Κάποια περιστατικά και πολιτικές συμπεριφορές των τελευταίων εβδομάδων και ημερών είναι αρκετά διαφωτιστικές και εξηγούν πολλά ως προς τις εκλογικές επιδιώξεις των κομμάτων – τουλάχιστον της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Για τους υπολοίπους κάποια πράγματα είναι δεδομένα και πεπερασμένα, για το ΠΑΣΟΚ οι επιδιώξεις είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθούν και να περιγραφούν.

Η ΝΔ κατά προφανή τρόπο απευθύνεται στη μεσαία τάξη, τους συνταξιούχους, τους περισσότερο ή λιγότερο επιφυλακτικούς κεντρώους και ελπίζει να πείσει κάποιες ομάδες νεότερων ψηφοφόρων, δίχως πολύ υψηλές προσδοκίες.

Υπό αυτό το πρίσμα ο Μητσοτάκης αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του της μετριοπάθειας, των μετρημένων εξαγγελιών, της εμπεδωμένης οικονομικής γνώσης και κυβερνητικής εμπειρίας, της αξιοπιστίας και των χαμηλών τόνων. Αυτά είναι τα γνωστά του «όπλα», με τα οποία ευελπιστεί ότι θα πιάσει ένα 35%-38% στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Κατά πολλούς, η αντίστοιχη πολιτικο-εκλογική επιδίωξη του Τσίπρα έχει κάποια στοιχεία ματαιότητας και ερμηνεύεται πολύ δύσκολα, σε βαθμό που κάποιοι να επιμένουν ότι είναι αλλοπρόσαλλη.

Δεν είναι. Αντιθέτως έχει πολύ συγκεκριμένη στόχευση και επιδίωξη.

Ο Τσίπρας δεν απευθύνεται πλέον ούτε στη μεσαία τάξη ούτε στους συνταξιούχους, ή τουλάχιστον γνωρίζει ότι η επιρροή του εκεί είναι περιορισμένη και δίχως κάποια ιδιαίτερη δυναμική.

Το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο Τσίπρας και η ομάδα του, παρά τον μανδύα της μετριοπάθειας που προσπαθεί να φορέσει, αλλά δεν του στέκεται με τίποτε, είναι οι ομάδες εκείνες οι ακραίες, που του είχαν δώσει την εκλογική νίκη τον Ιανουάριο του 2015 και οι οποίες απομακρύνθηκαν μετά την απογοήτευση που ένιωσαν, όταν κατάλαβαν ότι οι χοροί στο Σύνταγμα, για τo 62% του «Οχι», πήγαν στράφι.

Τον Ιανουάριο 2015 ο ενωμένος ΣΥΡΙΖΑ είχε λάβει 2.245.978 ψήφους. Τον Σεπτέμβριο 2015 ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ πήρε 1.925.526 ψήφους. Το ποσοστό του στις δύο αναμετρήσεις ήταν σχεδόν το ίδιο (36% και 35%, αντίστοιχα) και αυτό οφείλεται στην αποχή.

Αυτές οι 320.000 λιγότερες ψήφοι τον Σεπτέμβριο του ’15 πήγαν εν μέρει στη Λαϊκή Ενότητα των Λαφαζάνη κ.λπ. (έλαβε 155.242 ψήφους τον Σεπτέμβριο), ενώ οι υπόλοιπες 165.000 κατά μείζονα λόγο κατευθύνθηκαν στην αποχή. Ολους αυτούς ο Τσίπρας τους έχασε και στις εκλογές του 2019, όμως δεν φαίνεται να τους έχει κερδίσει κάποιος άλλος.

Σε αυτή τη δεξαμενή των 320.000 «ακραίων», απογοητευμένων εν δυνάμει ψηφοφόρων του ποντάρει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας, με την «αλλοπρόσαλλη» και έξαλλη τακτική του.

Αυτή που επιχειρεί να ενεργοποιήσει όλα τα μουχλιασμένα, τάχα αντιδεξιά αντανακλαστικά και συμπλέγματα, με κραυγές για τη «χούντα Μητσοτάκη», την (εύλογη) επιμονή στο θέμα των υποκλοπών, την αστυνομία «που δέρνει στα Πανεπιστήμια», τον Πολάκη στην πρώτη γραμμή και όλα τα συναφή και το ρηχό σύνθημα «Δικαιοσύνη παντού».

Τι θα πετύχει με αυτήν την επιλογή; Δύσκολο να το προβλέψει κανείς με βεβαιότητα, όμως όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνονται όλο και πιο έξαλλοι, δεν θα πρέπει να αναμένει κανείς κάτι διαφορετικό.

Πάντως, για να ξέρουμε για τι μιλάμε: 320.000 ψήφοι αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό περίπου 5,5%. Δεν είναι και λίγο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News