Η κουβέντα για την έλλειψη προσωπικού στον τουρισμό αρχίζει και τελειώνει στις αποδοχές και στις συνθήκες απασχόλησης. Το πολύ να ειπωθεί και κάτι για το επίδομα ανεργίας που δεν καλύπτει όλους τους άδειους μήνες, με αποτέλεσμα ο εργαζόμενος να ψάχνει απασχόληση σε άλλους κλάδους.

Ολα αυτά είναι σωστά. Είναι πολλοί εργαζόμενοι που ξεκινούν να δουλέψουν για τη σεζόν και εγκαταλείπουν στη μέση, καθώς δεν αντέχεται ένα τετράμηνο (εξάμηνο σε Μύκονο, Σαντορίνη) χωρίς ρεπό. Αυτό που κανένας δεν αναφέρει, προφανώς επειδή δεν το έχει δει από κοντά, είναι οι συνθήκες διαβίωσης στα νησιά.

Στο πακέτο προσφοράς του εργοδότη περιλαμβάνεται και η διαμονή. Ακόμα και αν ο εργοδότης έχει τις καλύτερες των προθέσεων, τα καλά καταλύματα είναι για τους τουρίστες και όχι για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι, όπως και πολλοί από τους μόνιμους κατοίκους των νησιών, διαμένουν σε περιοχές που δεν πιάνει το μάτι του τουρίστα. Ορισμένοι δε, σε Μύκονο και Σαντορίνη, μένουν σε σημεία που δεν τα πιάνει κανένα μάτι, κοινώς σε κοντέινερ. Αλλά ας πούμε ότι τα κοντέινερ είναι ακραία περίπτωση. Ελάτε να μπούμε σε κατάλυμα με κεραμίδι ή τσιμεντένια πλάκα από πάνω.

Η στέγαση εργαζομένων είναι μια επικερδής μπίζνα στα νησιά. Υπάρχουν ολόκληρα «συγκροτήματα» δωματίων σε περιοχές χωρίς τουριστικό ενδιαφέρον. Μιλάμε για περιοχές που δεν επισκέπτεται συχνά η σκουπιδιάρα του δήμου, με συνεργεία αυτοκινήτων, μηχανουργεία, ξυλουργεία, δίπλα στο αεροδρόμιο του νησιού. Εκεί ένα αξιοπρεπές δωμάτιο νοικιάζεται προς τον ξενοδόχο ή τον εστιάτορα από 4.000 ως 6.000 ευρώ τον χρόνο, εννοείται «μαύρα». Στα δωμάτια μένουν όσοι είναι δυνατόν να χωρέσουν. Βλέπεις, ας πούμε, σε ένα μικρό, ανήλιαγο δωμάτιο, να κοιμούνται τρεις ή και τέσσερις άνθρωποι, συχνά και από τα δύο φύλα. Στριμωγμένοι, με ένα μικρό ψυγείο, φούρνο μικροκυμάτων και WC – ντουλάπα δεν υπάρχει, ο χώρος κάτω από τα κρεβάτια χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός. Δεν είναι εύκολο για όλους να μοιράζονται έναν τόσο μικρό χώρο με αγνώστους (πολύ πιο δύσκολο για κοπέλες) και μάλιστα με διαφορετικά ωράρια, κάτι που σημαίνει ότι το δωμάτιο δεν ησυχάζει ποτέ.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο ιδιοκτήτης του «συγκροτήματος» διαμένει εκεί, σε προνομιακό κατάλυμα, εποπτεύοντας τους νοικάρηδες με αυστηρότητα διοικητή στρατοπέδου. Εργαζόμενοι γυρίζουν στο δωμάτιο και βρίσκουν τα πράγματα τους έξω ή κομμένη την παροχή ρεύματος, επειδή προκάλεσαν την ενόχληση του σπιτονοικοκύρη.

Αυτό το πρόβλημα εντείνεται χρόνο με τον χρόνο, καθώς διογκώνεται η τουριστική υποδομή με νέες ξενοδοχειακές μονάδες και εστιατόρια, αλλά η στέγη του προσωπικού παραμένει στα ίδια τετραγωνικά. Εκ των πραγμάτων, στοιβάζονται όλο και περισσότεροι σε κακοσυντηρημένα δωμάτια που ζέχνουν από τη ζέστη και τον συνωστισμό, γεμάτα με αέρα που βγαίνει από ένα κλιματιστικό το οποίο δεν καθαρίστηκε ποτέ. Για να ζήσεις εκεί μέσα, πρέπει να έχεις τεράστια ανάγκη αυτά τα χρήματα και καμία άλλη επιλογή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News