Ο τουρισμός πάει ανέλπιστα καλά ως φαίνεται. Η δε φετινή χρονιά θα φέρει στη χώρα συνολική ανάπτυξη 4,2%, παρά την πολύ άσχημη έναρξη λόγω πανδημίας και παρά τις φωτιές του καλοκαιριού. Πάμε για αντίστοιχα ποσοστά ανάπτυξης το 2022 και 2023, μην ξεχνάμε ότι τα τεσσάρια τους θα προστίθενται στη μεγάλη ανάπτυξη της προηγούμενης χρονιάς. Εντάξει, αυτά είναι χαράς ευαγγέλια για το πορτοφόλι του κοσμάκη, μετά το δεκάχρονο ταράκουλο που αφήνουμε πίσω μας.

Αλλά μισό λεπτό, γιατί υπάρχουν θέματα που δεν τα βλέπουμε ή κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε. Για ανοίξτε οποιαδήποτε εφημερίδα στις σελίδες των αγγελιών ή μπείτε σε αντίστοιχες εξειδικευμένες ηλεκτρονικές σελίδες και ρίξτε μια ματιά. «Ζητείται», «ζητείται», «ζητείται», κατεβατά ολόκληρα. Απελπισμένες εκκλήσεις επιχειρηματιών και μαγαζατόρων που ψάχνουν για προσωπικό. Από γκαρσόνια μέχρι μηχανικούς, από λαντζέρηδες μέχρι πωλητές, από οδηγούς μέχρι υδραυλικούς και από ηλεκτρονικούς μέχρι τεχνίτες κάθε ειδικότητας.

Αυτό το καλοκαίρι οι ξενοδόχοι, οι εστιάτορες και οι μαγαζάτορες πάθανε την πλάκα τους. Υπολόγιζαν συντηρητικά νούμερα προσέλευσης, προσέλαβαν προσωπικό με φειδώ, πλάκωσε ξαφνικά ο κόσμος, γέμισαν τα δωμάτια και τα τραπεζοκαθίσματά τους, έμειναν αυτοί στον άσο. Εψαξαν κόσμο να προσλάβουν άμεσα, δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Θα πείτε ότι η μετακίνηση εργαζομένων σε τουριστικές περιοχές είναι πολύπλοκη υπόθεση, δεν γίνεται μέσα σε δυο-τρεις μέρες.

Σύμφωνοι, δύσκολα θα φύγει ο Ηπειρώτης να πάει στο Ηράκλειο μέσα Ιουλίου (αυτά προγραμματίζονται από τον Μάρτιο), αλλά από την άλλη, δεν γίνεται να δίνει ο ΟΑΕΔ 20% ανεργία στο Νότιο Αιγαίο (ένας στους πέντε, παρακαλώ) και ο ξενοδόχος στη Ρόδο να μη βρίσκει έναν ντόπιο να προσλάβει. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Αμ στην Αθήνα; Κάντε μια βόλτα στις πιάτσες των νοτίων προαστίων και θα διαπιστώσετε ότι ένα στα τρία μαγαζιά κάθε είδους έχουν στην πρόσοψη ταμπέλα που γράφει «Ζητείται υπάλληλος». 

Ειδικός στην αγορά εργασίας δεν είμαι. Οι ενδιαφερόμενοι έχουν χίλιες θεωρίες για αυτό που συμβαίνει εσχάτως. Από το μηδενιστικό «κανείς δεν θέλει να δουλέψει, προτιμούν να κάθονται στις καφετέριες», μέχρι το αφοριστικό «για όλα φταίνε τα επιδόματα που φτιάχνουν τεμπέληδες» ή το αλλόκοτο «όλοι έχουν γίνει curriers στα e-shops λόγω πανδημίας». Δεν εκφράζω άποψη, εμπειρικές διαπιστώσεις κάνω από την πιάτσα που κυκλοφορώ. 

Παρά την άγνοιά μου, πάντως, ένα πράγμα ξέρω. Δεν υπάρχει ανάπτυξη 4,2% φέτος κι άλλο τόσο τού χρόνου κι ακόμα ένα τού παραχρόνου, δίχως άτομα να δουλέψουν για αυτήν. Μέσα στο φθινόπωρο που διανύουμε, καταφθάνουν τα πρώτα 4 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ναι, αλλά όταν επενδυθούν αυτά τα λεφτά, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που πρέπει να καλυφθούν. «Αφού δεν βρίσκουν κόσμο, να αυξήσουν τους μισθούς» θα πείτε. Μα φυσικά θα γίνει κι αυτό, είναι νόμος της αγοράς. 

Αλλά είναι μόνο αυτό, δηλαδή οι χαμηλές αμοιβές σε σχέση με τη ζήτηση εργασίας ή υπάρχει και κάτι βαθύτερο που εγώ αδυνατώ να ανιχνεύσω; Εχει συμβεί κάτι στη γενική κουλτούρα εργασίας του πληθυσμού που λειτουργεί (δίπλα στα υπόλοιπα) ως τροχοπέδη; Αναρωτιέμαι, διότι σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, πολλά χρήματα θα επενδυθούν στον πρωτογενή τομέα και στην πράσινη ανάπτυξη. Είστε βέβαιοι πως ακόμα κι αν διπλασιαστούν οι αμοιβές, θα βρεθούν Ελληνες να πάνε να δουλέψουν στον αγροτικό ή μεταποιητικό τομέα, μακριά από τις κεντρικές πλατείες των πόλεών τους και ειδικά της Αθήνας; Πλάκα κάνουμε τώρα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News