Ο ιδανικός άνθρωπος για να σου δείξει τον δρόμο προς την παράνοια είναι, τελικά, ένας πολιτικός. Τον βλέπεις να τρώει με μεγάλη παρέα εν μέσω πανδημίας και αναρωτιέσαι αν κάτι δεν έχεις καταλάβει καλά. Τον ακούς να σου λέει ότι δέχεται το επιδημιολογικό ρίσκο των διαδηλώσεων και ψάχνεις τοίχο να αφήσεις το μυαλό σου επάνω.

Παρακολουθώντας τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Alpha, υπήρξαν στιγμές που έγειρα το κεφάλι σαν απορημένο κουτάβι. Ρωτήθηκε για το τι θα έκανε ο ίδιος αν είχε στα χέρια του τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

«Το κρίσιμο δεν είναι τι διαφορετικό θα κάνεις όταν τα πράγματα φθάσουν στο μη περαιτέρω, αλλά εάν έκανες ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να μη φθάσει μέχρι εκεί η κατάσταση, ή για να ελαχιστοποιήσεις τις συνέπειες».

Κοινώς, δεν υπάρχει απάντηση. Αν ο δημοσιογράφος τον πίεζε, θα έλεγε κάτι για «εμπροσθοβαρή μέτρα», τα οποία, εντελώς μεταξύ μας, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουν. Αλλά ας υποθέσουμε ότι εννοεί μέτρα πρόληψης. Με ΣΥΡΙΖΑ θα είχαμε περισσότερα βαγόνια στο Μετρό και έναν στόλο από καινούργια λεωφορεία. Δεκτό.

Ερχεται όμως και η περίφημη ερώτηση με τις διαδηλώσεις. Εκεί ο Αλέξης Τσίπρας δέχεται το ρίσκο επιδημιολογικής φόρτισης, καθώς το διακύβευμα είναι η υπεράσπιση του δημοκρατικού πολιτεύματος. «Εκτός αν αποφασίσουμε ότι η Βουλή θα αναστείλει τη λειτουργία της και ότι θα νομοθετεί μόνο σε ό,τι αφορά την πανδημία. Να μην υπάρχουν τότε συγκεντρώσεις. Αλλά δεν μπορεί στο όνομα μιας έκτακτης κατάστασης να αναστείλουμε τη λειτουργία της Δημοκρατίας». Α, εδώ σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Διότι η λειτουργία της Δημοκρατίας αναστέλλεται όταν η Βουλή σταματήσει να νομοθετεί, όχι όταν περιορίζονται οι διαδηλώσεις για λόγους υγειονομικού ενδιαφέροντος. Η κοινοβουλευτική και νομοθετική λειτουργία δεν έχουν υποκατάστατο. Οι διαδηλώσεις έχουν – αυτό το ξέρει και το εφαρμόζει ενίοτε το ΚΚΕ.

Βέβαια, το να αναλαμβάνεις ένα ρίσκο που αφορά άλλους, και όχι εσένα προσωπικά, είναι πάντα βολικό. Ασε που μπορείς μετά να λες ότι δεν υπάρχουν ΜΕΘ για να περιθάλψουν όσους έδωσαν τον τίμιο αγώνα για την υπεράσπιση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο Τσίπρας δέχεται να πάρει ένα ρίσκο για το οποίο δεν θα έχει την παραμικρή ευθύνη. Ακόμα και αν ο ίδιος αποφάσιζε να κατέβει στις διαδηλώσεις θα απολάμβανε την προστασία του εμβολιασμένου. Δεν τα ξέρει όλα αυτά ο Τσίπρας; Φυσικά και τα ξέρει. Όμως είναι υποχρεωμένος να «ταΐσει» το κόμμα με έναν επαναστατικό μεζέ. Διότι με τον κορονοϊό. αργά ή γρήγορα, θα τελειώσουμε. Για κάποια άλλα, όμως, δεν υπάρχει μήτε εμβόλιο μήτε γιατρειά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News