Για να προσληφθείς ως ειδικός φρουρός στα πανεπιστήμια πρέπει να είσαι παλικάρι μέχρι 28 ετών, να έχεις μπόι πάνω από 1,70, το δέρμα σου να είναι καθαρό από τατουάζ και να μη διαθέτεις ιδίαν άποψη για τις παρενέργειες των ναρκωτικών. Είναι τα βασικά από τα τυπικά προσόντα που απαιτεί η Αστυνομία.

Επίσης πρέπει να είσαι ανθεκτικός στις πάσης φύσεως κακουχίες, αλλά αυτό δεν γράφεται στις προκηρύξεις, είναι σημειωμένο στη φόδρα από το καπέλο του αστυνομικού, χαραγμένο πάνω στο κράνος. Ενδεχομένως για τη συγκεκριμένη θέση να απαιτούνται και λίγο μεγαλύτερες δόσεις ηρωισμού, αυταπάρνησης ή και τρέλας – καμιά φορά αυτές οι έννοιες ταυτίζονται.

Το μυαλό μας, λοιπόν, πάει στα παλικάρια που κάποια στιγμή θα βάλουν τη στολή τους, θα γυαλίσουν άρβυλα και θα πάνε να πιάσουν δουλειά στο πανεπιστήμιο με το φιλί της μάνας στο μάγουλο και το σταύρωμα της γιαγιάς στο κούτελο. Τι θα τους έρθει πρώτο; Καδρόνι, μολότοφ ή πέτρα; Διότι κάτι θα τους έρθει. Εκείνη την ημέρα δεν θα πιάσουν μόνο αυτοί δουλειά, θα πιάσουν και οι υπόλοιποι. Και μετά θα μετράμε αν η είσοδος της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια θα περιορίσει ή θα πολλαπλασιάσει τα περιστατικά βίας. Να είστε σίγουροι ότι η στατιστική θα είναι συζητήσιμη και θα επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Αλλά τι να κάνουμε πού το πείσμα δίνει τον τόνο;

Για την κυβέρνηση είναι πλέον θέμα γοήτρου. Εθίγη από τις πληροφορίες που ανέφεραν ότι κάνει πίσω. Θα μπορούσε, ας πούμε, να το πάρει αλλιώς. Να μη διορίσει αστυνομικούς, αλλά σεκιουριτάδες που θα παρίσταναν τους αστυνομικούς ή, τέλος πάντων, αστυνομικούς που θα παρίσταναν τους δασοφύλακες, επιφορτισμένους με την προστασία του πρασίνου.

Η αντιπολίτευση δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά. Θα μετράει περιστατικά βίας και θα εγκαλεί την κυβέρνηση, καθώς τα «παιδιά» εκλαμβάνονται πλέον ως μια κοινωνική οντότητα με την οποία πρέπει να κάνουμε διάλογο, να μην προκαλούνται κ.λπ. Ε, κάποια στιγμή θα γίνει και μια στραβή με ένα ακραίο περιστατικό, είτε εις βάρος αστυνομικού είτε με θύμα κάποιο από τα παιδιά και η κατάσταση θα ξεφύγει. Δεν χρειάζεται να δεις το φλιτζάνι για να το προβλέψεις. Είναι μια ρουτίνα που άρχισε να σχηματίζεται, ένα κουβάρι που η μία άκρη του βρίσκεται στην προκήρυξη για τις προσλήψεις και η άλλη σε μία θορυβώδη συζήτηση στη Βουλή, κατά την οποία ο Μητσοτάκης θα κατηγορεί τον Τσίπρα ως υποκινητή βίας και ο Τσίπρας θα απαντά με αναφορές στα χρόνια της χούντας. Βαρεθήκαμε πριν καν αρχίσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News