Το απόλυτο μπάχαλο:

Ο Πάνος Καμμένος επισκέπτεται για μία ακόμη φορά τις ΗΠΑ και προσφέρει γην και ύδωρ στους Αμερικανούς (βάσεις σε Βόλο, Λάρισα και Αλεξανδρούπολη).

Στις συναντήσεις που έχει, συζητεί με τον αμερικανό ομόλογό του Τζέιμς Μάτις την ρωσική δραστηριότητα στα Βαλκάνια. (Λες και οι Αμερικανοί δεν έχουν αντίστοιχη δραστηριότητα στα Βαλκάνια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…).

Πάντως ο αμερικανός υπουργός δίνει συγχαρητήρια στην ελληνική κυβέρνηση για τον τρόπο που αντιμετώπισε την περιγραφόμενη ως υπόθεση κατασκοπείας, απελαύνοντας τους ρώσους διπλωμάτες το καλοκαίρι.

Και τα είπε στον Καμμένο, ο οποίος έως και πριν από λίγες ημέρες περιγραφόταν περίπου ως τελειωμένος από την κυβέρνηση και ο Τσίπρας έδειχνε έτοιμος να τον ξεγράψει.

Τώρα ο Καμμένος υποδύεται και τον υπουργό Εξωτερικών και λέει ότι κατέθεσε (!) δική του εναλλακτική πρόταση για το Σκοπιανό.

Είναι όλα αυτά μία ύστατη προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης και μία παράδοση διαπιστευτηρίων στην Ουάσιγκτον;

Ομως, τον αδειάζει ο Κατρούγκαλος και λέει ότι για τέτοια πρόταση κανείς δεν γνωρίζει τίποτε και ότι η κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη στην συμφωνία των Πρεσπών.

Την ίδια στιγμή, ένα δημοσίευμα των New York Times «καρφώνει» τον Ιβάν Σαββίδη, ως τον υπ’ αριθμό 1 υπονομευτή της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεδομένης και της σχέσης του με την Ρωσία, η οποία δεν θέλει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

Στο δημοσίευμα ομολογείται δε η κατασκοπεία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα και η υποκλοπή συνομιλιών και επικοινωνιών του Σαββίδη, όπου υποτίθεται πως πιστοποιούνται τα γραφόμενα.

Ο Πάνος Καμμένος και ο Ιβάν Σαββίδης, συνομιλητής εν γένει της κυβέρνησης, έχουν εξαιρετικά καλές σχέσεις. Τουλάχιστον έως τώρα.

Καλές σχέσεις ήθελε να έχει και ο Τσίπρας με τον Πούτιν, αλλά κάπου στην πορεία γοητεύτηκε για κάποιον λόγο περισσότερο από τον Τραμπ. Και τα έσπασε με τους Ρώσους.

Τώρα όμως ετοιμάζεται να πάει στην Μόσχα.

Να κάνει τι;

Να προσφέρει δεν έχει και πολλά και πάντως όχι υπό το νέο καθεστώς του καλύτερου φίλου των Αμερικανών. Ούτε και να πάρει έχει, αν δεν έχει να προσφέρει.

Εκτός αν φοβάται κάτι. Και αν όλα αυτά απλώς είναι οι πρώτες ενδείξεις ενός μεγάλου εθνικού μπλεξίματος στο τέλος της θητείας αυτής της κυβέρνησης.

Το να θεωρήσει κάποιος ότι όλα αυτά καθιστούν τον Τσίπρα «παίκτη» στο χοντρό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή είναι μάλλον εκτός πραγματικότητας.

Το ενδεχόμενο να είναι ένα απλό πιόνι στην σκακιέρα είναι πιο πιθανό.

Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News