Το ΣΕΦ είχε από την μέρα που φτιάχτηκε όλων των ειδών τα προβλήματα. Με τις αντανακλάσεις από τον ήλιο στο παρκέ, με τον ήχο και τις αντηχήσεις, με την ψύξη και τη θέρμανση, με τη βροχή και με το όνομά του, που οι δεξιοί έλεγαν πως είναι κομμουνιστικό αφού υπάρχει ομώνυμο στη Βουλγαρία. Τα νερά που έτρεξαν από την οροφή στο παρκέ μετά την τελευταία νεροποντή δεν είναι παρά μια ακόμα ψηφίδα σε ένα μωσαϊκό τεσσάρων δεκαετιών. Το θέμα, βέβαια, είναι να γίνει κάτι. Ρεαλιστικό και σαφές. Δηλαδή ό,τι πιο δύσκολο στη διαχείριση κρατικών εγκαταστάσεων στον αθλητισμό.

Η κυβέρνηση πρέπει να απαλλαγεί όσο πιο σύντομα μπορεί από κάθε εγκατάσταση που νοικιάζει και συντηρεί, εκτός από αυτές που αφορούν τα ερασιτεχνικά αθλήματα. Πάντα μέσα στη λογική. Δεν έχουν νόημα στάδια που θα γεμίζουν στα Παγκόσμια και στους Ολυμπιακούς αλλά τον υπόλοιπο χρόνο στοιχίζουν μια περιουσία για θέρμανση. Στάδια των λίγων χιλιάδων θεατών. Τα στάδια πρέπει να έχουν σχεδίαση multi. Οχι σε «παλατάκια»  του έφιππου πινγκ πονγκ και του υποβρύχιου μπάντμιντον που ικανοποιούν τη ματαιοδοξία των παραγόντων αλλά δεν μπορούν να τα συντηρήσουν.

Ας σταματήσει επίσης η υποκρισία με την ενοικίαση των γηπέδων σε επαγγελματικούς συλλόγους. Καμία τρίτη ομάδα δεν πρόκειται να ζητήσει να νοικιάσει τα γήπεδα όταν τελειώσει η σύμβασή τους με την τωρινή, ούτε κάποια κυβέρνηση να κάνει έξωση όταν οι ομάδες καθυστερούν να πληρώσουν. Επίσης, ας σταματήσουν να ανακοινώνονται μεγαλόπνοα σχέδια που δεν πρόκειται να γίνουν.

Η πείρα λέει ότι είναι δυνατόν να βρεθεί κάποιος για να πάρει το γήπεδο μπάσκετ και το τένις στο ΟΑΚΑ, αλλά είναι απίθανο να βρεθεί κάποιος για να πάρει όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις και να τις συντηρήσει. Αν βρεθεί κάποιος, θα το λέει για τα μάτια του κόσμου. Οπως έγινε με το Ελληνικό, που μετά το 2004 έλεγαν ότι θα γίνουν εγκαταστάσεις για κανόε καγιάκ.

Επίσης υπάρχουν τα στάδια που δεν ανήκουν στην κυβέρνηση. Παράδειγμα το Παγκρήτιο και το Πανθεσσαλικό. Χωρητικότητας 26 και  22 χιλιάδων, τα δυο στάδια, που δημιουργήθηκαν για τους Ολυμπιακούς του 2004, τα διαχειρίζονται μια ανώνυμη εταιρεία του Δήμου Ηρακλείου και η ΕΤΑΔ. Σε αυτά παίζουν οι ομάδες του Εργοτέλη και του Βόλου. Στις οποίες μπορούνε να λένε «ευχαριστώ», αφού τα ανοίγουν για να αερίζονται. Τώρα το γιατί δύο ομάδες με περιορισμένο αριθμό οπαδών βρέθηκαν να παίζουν σε στάδια έχει απάντηση στην εποχή που λεφτά υπήρχαν και ο κόσμος πανηγύριζε για τους λευκούς ελέφαντες που οικοδομούνταν, επειδή θα ήταν «προίκα του αθλητισμού».

Οχι βέβαια ότι δεν υπάρχουν και οι παλιές αμαρτίες. Κλασικότερο παράδειγμα το κολυμβητήριο της πολύπαθους Βασιλίσσης Ολγας στο Ζάππειο. Ανάμεσα στον Εθνικό Γ.Σ. και τον Ομιλο Αντισφαίρισης, το κολυμβητήριο εγκαινιάστηκε το 1940. Και το δείχνει. Ο Κώστας Μπακογιάννης είχε συμφωνήσει με τον Σπύρο Καπράλο και την ΕΟΕ να το αναλάβει ο Δήμος Αθηναίων για 25 χρόνια. Ο Δήμος θα αναλάμβανε την ανοικοδόμηση, την ενεργειακή αναβάθμιση και την ανακαίνιση των χώρων.

Μολονότι ο Σπύρος Καπράλος είχε πει πως «είναι μια μεγάλη μέρα για το ιστορικό αυτό κολυμβητήριο», αναφορά της 13ης Σεπτεμβρίου 2023 στο αθλητικό εορτολόγιο δεν υπάρχει. Ούτε εξελίξεις υπάρχουν. Εκτός βέβαια αν ο Χάρης Δούκας, που είχε εκλεγεί με την υπόσχεση ότι θα αναμορφώσει την Βασιλίσσης Ολγας, έχει αρχίσει τα έργα υπόκωφα (είναι από τις αγαπημένες του λέξεις) και παρασκηνιακά.

Το θέμα με τις αθλητικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν χωρίς στρατηγική και μαραζώνουν χωρίς ελπίδα χρειάζεται δράση. Και όχι φιλιππικούς και απολογίες που σβήνονται πάνω στο παρκέ με την πρώτη βροχή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News