Πώς ένα κόμμα, που δεν ήταν ακριβώς κόμμα και το οποίο δεν μετείχε καν στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 καταφέρνει μέσα σε ένα μήνα να βρεθεί στην επόμενη Βουλή; Πώς ένα κόμμα, που για πρώτη φορά μετρήθηκε σε δημοσκόπηση μόλις λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, καταφέρνει να «πιάσει» ποσοστό γύρω στο 5%; Και να φτάσει και να ξεπεράσει πρόσωπα και δυνάμεις που έδειχναν να κυριαρχούν με άνεση στον ιδεολογικό χώρο όπου κινείται;

Οι «Σπαρτιάτες» είναι από την Κυριακή οι νέοι «σταρ» της Aκροδεξιάς. Τίποτα και κανένας, όμως, δεν είναι στ’ αλήθεια νέος. Ο φαινομενικά αρχηγός τους Βασίλης Στίγκας έχει κάνει τις βόλτες του από την Πολιτική Ανοιξη του Αντώνη Σαμαρά και ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη έως την Ενωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη. Πάντα με αδιάφορη για τα κόμματα παρουσία και για όλους μας αποτυχία…

Ο πραγματικός αρχηγός/ηγέτης τους, Ηλίας Κασιδιάρης, δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι αυτός που τις τελευταίες εβδομάδες, και αφότου επικυρώθηκε από τον Αρειο Πάγο η λίστα των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές, εκφράστηκε ανοιχτά και φανατικά, μέσα από το κελί του και μέσω των social media, υπέρ των «Σπαρτιατών». Είναι αυτός που τους δάνεισε στελέχη και σημερινούς βουλευτές, από τη δεξαμενή της Χρυσής Αυγής.

Και εδώ είναι το σημείο που πρέπει να μας ανησυχήσει. Οχι μόνο ότι ένας καταδικασμένος και φυλακισμένος για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης κατόρθωσε να ξεγελάσει τελικά τη Δικαιοσύνη και τη δημοκρατία και να βρει τον δρόμο προς τη Βουλή – μόνο ιδεολογικά, προς το παρόν… Αλλά το ότι, για να το πετύχει αυτό, σημαίνει ότι είχε και έχει οργάνωση, είχε και έχει μηχανισμό, στελέχη και ψηφοφόρους έτοιμους να τον ακολουθήσουν «παντού», όπως και συνέβη. Κυρίως, ότι όλο αυτό το διάστημα κατηύθυνε και ήλεγχε αυτόν τον μηχανισμό, αυτή την οργάνωση, που –επαναλαμβάνουμε– έχει κριθεί ως «εγκληματική» από την ελληνική Δικαιοσύνη. Και, βέβαια, θα συνεχίσει να το κάνει.

Η Χρυσή Αυγή υπάρχει. Οχι ως επίσημο κόμμα, αλλά αυτό δεν έχει πια σημασία. Είναι εδώ ως ιδεολογία και νοοτροπία –όχι ότι δεν το γνωρίζαμε– αλλά, όπως φάνηκε, και ως οργάνωση, που δρα υπογείως και με αποτελεσματικότητα. Υπάρχει και αποτελεί απειλή για την κοινωνία, τη δημοκρατία, τους θεσμούς. Οποια «ρούχα» και αν φοράει κάθε φορά, για να μας το θυμίζει. Θα είναι δικό μας έγκλημα αν το ξεχάσουμε ξανά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News