Δεν μ’ αρέσουν τα στερεότυπα, αλλά ο Λάρι Κίνγκ έσπασε όλα τα κοντέρ! 

Δεν βρίσκω άλλο τρόπο να αναδείξω καλύτερα ότι αυτός ο μικροκαμωμένος, πάντοτε μεγάλος στην ηλικία για μένα (δηλαδή, στα μάτια μου ποτέ δεν τον είδα ως νέο!), επιβλητικός, αυστηρός και τιραντοφόρος τύπος: πήρε περισσότερες από 50.000 συνεντεύξεις στην μακρά δημοσιογραφική του καριέρα, παντρεύτηκε οκτώ φορές επτά γυναίκες, απέκτησε πέντε παιδιά, είχε διαβήτη τύπου Β επί πολλά χρόνια, έπαθε καρδιακή προσβολή περισσότερες από οκτώ φορές, έκανε τετραπλό μπάι-πας το 1987, χειρουργήθηκε για καρκίνο του πνεύμονα το 2017, νοσηλεύτηκε επί μήνες με έντονο πόνο στο στήθος το 2019, και κατέληξε το Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021 σε νοσοκομείο του Λος Αντζελες από κορονοϊό, σε ηλικία 87 ετών!

Η τελευταία είδηση, του θανάτου του, κοινοποιήθηκε μέσω Twitter, από τον προσωπικό του λογαριασμό, αλλά και από εκείνο του ORA TV, που είναι η διαδικτυακή πλατφόρμα απ’ όπου συνέχισε μετά τα 25 χρόνια του στο CNN να κάνει το «Larry King Live». Η λάμψη εκεί, δεν υπήρχε πια, κι ας ήταν όλο το στήσιμο, όπως και το περιεχόμενο της εκπομπής σχεδόν απαράλλακτο. Η απλή εξήγηση για μένα, κατ’ αρχάς, είναι ότι ως εικόνα, «κούρασε». 

Είναι άτιμο πράγμα, ξέρετε, αυτή η εικόνα! Γενικά μιλάω.

Οταν τη δεις για πρώτη φορά, ακόμα κι αν δεν σου αρέσει (κάτι που δεν συνέβη με τον Κινγκ), τη βλέπεις, την συνηθίζεις, την κρατάς και κάποια στιγμή, αν δεν σε αφήσει εκείνη, την αφήνεις εσύ. Όσοι ζήσαμε από την αρχή την 25χρονη πορεία του στο CNN, με συνεντεύξεις πέντε βράδια την εβδομάδα, σ’ αυτήν την κατηγορία είμαστε. Πολύ λίγοι τον ακολούθησαν στο ORA και αλλού. 

Σίγουρα, έπαιξε ρόλο και η πληθώρα των καλεσμένων του. Δεν υπήρχε πρόεδρος των ΗΠΑ μετά τον Νίξον που να μην ήταν στην εκπομπή του. Και σε παγκόσμια κλίμακα, προσέξτε το ετερόκλιτο «ρεπερτόριο»: από Νέλσον Μαντέλα και Δαλάϊ Λάμα, μέχρι Βλαντίμιρ Πούτιν, Μπιλ Κλίντον, Μόνικα Λεβίνσκι, Πάρις Χίλτον και Lady Gaga. Μιλάμε για συνεντεύξεις, ακόμα και ραδιοφωνικές, που πήρε από την αρχή της καριέρας του, που βεβαίως δεν ξεκίνησε στο CNN. 

Τον ξεπέρασε, όπως όλους μας, η εποχή. Που έχει αλλάξει σχεδόν όλα τα δεδομένα και στα μέσα μετάδοσης (broadcasting): τα πρόσωπα (ενδιαφέροντα, αξιόπιστα, που επηρεάζουν ή εμπνέουν κόσμο, κλπ), το στυλ, η γλώσσα, η επικοινωνία, η ταχύτητα, οι αξίες, προτιμήσεις, και άλλα τόσα. 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αρχές ’90, είχα αρχίσει ένα διδακτορικό στο Λονδίνο για τις τεχνικές της συνέντευξης στην γραπτή και ομιλούσα έδημοσιογραφία –η ηλεκτρονική ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Στα πλαίσια της έρευνάς μου, είχα μιλήσει με πολλούς συνεντευξάδες της εποχής, κυρίως από τον αγγλοσαξονικό κόσμο, όπως τους σερ Ρόμπιν Ντέι, Τζον Φρίμαν (1915 – 2015, που μερικές συνεντεύξεις του στην εκπομπή «Face to Face» στο BBC είχαν χαρακτηριστεί ως «τηλεοπτικό βασανιστήριο»!), Μπράϊαν Ουόλντεν (1932-2019), Τζέρεμι Πάξμαν, και άλλους. Από την Ελλάδα, θυμάμαι, είχα μιλήσει (με ερωτηματολόγια) μέσω αλληλογραφίας τότε, με δύο γυναίκες που θαύμαζα για τις συνεντεύξεις τους: την μακαρίτισσά πλέον Μαρία Ρεζάν (στο ραδιόφωνο), και την Όλγα Μπακομάρου (στον έντυπο λόγο, στη «Γυναίκα»). 

