να το θυμάσαι;

Οταν ο Μπάιντεν επιδοτεί το σύμπαν στις ΗΠΑ, δεν είναι λίγο κωμικό κάποιοι να κινούνται με τα εγχειρίδια οικονομικής «ορθοδοξίας» από τα φοιτητικά τους χρόνια;

Εδώ και καιρό η κυβέρνηση έπρεπε να είχε υιοθετήσει το δόγμα «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» για τους κερδοσκόπους και τους μεσάζοντες που βγάζουν το λάδι του κόσμου στα σούπερ-μάρκετ. Το οποίο, με όρους πολιτικής ιδιοτέλειας, ήταν απαράδεκτο το 2015, αλλά για την προστασία του κόσμου από τα αρπακτικά της αγοράς, ήταν και παραμένει αναγκαίο.

Οι υπουργοί απέτυχαν με την ακρίβεια στα βασικά είδη που έχει ανάγκη ένα νοικοκυριό. Με εξαίρεση ίσως τον Αδωνι Γεωργιάδη (δεν περιμέναμε ότι θα το γράφαμε αυτό, αλλά είναι αλήθεια), οι υπόλοιποι κουνούσαν στο γραφείο τους το «θυμιατήρι» για να επέμβει το αόρατο χέρι της αγοράς. Ο Μητσοτάκης, όπως και το 2022 με το ρεύμα, επενέβη πάλι και επέβαλε πρόστιμα στις πολυεθνικές.

Τώρα γίνεται μια τελευταία προσπάθεια των υπουργών. Οι ανακοινώσεις ήταν κάπως πομπώδεις. Τα ποσοστά μειώσεων που ακούσαμε εντυπωσιακά. Μακάρι. Ολα θα κριθούν στην πράξη.

Διότι, στο μεταξύ, οι μεσάζοντες και οι κερδοσκόποι, που μήνες τώρα ανέβαζαν τις τιμές απολαμβάνοντας ιαματικές εισπνοές από το «θυμιατήρι» (των υπουργών για το «αόρατο χέρι»), έχουν πλέον αποθρασυνθεί. Είναι δύσκολο να τους κοπεί η φόρα.

Η νέα προσπάθεια είναι στην αρχή. Μακάρι. Δεν γίνεται να υποχωρεί ο πληθωρισμός στην Ευρώπη (2,6% τον Φεβρουάριο, από 2,8% από τον Ιανουάριο —Eurostat) και να μην πέφτει στην Ελλαδα (3,2% τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο). Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η Ελλάδα είχε τον Ιανουάριο τη δεύτερη χειρότερη επίδοση στην ευρωζώνη σε ό,τι αφορά τις αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, που εξακολουθούσαν να τρέχουν με ποσοστό μεγαλύτερο του 7%, ανεβάζοντας το συσσωρευμένο ποσοστό ανατιμήσεων κατά τη διάρκεια της κρίσης πάνω από το 27%.

Αν, λοιπόν, και τo τελευταίο στοίχημα για την ακρίβεια χαθεί, τα ψέματα πρέπει να τελειώνουν. Ο Μητσοτάκης πρέπει να πάρει κεφάλια. Πρώτα γύρω του (για να καταλάβουν κάποιοι πως υπάρχει κάτι που λέγεται κράτος, και ότι αυτοί -hello!- είναι με το κράτος) και στη συνέχεια στην «ευγενή τάξη» των κερδοσκόπων και των μεσαζόντων.

Παραφράσσοντας μια ακόμη πιο χυδαία και ιδιοτελή φράση από αυτή που είπε ο Τσίπρας το 2015:

—Για να κυβερνήσει ο Μητσοτάκης και να ανασάνει ο κόσμος «πρέπει να πάει και κανένας φυλακή».

Οχι α λα Στάλιν, όπως ονειρεύονταν στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί νόμιζαν ότι είχαν το «ηθικό πλεονέκτημα», αλλά με βάση τις δομές και τους μηχανισμούς του φιλελεύθερου κράτους, που μπορεί και πρέπει να παραδώσει τα στοιχεία για τους κλέφτες στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.

Κοινώς, είναι ώρα κάποιοι να φοβηθούν «το γκουβέρνο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News