Αν αποσυνθέσεις τις τηλεοπτικές ψυχαγωγικές εκπομπές, θα σου μείνουν μια συνέντευξη, μια τοποθέτηση προϊόντος και ένας καβγάς. Για την ακρίβεια, πολλοί καβγάδες.

Παλιότερα, ήταν οι ενημερωτικές εκπομπές που είχαν αυτό το συνήθειο. Ηξερες, για παράδειγμα, ότι αν βάλεις πρωινή ενημέρωση, είναι πολύ πιθανό να πέσεις πάνω σε δύο εκπροσώπους αντίθετων κομμάτων και ιδεολογιών που έχουν την ενέργεια, πρωί-πρωί και με την τσίμπλα στο μάτι, να τσακώνονται στο αέρα. Να φωνάζουν, να προσβάλλουν ο ένας τον άλλο, να κοκκινίζουν από νεύρα, να σηκώνονται και να αποχωρούν από τα πλατό.

Τώρα, το συνήθειο έχει μεταφερθεί στην ψυχαγωγία. Το ζάπινγκ μπορεί να σε φέρει μπροστά σε έναν Ανδρέα Μικρούτσικο, ο οποίος ωρύεται για έναν τράπερ που συμμετέχει σε ριάλιτι σόου, επειδή ο τελευταίος είπε κάτι που τον ενόχλησε, ή μπορεί να δεις μια παρουσιάστρια ψυχαγωγικού μαγκαζίνο να επιτίθεται σε μια άλλη παρουσιάστρια, της οποίας τα λεγόμενα την προσέβαλαν. «Κόψτε μόνο Σκορδά. Δεν πειράζει. Πρόμο τους κάνουμε, 5% κάνει, θα την ανεβάσουμε λίγο σήμερα», είπε έξαλλη η Κατερίνα Καινούργιου, γιατί η Φαίη Σκορδά υποστήριξε ότι η θεματολογία της εν λόγω εκπομπής του Alpha στηρίζεται στις τηλεοπτικές διαμάχες για να κάνει νούμερα.

Και επειδή η αυτοαναφορικότητα των ψυχαγωγικών εκπομπών έχει ανέβει πίστες, οι καβγάδες που ξεκινούν σε κάποιες εκπομπές μεταξύ συμμετεχόντων στο πάνελ, ή μεταξύ πάνελ και παρουσιαστών, ή μεταξύ εκπομπών ή μεταξύ συνεργατών της εκπομπής και τραγουδιστών, ηθοποιών που κάνουν δηλώσεις κ.τ.λ. (οι συνδυασμοί πλέον ατελείωτοι), ανακυκλώνονται ασταμάτητα από τις υπόλοιπες εκπομπές. Ακόμα και από εκείνες που καμώνονται ότι δεν προσφεύγουν στην πρακτική του θεάματος της διαμάχης καθώς είναι ανώτερες. Αν πράγματι ήταν, δεν θα έπρεπε να ασχολούνται καθόλου.

Το κάνουν, όμως. Βάζουν τη διαμάχη των άλλων να παίξει και μετά κρίνουν και κατακρίνουν, σχολιάζουν, κάνουν τους διαιτητές, «παίρνουν θέση» όπως λένε. Αποδεικνύοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι οι τηλεοπτικοί τσακωμοί, ο θυμός εν γένει, είναι ένα προϊόν που πουλάει και θέλουν όλοι να το εκμεταλλευτούν. Και όσοι τον παράγουν και όσοι τον αναπαράγουν.

Τα τελευταία χρόνια, είναι προφανές ότι τα ψυχαγωγικά μαγκαζίνο ψάχνουν τον εαυτό τους. Προσπαθούν να υπάρξουν μέσα σε ένα δυστοπικό πλαίσιο επικαιρότητας, απέναντι σε έναν τηλεθεατή που δεν περνάει καθόλου καλά την καθημερινότητά του. Κι ενώ αναζητά να ελαφρύνει τη σκέψη του με κάτι χαλαρό όταν ανοίγει τη μικρή οθόνη, δεν υποφέρει πια το χαζοχαρούμενο και το πολυφορεμένο.

Η ψυχαγωγία του πρωινάδικου και μεσημεριανού έβαλε στη σκαλέτα της βαριά θέματα που άλλοτε ούτε αναφορά δεν θα έκανε σε αυτά. Προσπάθησε να αναλύσει την πολιτική και οικονομική επικαιρότητα, μίλησε για εγκλήματα, έδειξε πολέμους. Βούτηξε το ψυχαγωγικό σκαρί της στη μαύρη μπογιά του πόνου και της δυστυχίας για να ταιριάξει με τους καιρούς.

Τώρα βρήκε ένα νέο μοτίβο θεματολογίας που προκύπτει από την ίδια και μεταφέρεται από το πλατό της μιας εκπομπής στο άλλο: «Θα σου πω, θα μου πεις, θα εκνευριστώ, θα εκνευριστείς, θα μας πούνε, θα τους πούμε, θα σχολιάσουν, θα απαντήσουμε».

Εύκολο, ανέξοδο, γρήγορο. Γεμίζει τη σκαλέτα. Γιατί πόση δυστυχία να δείξεις και πόσες ακόμα συνεντεύξεις να αναπαράγεις διάσημων προσώπων, που λένε τα ίδια και τα ίδια σε μια σουρεαλιστική περιστροφή από κανάλι σε κανάλι; Οι τσακωμοί που γίνονται σίριαλ είναι μια ακόμα απεγνωσμένη προσπάθεια της ψυχαγωγικής τηλεόρασης να προσδιορίσει τον εαυτό της, σε σχέση με το κοινό που της έχει απομείνει. Εύχεται να σταθείς μπροστά στην οθόνη για να χαζέψεις την Καινούργιου να τσακώνεται με τη Σκορδά, όπως θα χάζευες δύο οδηγούς που πλακώνονται στον δρόμο.

Θέαμα των πιο χαμηλών ενστίκτων, δηλαδή. Κρίμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News