Οταν ο Τσίπρας μπουμπούνισε ξαφνικά στην Πάτρα (30 Μαρτίου) το «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», πολλοί το θεώρησαν τρολάρισμα προς τον Γιώργο Παπανδρέου. Ηταν μια τόσο εξόφθαλμη κλοπή συνθήματος, που μόνο ως ειρωνεία του σημερινού χρήστη προς τον παλαιό εμπνευστή του θα μπορούσε να εκληφθεί. Και πριν συνειδητοποιήσουμε τι ειπώθηκε και αναρωτηθούμε τι συμβαίνει, ήρθε το Ηράκλειο. Εξι μέρες αργότερα, ο Τσίπρας είπε το περίφημο «χάος παρέλαβε και το 2009 ο Παπανδρέου από τον Καραμανλή, όπως χάος παραλάβαμε εμείς από τον Σαμαρά και το Βενιζέλο». Το χάος που παρέλαβε ο Τσίπρας από τους Σαμαροβενιζέλους (για να το κάνει τρισχειρότερο) το είχαμε εμπεδώσει, το άλλο «χάος» δεν ξέραμε μέχρι τα σήμερα.

Από το 2009 μέχρι το 2022, η λέξη «Καραμανλής» δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του Τσίπρα. Η ελληνική ιστορία άρχιζε από τα μνημόνια του Γιώργου και αν η κουβέντα πήγαινε υποχρεωτικά προς τα πίσω, ο Καραμανλής εξαφανιζόταν, εμφανιζόταν ένας Σημίτης με πρόσωπο διαβόλου και πίσω του ένας Ανδρέας με πρόσωπο αγγέλου. Κατόπιν γινόταν μια βουτιά στον χρόνο και ξαναβγαίναμε στην ανάγκη δικαίωσης των ηττημένων του Εμφυλίου και πριν από αυτούς, στους δωσίλογους  της Κατοχής, που οι απόγονοί τους είχαν εγκατασταθεί στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου και στη (μη καραμανλική) ΝΔ. Αυτό ήταν το ιστορικό αφήγημα του Τσίπρα.

Και ξάφνου, αυτό άλλαξε. Ο συνδυασμός Πάτρας και Ηρακλείου μας ψύλλιασε. Η πατρίδα των Παπανδρέου και το κάστρο της Πασοκικής Κρήτης, πόσο τυχαία μπορεί να συνέπεσαν; Μετά ήρθαν οι Δελφοί. Εκεί ο Τσίπρας το τερμάτισε. Μόνο που δεν έστειλε τον Κώστα Καραμανλή στο ειδικό δικαστήριο. «Η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, του Γιώργου Παπανδρέου, ένα έλλειμμα πρωτόγνωρο και μάλιστα αρχικά το εκτιμούσαν πολύ μικρότερο από ό,τι τελικά ήταν».

Κατ’ αρχάς, τον συνέταιρό του εκείνη την εποχή Καμμένο, τον ρώτησε; Ο οποίος ακόμα κυνηγά τον Γεωργίου στα δικαστήρια για παραποίηση των στατιστικών στοιχείων της χώρας; Αλλά πέραν τούτου, σβήνονται με τρεις σημερινές δηλωσούλες τα τρισάθλια πεπραγμένα μιας δεκαπενταετίας; Τα Ολανδρέου, τα Νενέκοι, τα Γερμανοτσολιάδες, τα κυνήγια στους δρόμους, οι μούντζες, οι κρεμάλες και οι έφοδοι στην Βουλή; Περσινά ξινά σταφύλια, θα πείτε, αλλά ο Τσίπρας αποφάσισε να ασχοληθεί με ’κείνη την περίοδο όχι εμείς. Αφού λοιπόν θυμήθηκε εκείνος, δικαιούμαστε να θυμηθούμε κι εμείς.

Και πού, άραγε, αποσκοπεί με όλα τούτα ο ανενδοίαστος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Προφανώς θεωρεί τους Καραμανλικούς καμένο χαρτί για τα σχέδιά του. Τώρα στρέφεται προς το ΚΙΝΑΛ, όχι προς τη λαϊκή Δεξιά. Δεύτερον, προφανώς πιστεύει ότι ο Παπανδρέου μπορεί να γίνει κιβωτός των σχεδίων του για κυβερνητική προσέγγιση με το ΚΙΝΑΛ, μοχλός επηρεασμού του Νίκου Ανδρουλάκη. Γι’ αυτό και αποφάσισε να του δώσει ιστορικό συγχωροχάρτι, ως άλλος Πάπας. Τώρα, για τη χρεοκοπία της Ελλάδας και για τα μνημόνια φταίνε ο Κώστας Καραμανλής και οι Σαμαροβενιζέλοι. Ο Γιώργος εξαιρείται, ήταν και είναι εντάξει.

Πάντα πίστευα ότι ο Τσίπρας πάσχει από έλλειψη ενδοιασμών. Τώρα διακρίνω και μια συμπληρωματική αναπηρία του. Πάσχει και από έλλειψη εκείνων των αιμοφόρων αγγείων, στο μέτωπο και στα μάγουλα, που διογκώνονται όταν εκκρίνεται αδρεναλίνη λόγω ντροπής, με αποτέλεσμα να κοκκινίζει το πρόσωπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News