Αλλος τρόμος μας βρήκε πάλι στα καλά του καθουμένου. Αλλη φοβερή απειλή επικρέμεται πάνω από τα συφοριασμένα κεφάλια μας, άλλη αβυσσαλέα καταστροφή συσπειρώνεται πίσω από τους συννεφιασμένους μας ορίζοντες και ετοιμάζεται να μας ορμήσει.

Οχι, δεν είναι οι αμερικανικοί βαλλιστικοί πύραυλοι που εξαπολύει ο Ζελένσκι εναντίον του Πούτιν, ούτε η κλιματική κρίση που σήμερα μας καίει, αύριο μας παγώνει, μεθαύριο μας πνίγει και παραμεθαύριο μας κορακιάζει από τη δίψα.

Είναι κάτι πολύ πιο επίφοβο και τρομακτικό από όλα αυτά μαζί. Είναι ο Κώστας Καραμανλής, που Παρασκευή απόγευμα μιλάει στην Πάτρα. Αφήστε που στη συνέχεια θα μιλήσει και στην Κάρπαθο και κάπου αλλού ακόμα, που δεν θυμάμαι.

Και τι θα πει, παρακαλώ; Ιδού το μέγιστο φιλοσοφικό και εθνικοπολιτικό ερώτημα, που στη διατύπωσή του και μόνο νιώθουμε τα ήπατά μας να κόβονται και τη διάνοιά μας να διαλύεται. Θα καλύψει τον Σαμαρά ή θα τον αφήσει ακάλυπτο; Θα κατακεραυνώσει τη διαγραφή του από τον Μητσοτάκη ή θα την αφήσει ασχολίαστη;

Θα διαφωνήσει ευθέως και καθαρά με την κυβερνητική πολιτική στα ελληνοτουρκικά, θα της δώσει μήπως τη νομιμοποιητική του σφραγίδα ή θα πει πάλι κανέναν ενδιάμεσο δυσνόητο χρησμό και εμείς θα ψάχνουμε μάντη Κάλχα να μας τον ερμηνεύσει;

Θα επιτρέψει στον Γεραπετρίτη να συνεχίσει να είναι υπουργός Εξωτερικών ή θα τον διαολοστείλει με την ταμπέλα «μειοδότης» στον λαιμό του; Θα διανθίσει την ομιλία του με υπαρκτά στοιχεία και παραδείγματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων ή, σαν κάποιον άλλον, θα αρχίσει τα «ακούγονται» και «φημολογούνται»;

Θα περάσει την κόκκινη γραμμή που έχει ζωγραφίσει ο Μαρινάκης για τους πρώην πρωθυπουργούς που αρπάζουν μικρόφωνο και λένε το μακρύ τους και το κοντό τους ή θα παραμείνει στην ευδαίμονα πλευρά του οικοπέδου «χάριν της ενότητας της παράταξης»;

Αμ, το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας; Θα μας αποκαλύψει επιτέλους τα μύχια σχέδιά του; Θέλει ή δεν θέλει να γίνει Πρόεδρος; Αυτός έβαλε τον Σαμαρά να το πει ή ο Αντώνης το ξεφούρνισε μόνος του κι όποιον πάρει ο Χάρος;

Αμείλικτα ερωτήματα, δίχως απάντηση επί του παρόντος. Τι θα πει ο Κώστας Καραμανλής στην Πάτρα; Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς πάνω στα αναμμένα κάρβουνα των εθνικών ζητημάτων, των εσωκομματικών συσχετισμών και των προσωπικών στρατηγικών.

Πάντως Καραμανλής είναι αυτός, δεν είναι παίξε γέλασε. Κάθε του λέξη εκατό κιλά, κάθε φράση ένας τόνος, κάθε του υπαινιγμός ένα υπερφορτωμένο τάνκερ, από αυτά που χτυπάνε οι Χούθι εκεί στα Στενά του Ορμούζ. Ανοίγει το στόμα του και τρίζει το πολιτικό σκηνικό.

Και μην τον μέμφεστε που εσχάτως τον έπιασε λογοδιάρροια, ενώ τη δεκαπενταετία της συριζαϊκής λαίλαπας είχε πιει το αμίλητο νερό. Τον αδικείτε, τον προσβάλετε. Οπως είχε πει και ο μπάρμπας του, «υπάρχουν αυτά που γίνονται και δεν λέγονται, καθώς και αυτά που λέγονται αλλά δεν γίνονται».

Αν θέλετε λοιπόν να ξέρετε, είχε μαλλιάσει η γλώσσα του Κώστα να νουθετεί και να συγκρατεί τις στελεχάρες του επιτελείου του, Παυλόπουλους, Αντώναρους, Σπηλιωτόπουλους και Παπαγγελόπουλους, που είχαν μετοικήσει (από μόνοι τους φυσικά) προς Κουμουνδούρου μεριά, αλλά αυτά δεν μπορούσαν να δημοσιοποιηθούν τότε. Θα έβλαπταν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Ενώ τώρα μπορεί, επιτέλους, να βγάλει από μέσα του όλες τις καταχωνιασμένες λέξεις που καταπίεζαν την έκφραση του εθνικού του καθήκοντος. Οσο για τους κακοήθεις που λένε πως είτε μιλήσει είτε δεν μιλήσει τελικά είναι ένα και το αυτό, καθώς ό,τι καλό και ό,τι κακό ήταν να κάνει στον τόπο το έχει ήδη κάνει, ένα μόνο έχω να απαντήσω.

Μην υποτιμήσετε ποτέ τη νοσηρή επιρροή του καραμανλισμού στη ΝΔ και στη χώρα γενικότερα. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να απαλλάχθηκε από τον παπανδρεϊσμό, όμως ο καραμανλισμός είναι σκληρό καρύδι. Θα ζει και θα βασιλεύει στον αιώνα τον άπαντα.

Υ.Γ. Πρώτα στο βιβλίο του Κοττάκη, τώρα και στο βιβλίο του Χαρβαλιά; Μια χαρά δημοσιογράφοι και συγγραφείς είναι οι άνθρωποι, αλλά κάποιος δεν πρέπει να πει στον Καραμανλή ότι εκτός από τη «Δημοκρατία» και την «Εστία» υπάρχουν και άλλες εφημερίδες σε τούτο τον τόπο;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News