Προφανώς κάνουμε πλάκα, δεν μπορεί. Να συζητάμε αυτό το θέμα. Οχι τώρα, δεκαετίες ολόκληρες. Είναι αρρώστια. Πάθηση σοβαρή, και πρέπει να την κοιτάξουμε.

Ακουσα τη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. Ρωτήθηκε σχετικά, έδωσε την καθαρή απάντησή του, ότι θα το καταργήσει άμεσα εάν γίνει πρωθυπουργός, εξήγησε με δυο λόγια το γιατί, και τέλος!

Και όμως. Στην επόμενη εκπομπή άρχισαν να φτάνουν μηνύματα ακροατών, πολλά από τα οποία αφορούσαν –ναι– το άσυλο. Ο ένας έλεγε «να καταργηθεί», ο άλλος «όχι», ο τρίτος «να το συζητήσουμε». Αυτόν, τον τελευταίο ιδίως, αν τον είχα μπροστά μου και αν ήμουν άλλος άνθρωπος, θα του μουντάριζα.

Τι λες, άνθρωπέ μου; Πόσο να το συζητήσουμε ακόμα; Και ποιοι να το συζητήσουμε; Οι πολιτικοί; Οι πανεπιστημιακοί; Οι φοιτητές; Οι αστυνομικοί;  Οι δημοσιογράφοι; Οι νομικοί; Ολη η Ελλάδα; Από τότε που σε γνωρίζω, αυτό κάνουμε. Μόνο ψυχιάτρους δεν έχουμε βάλει στην κουβέντα, αν και έπρεπε. Ξέρεις κανέναν άλλο λαό, σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, που τώρα, έτος 2019, να ασχολείται με αυτό – είτε ισχύει εκεί το άσυλο είτε όχι;

Αλλά πες μου, μια και σ’ έχω εδώ: Γιατί να το συζητήσουμε; Φιλοσοφικά; Με όρους πολιτικού πολιτισμού; Επιστημονικά; Για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών;

Δεν έχεις πάρει είδηση ότι το μόνο πράγμα που διακινείται ελεύθερα μέσα στα πανεπιστήμια, και ιδίως σε συγκεκριμένα, είναι τα ναρκωτικά και η παραγωγή τρομοκρατικών εκρηκτικών όπλων;

Εάν αυτό γίνεται και από κατέχοντες, τυπικά, τη φοιτητική ταυτότητα, ακόμα χειρότερα. Αντί να συζητάμε για το άσυλο λοιπόν, ας δούμε και μέχρι πόσο μπορεί και πρέπει να αντέχει ένα σοβαρό πανεπιστήμιο να έχει εγγεγραμμένους φοιτητές που ή δεν πατάνε ποτέ ή πατάνε μόνο πριν και μετά τα νυχτερινά τους γιουρούσια στην πόλη που τόσο μισούν.

Ομως και μόνο που θέτω και αυτά τα ερωτήματα, επανατροφοδοτώ μια συζήτηση που ισχυρίζομαι ότι δεν πρέπει να καν υπάρχει. Είναι νεκρή.

Εάν το κάνω, είναι μόνο για να φύγω από τον γνωστό θίασο της βίας και της ανομίας, και να εκτρέψω τη συζήτηση σε εκείνο το τμήμα της πανεπιστημιακής κοινότητας, και μάλιστα των πιο υψηλών αξιωμάτων της, που δεν θέλει, που δεν μπορεί, που αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα, και σφυράει κλέφτικα. Υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως στο ΑΠΘ και σε ένα-δυο ακόμα, αλλά  είναι εξαιρέσεις.

Μερικοί άνθρωποι του επιστημονικού κόσμου συνυπέγραψαν προχθές ένα κείμενο για την άμεση κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Εξήγησαν τη θέση τους με σαφήνεια.  Κατηγορηματικά. Οι άλλοι; Οι από μέσα, κυρίως; Διαφωνούν; Συμφωνούν; Γιατί σιωπούν; Γιατί δέχονται να αμαυρώνουν την επιστημονική τους υπόσταση;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε ονομαστικά σε δύο σχολές, την ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο, που είναι γνωστό ότι παρέχουν (εκούσια ή μη) άσυλο σε εγκληματικά στοιχεία. Είναι πρωτοφανές αυτό. Εννοώ να ξέρουμε πού ακριβώς συμβαίνει η παρανομία και να μη ζητούμε άμεσα ευθύνες από εκείνους που την επιτρέπουν ή την ανέχονται.

Ολοι έχουμε ακούσει διάφορα ως προς το γιατί συμβαίνει αυτό. Η πιο αθώα εξήγηση είναι ότι θέλουν οι πανεπιστημιακοί άρχοντες που δεν αντιδρούν, να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Στις άλλες εξηγήσεις δεν θέλω καν να αναφερθώ. Πρώτον, διότι δεν διαθέτω αποδείξεις, μόνο μαρτυρίες. Και, δεύτερον, διότι σαν πολίτης ντρέπομαι.

Οπως τώρα, που γράφω αυτό το κομμάτι, μη πιστεύοντας ακόμα ότι μέσα στην ατζέντα της προεκλογικής εκστρατείας υπάρχει το άσυλο, και το συζητάμε. Εύχομαι να είναι η τελευταία φορά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News