Αν αναζητήσει κανείς τι δεν έχει πάει καλά στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μέσα στα πολλά καλά που έγιναν, τα άλλα που μισοέγιναν, τα υπόλοιπα που δρομολογήθηκαν και όσα παραμελήθηκαν, θα βρει μια μεγάλη «μαύρη τρύπα»: Η Δικαιοσύνη είναι η μεγάλη πληγή και αυτό τείνει να αποκτήσει και χαρακτήρα πολιτικής περιπλοκής ενόψει εκλογών.

Οχι μόνο επειδή στη Δικαιοσύνη θα κριθεί η νομιμότητα της συμμετοχής του κόμματος Κασιδιάρη στις προσεχείς εκλογές. Αλλά και επειδή σχεδόν καθημερινώς αναδεικνύεται η κυβερνητική αβελτηρία και γιγαντώνεται η απορία ως προς το τι ακριβώς μπορεί να παρουσιαστεί ως απολογισμός στο συγκεκριμένο πεδίο.

Σε ένα πρώτο επίπεδο, αυτό που γινόταν επί τέσσερα χρόνια ήταν διάφορες αποσπασματικές και εκ των υστέρων παρεμβάσεις για αυστηροποίηση ποινών σε αδικήματα που βρίσκονταν στη δημοσιότητα. Αυτά ήταν πολλά και διάφορα και δεν έχει αξία να απαριθμηθούν.

Με αφορμή, όμως, την πρόσφατη αποφυλάκιση του παιδεραστή-βιαστή, οφείλει κάποιος να σημειώσει το εξής. Δεν μπορεί –και σε τελική ανάλυση δεν δικαιούται– η κυβέρνηση να επικαλείται για οποιαδήποτε τέτοια περίπτωση και οτιδήποτε άλλο σχετικό την αλλαγή επί το επιεικέστερο του ποινικού κώδικα από τον ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν τις εκλογές του 2019.

Αν αυτό είναι το ζήτημα, γιατί δεν οργανώθηκε μια νέα, συνολική, μελετημένη και ρεαλιστική αυστηροποίηση του κώδικα; Ναι, στην ποινική δικονομία ισχύει, ως γνωστόν, η αρχή της εφαρμογής του επιεικέστερου νόμου. Ομως, αν θεωρείς ότι αυτό που έγινε το ’19 ήταν λάθος, δεν μπορείς να το διατηρείς ώστε να το επικαλείσαι ως δικαιολογία στο διηνεκές. Μάλλον ελέγχεσαι πλέον επειδή δεν το τροποποιείς, ώστε να ισχύσει κάτι άλλο, έστω μελλοντικά.

Μεγάλο το ερώτημα, δύσκολες οι απαντήσεις, και οι αποσπασματικές εκ του προχείρου παρεμβάσεις δεν πείθουν. Με λίγα λόγια, το πρόβλημα στο συγκεκριμένο πεδίο δεν χωρεί ούτε συγγνώμες ούτε δικαιολογίες. Η βαθμολογία είναι πολύ χαμηλή και η προσδοκία για τη συνολική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη στην επόμενη θητεία είναι εκ των πραγμάτων επίσης χαμηλή.

Υπό αυτές τις συνθήκες, και καθώς πλησιάζει η ώρα της δικαστικής κρίσης για την υποψηφιότητα του κόμματος Κασιδιάρη, ορισμένες διαπιστώσεις είναι κρίσιμες και οι αξιολογικές κρίσεις μάλλον περιττεύουν.

Το τι θα κάνει ο Αρειος Πάγος δεν μπορεί να προεξοφληθεί. Ομως, το θέμα έχει πολλές διαστάσεις, νομικές και πολιτικές.

Οφείλει ωστόσο κανείς να αναρωτηθεί: Αν απαγορευτεί η συμμετοχή του κόμματος στις εκλογές, τι θα κάνουν οι επίδοξοι ψηφοφόροι του; Στις δημοσκοπήσεις εμφανίζονται πλέον ποσοστά που πλησιάζουν ή υπερβαίνουν το 4% και ένα από τα κρίσιμα στοιχεία της περιόδου είναι να δει κανείς πώς μπορεί να απαγορευτεί ένα κόμμα με τέτοιο δημοσκοπικό προφίλ. Θα έχει λυθεί το πρόβλημα; Θα ενισχυθούν άλλοι της Ακροδεξιάς; Και τι θα γίνει στις αυτοδιοικητικές εκλογές και στις ευρωεκλογές; Θα προσπαθεί η ελληνική δημοκρατία συνεχώς να κυνηγά τον Κασιδιάρη και να επινοεί νομοθετικές ακροβασίες; Και πόσο πιστεύει κανείς ότι αυτό είναι αποτελεσματικό;

Μήπως τελικά ήδη έχουμε μπροστά μας ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά λάθη της περιόδου; Και μήπως ο Κασιδιάρης έγινε πάλι παράγοντας μέσα από τις σπασμωδικές και αποσπασματικές νομοθετικές παρεμβάσεις; Θα το διαπιστώσουμε σύντομα. Και ενόψει αυτού, δεν πρέπει να λησμονείται ότι σε λίγα χρόνια θα είναι και αυτός εκτός φυλακής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News