Με παρότρυνση του επιβλέποντα καθηγητή μου, είχα στείλει και επιστολή στον Λάρι Κίνγκ, εξηγώντας του τι έκανα, και ζητώντας του μεταξύ άλλων να απαντήσει σε μια σειρά από 10 ερωτήσεις. Μου απάντησαν, από το τιμ του, «μόνο μία, δεν έχει χρόνο», και έστειλα αυτήν: «πώς προετοιμάζεται για τις συνεντεύξεις του;». 

«Δεν κάνει καμία ιδιαίτερη προετοιμασία, παρά μόνο φροντίζει να παρακολουθεί μετά μανίας τα θέματα επικαιρότητας και να είναι ενημερωμένος για κάθε τι. Όσον αφορά τα πρόσωπα που δεν γνωρίζει κατ’ ιδίαν, του αρέσει να τα ανακαλύπτει επί τόπου, στο στούντιο, και να θέτει ερωτήσεις με το ένστικτό του», ήταν οι λίγες γραμμές που έλαβα και που στην αρχή ανάτρεψαν την μέχρι τότες άποψή μου ότι η προετοιμασία είναι το παν. Αργότερα, αναθεώρησα ως προς «το παν»!

Ετσι λοιπόν, δεν εξεπλάγην όταν χθες  διάβασα στο site του CNN, τα λόγια που είπε για αυτόν η επί πολλών ετών παραγωγός και στενή του συνεργάτιδα στο «Larry King Live», Ουέντι Ουόκερ: 

«Λάτρευε τα φώτα στο στούντιο. Μόλις άναβαν, γινόταν άλλος άνθρωπος. Αφοσιωμένος εκατό τοις εκατό στον καλεσμένο του. Δεν ξεχώριζε κανέναν. Σε όλους συμπεριφερόταν το ίδιο. Όμως, το μεγαλύτερό μας πρόβλημα, όσοι ήμασταν στην παραγωγή, ήταν ότι δεν του άρεσε η προετοιμασία για μια συνέντευξη. Προτιμούσε να τον καθοδηγήσει η φυσική του περιέργεια, όπως μας έλεγε».

Πράγματι, έχοντας παρακολουθήσει άπειρες συνεντεύξεις του, εύκολα διαπιστώνεις ότι έδινε χώρο στον καλεσμένο του. Οι ερωτήσεις του ήταν σύντομες, καίριες και ενδιαφέρουσες. Έβλεπες ότι πρόσεχε τις απαντήσεις τους, και από αυτές έπαιρνε αφορμές και συνέχιζε. 

Ενδιαφέρον είχε το στήσιμό του. Απέναντι από τον καλεσμένο, και σε πολύ κοντινή απόσταση. Την οποία φρόντιζε να μικραίνει ακόμα περισσότερο, γέρνοντας μπροστά –μια κίνηση που κάποτε προσέδιδε οικειότητα, όταν το θέμα ήταν ας πούμε ευχάριστο, και άλλοτε φανέρωνε επιθετικότητα, ότι κάτι τον ενοχλούσε. 

Αυτή η «γλώσσα του σώματος», του χάρισε πολλές… επιτυχημένες απαντήσεις· από αυτές που, όπως λέμε, συζητούνταν.

Ακόμα και στις τηλεφωνικές παρεμβάσεις που επέτρεπε σε μερικές εκπομπές του, είχε και εφάρμοζε την ίδια τακτική. Γενικά, ήταν μια «πατρική φιγούρα» της τηλεόρασης, και πιστώνεται πώς ήταν και από τους πρώτους που ήγειρε την κλασική συνέντευξη προς αυτό που ονομάστηκε μετά talk show. Κάτι που υιοθετήθηκε πολύ γρήγορα και στην Ελλάδα (αφού η εποχή Λάρι Κίνγκ σχεδόν συνέπεσε και με την έναρξη της ιδιωτικής TV εδώ), με αρκετές μάλιστα αντιγραφές. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News