Η «πολιτική πλατφόρμα Πολάκη», όπως αναρτήθηκε από τον ίδιο τη νύχτα της Κυριακής, κατά την ταπεινή μου γνώμη φωτογραφίζει μια ακόμα υπαναχώρηση ή κωλοτούμπα του τετραπέρατου Σφακιανού, ο οποίος διαπρέπει πλέον στην τακτική του «δυο βήματα μπρος, ένα πίσω». Πάνω που όλοι είχαμε πιστέψει ότι είναι αποφασισμένος να ορμήσει μέσα στην Κεντρική Επιτροπή σαν ταύρος σε υαλοπωλείο και να γκρεμίσει τον Κασσελάκη σαν γυάλινο βαζάκι που βρέθηκε στο διάβα του, ο αψύς ανεπαισθήτως αλλά ουσιαστικώς άλλαξε (πάλι) ρότα. 

Η ανάρτησή του δεν προαναγγέλλει προσπάθεια εκπαραθύρωσης από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ του νιόπαντρου Στέφανου. Και δεν το συνάγω μόνο από το γεγονός ότι αντί για «αλλαγή ηγεσίας» μιλά για «αλλαγές στην ηγεσία». Η βαθύτερη πρόθεσή του προκύπτει από το σύνολο του κειμένου του και από τα συμφραζόμενά του. Με προσεκτικά διατυπωμένες εκφράσεις, ο Πολάκης αποκαλύπτει ότι δεν ετοιμάζει πραξικόπημα κατά του Κασσελάκη, αλλά ένα προνουντσιαμέντο.

(Για τους μη γνωρίζοντες, το προνουντσιαμέντο είναι ένας διεθνής όρος που περιγράφει μια λιγότερο δραστική αλλά εξίσου αποτελεσματική επέμβαση του στρατού στην πολιτική. Ηταν προσφιλής τακτική των στρατηγών της Λατινικής Αμερικής του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Ο στρατός επενέβαινε, έκανε επίδειξη δύναμης, αλλά δεν γκρέμιζε τις πολιτικές κυβερνήσεις για να ασκήσουν την εξουσία οι ίδιοι οι αξιωματικοί. Κρατούσαν την πολιτική κυβέρνηση ως μαριονέτα, η οποία εφάρμοζε την πολιτική που της υπαγόρευαν  οι στρατιωτικοί.) 

Τι λέει ο Πολάκης στον Κασσελάκη μέσω της ανάρτησής του; Πρώτον, δεν έχεις την πολιτική πλατφόρμα που είναι αναγκαία για να κάνεις αποτελεσματική αντιπολίτευση, ικανή να ρίξει τον Μητσοτάκη. Στο σημείο αυτό ο Παύλος ρίχνει στο τραπέζι το δικό του «πρόγραμμα» που αποτελείται από εύπεπτες  γενικούρες. Μιλά για πρόγραμμα «λαϊκά κατανοητό, κοινωνικά αναγκαίο, κόντρα στην διαπλοκή και ελπιδοφόρο για την νέα γενιά». Κάτι μας είπε. 

Δεύτερο που λέει στον Στέφανο. «Δεν έχεις τη σωστή ηγετική ομάδα γύρω σου για να ασκήσεις αυτή την πολιτική, αλλά κάνεις παιχνίδι μοναχός σου με την ενός ανδρός αρχή. Λάθος, είμαι κι εγώ εδώ». Τρίτο, «το χεις παρακάνει με τα βιντεάκια σου, με την επίδειξη του πλούτου σου και την προβολή της χλιδάτης προσωπικής σου ζωής, σε βαθμό να ακυρώνεις ακόμα και κάποια σωστά που διατυπώνεις. Χρειάζεσαι παιδονόμο».

Αυτά λέει χοντρικά στην ανάρτησή του ο Πολάκης. Και ύστερα αναγγέλλει μια «κρίσιμη Κεντρική Επιτροπή» στην οποία «θα είναι παρών» και στην οποία θα γίνουν «αλλαγές στην ηγεσία». Κοντολογίς λέει στον Κασσελάκη, «θα σε κρατήσω στην ηγεσία, αλλά θα δεχτείς την δική μου πλατφόρμα, θα με βάλεις δίπλα σου στην ηγετική ομάδα, απ’ όπου θα σου υπαγορεύω την πολιτική που θα ασκείς, ενώ θα έχω και δραστικό λόγο στην προσωπική σου δημόσια παρουσία». Πρόκειται για τον ορισμό του προνουντσιαμέντο. 

Δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό ο Σφακιανός. Μέτρησε τη δύναμή του μέσα στα όργανα και είδε ότι δεν τον παίρνει να θέσει ευθέως θέμα αλλαγής ηγεσίας; Δίνει προσχηματικά στον Κασσελάκη μια ακόμα ευκαιρία, ώστε –όταν τον ρίξει– να μην του καταλογίσουν ότι τον οδηγεί μόνο η βαριά προσωπική ηγετική του  φιλοδοξία; Μπλοφάρει ενώ διαθέτει λίγη δύναμη, ώστε να γίνει νούμερο δύο στον ΣΥΡΙΖΑ, με μόνη απειλή τη διαρκή πολεμική του απέναντι στον Στέφανο; Αγνωστο. 

Το θέμα είναι ότι όλα αυτά πρέπει να τα καταπιεί αμάσητα ο Κασσελάκης. Αν ο αρχηγός πει «όχι» στον Σφακιανό (που είναι το πιθανότερο), τότε τι θα κάνει αυτός; Εδώ σε θέλω. Θα προχωρήσει στο πραξικόπημα; Εχει την πραγματική δύναμη να κάνει το κρίσιμο βήμα ή θα φάει τα μούτρα του; Μήπως, μόλις δει τα σκούρα, ξανακάνει πίσω, σαν τόσες και τόσες φορές; Θα συμμαχήσει, μήπως, με τους «87»; Αλλά αυτοί τον θέλουν δίπλα τους; Ενα μπάχαλο είναι πια αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Και αν ασχολούμαστε μαζί του, είναι διότι ως πολιτικοί παρατηρητές δεν θα ξαναβρούμε στη ζωή μας τέτοιο πολιτικό φαινόμενο. Δεν γίνεται να μην το χαζεύουμε, να μην το σχολιάζουμε. Νιώθουμε (για να φέρω ένα παράδειγμα που θα κατανοήσει ο ψαράς Παύλος) σαν να είμαστε ψαροντουφεκάδες που μπροστά από τη μάσκα μας περνά ένας λαχταριστός ροφός είκοσι κιλά. Γίνεται να τον αγνοήσουμε και να στραφούμε προς άλλη κατεύθυνση, ψάχνοντας για κανένα καχεκτικό χταποδάκι;  

ΥΓ. Είδατε πόσο επιλεκτικά μετρά τα δεδομένα ο τετραπέρατος Πολάκης. Για τη Νέα Αριστερά λέει ότι «ο λαός τους κατέταξε στο αληθινό τους μπόι». Για τους πρώην συντρόφους του, τα εκλογικά νούμερα μετράνε. Ενώ για τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ που κι αυτός παθαίνει εκλογικές και δημοσκοπικές πανωλεθρίες, ο λαός δεν κατατάσσει διότι δεν μπορεί να κρίνει. Είναι έρμαιο των Πετσωμένων ΜΜΕ.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News