Η Βίκυ Σταμάτη περνάει ένα δράμα. Πιο συγκεκριμένα, ένα οικονομικό δράμα. Αυτό θέλησε να πει σε όλο τον κόσμο, στη συνέντευξή της στο Top Story του Open beyond. Και ανακοίνωσε στο Πανελλήνιο ότι η οικογενειακή οικονομική τους κατάσταση είναι δύσκολη, κι ότι ζουν με μεγάλες στερήσεις, μιας κι έχουν μόνο τις δυο συντάξεις του άνδρα της. Μια του πολιτικού μηχανικού και μια του πολιτικού σκέτο, του βουλευτή που κάποτε ήταν.

Έσπευσε να μας διευκρινίσει κιόλας, το ακριβές ποσό που μπαίνει στο λογαριασμό τους: «Από τις δύο συντάξεις που παίρνει ο κ. Τσοχατζόπουλος – η μία του βουλευτού και η άλλη του πολιτικού μηχανικού/οικονομολόγου- του επιτρέπεται να παίρνει το ακατάσχετο ποσό, το οποίο είναι 1.200 ευρώ από την εκάστοτε σύνταξη». Εκανε και μια παρουσίαση των οικογενειακών εξόδων, αναφέροντας που δίνουν ένα μεγάλο μέρος των συντάξεων αυτών: «.. τα 1.000 ευρώ καταβάλλονται κάθε μήνα για τα σχολικά δίδακτρα και τις σχολικές υποχρεώσεις του παιδιού μας».

Ενίοτε, τα πράγματα είναι τόσο άσχημα που στηρίζονται στη φιλανθρωπία των άλλων: «Υπάρχουν άνθρωποι που με κάποιο τρόπο μας ευεργετούν σε στιγμές που έχουμε την απόλυτη ανάγκη. Ατομα του οικογενειακού περιβάλλοντος, αλλά όχι του φιλικού».

Λοιπόν, η κυρία Σταμάτη έχει δίκιο, τα περνάει δύσκολα. Αν επιλέξεις να στέλνεις το παιδί σου σε ιδιωτικό σχολείο, και σου φεύγει σχεδόν το μισό εισόδημα εκεί, προφανώς και ζορίζεσαι. Βεβαίως, υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που στέλνουν το παιδί τους σε δημόσιο σχολείο, και πάλι ζορίζονται. Φαντάζομαι ότι κι εκείνοι θα ήθελαν να ζορίζονται στέλνοντας το παιδί τους στο ιδιωτικό, όσο να πεις ακούγεται καλύτερο, αλλά δυστυχώς, δεν μπορούν να το κάνουν. Δεν έχουν δυο συντάξεις των 1.200 ευρώ. Εχουν μόνο μια, ή έχουν ένα μισθό της κακιάς ώρας, ή και κανένα μισθό δεν έχουν, παρά μόνο τα ψίχουλα του ΟΑΕΔ.

Θέλω να πω, κυρία Σταμάτη μου, καταλαβαίνει κανείς το δράμα σας, αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Όχι απλώς χειρότερα, χείριστα. Αυτό να σκέφτεστε και αμέσως θα νιώθετε καλύτερα. Και θερμή παράκληση: κρατηθείτε λίγο όταν αναφέρεστε δημοσίως στις οικονομικές σας δυσχέρειες, γιατί μας κάνετε να νιώθουμε απαίσια. Αν βλέπουμε εσάς με τα 2400 να βασανίζεστε, εμείς με τα λιγότερα, και κάποιοι με τα καθόλου, τι πρέπει να κάνουμε; Να ανοίξουμε μια τρύπα και να μπούμε μέσα;

Είναι σοκαριστικό, πάντως. Οχι τόσο γιατί βλέπεις μια γυναίκα να λέει ότι δεν της φτάνουν δυο (καλές) συντάξεις. Το τι φτάνει και δεν φτάνει στον καθένα είναι σχετικό και απολύτως ανάλογο με τις υποχρεώσεις του. Ούτε φυσικά είναι κατακριτέο το ότι κάποιος θέλει να στείλει το παιδί του στο ιδιωτικό και παλεύει να του προσφέρει το καλύτερο.

Εκείνο που σε σοκάρει είναι το θράσος που ξεχειλίζει, και η έλλειψη ενσυναίσθησης που το συνοδεύει. Κάποιος που την έχει, δεν τολμά να κλαφτεί μπροστά στον δύσμοιρο τηλεθεατή των κατώτατων συντάξεων και των πενιχρών μισθών, για οικονομικά δράματα των 2.400 ευρώ. Δεν τολμά να του πει, με ύφος βασανισμένου μεροκαματιάρη, ότι τα σχολικά δίδακτρα των χιλίων ευρώ είναι βραχνάς κι ότι εξαιτίας τους, η οικογένεια βιώνει στερήσεις.

Δεν είναι οι πανάκριβες κουρτίνες, κα Σταμάτη μου. Δεν είναι τα αλλοτινά λούσα, οι ακριβοί γάμοι και τα σπίτια στην Ακρόπολη. Δεν είναι ούτε οι μίζες του συζύγου. Είναι το θράσος και η έλλειψη ενσυναίσθησης. Χίλιες φορές πιο ενοχλητικά, απ’ όλα τα παραπάνω.

ΥΓ. Πώς να μην ξεσαλώσει και το twitter  μετά, κυρία Σταμάτη μου;

Την εξαθλίωση των 2400€ το μήνα, που ζει το ζεύγος Τσοχατζόπουλου-Σταμάτη, μπορώ να την έχω κι εγώ?

— Η τσούχτρα (@holmol20) June 28, 2019

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News