Η Νίκη Κεραμέως έκανε κάποιες, ενδιαφέρουσες είναι η αλήθεια, ανακοινώσεις για τη διασύνδεση της χρηματοδότησης που λαμβάνουν τα ΑΕΙ με βάση την αξιολόγηση των επιδόσεών τους. Αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει ΑΕΙ δύο ταχυτήτων καθώς τα ιδρύματα που έχουν ενσωματώσει αναβαθμισμένα ΤΕΙ εκκινούν την κούρσα από μειονεκτική θέση. Όμως, αν μη τι άλλο, θα χορηγήσει κίνητρα βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου.

Ωστόσο θα περίμενε κανείς από την κυρία Κεραμέως να πει και μερικές κουβέντες για την έρευνα του ΟΟΣΑ που κατατάσσει τους έλληνες μαθητές σε επίπεδο κάτω από τη μέση όσον αφορά την αξιολόγηση τους στην κατανόηση κειμένου, στις φυσικές επιστήμες και στα μαθηματικά. Αξιολογήθηκαν 77 χώρες. Η Ελλάδα είναι στην 43η θέση. Και η μεθοδολογία της έρευνας είναι κάτι παραπάνω από σοβαρή. Περίπου 5.500 μαθητές από όλη τη χώρα κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο με απλές και πιο σύνθετες ερωτήσεις που, στο τέλος, ανέδειξαν την αδυναμία τους και την καχεκτική θέση που έχουν σε ένα παγκοσμιοποιημένο ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα του 2015, τα αποτελέσματα της οποίας αξιολόγησε η «διαΝΕΟσις», ο μέσος 15χρονος έλληνας μαθητής έχει περίπου τις γνώσεις και τις ικανότητες του μέσου 12χρονου μαθητή από τη Σιγκαπούρη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών από την Ελλάδα να μην έχουν επαρκείς γνώσεις και ικανότητες για να αντεπεξέλθουν στα θέματα της αξιολόγησης του προγράμματος και, κατ’ επέκταση, σε πολλές από τις απαιτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών.

Η μελέτη των αποτελεσμάτων μας δείχνει και κάτι ακόμα που, ούτως ή άλλως, βλέπαμε ή υποψιαζόμασταν. Τα ιδιωτικά σχολεία παρέχουν πολύ καλύτερη μόρφωση από τα δημόσια. Είναι σαν οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων να είναι σχεδόν δύο χρόνια μπροστά από τους μαθητές των δημόσιων. Ο μέσος 15χρονος μαθητής ιδιωτικού σχολείου στην Ελλάδα να είναι στο επίπεδο του μέσου 17χρονου μαθητή δημόσιου σχολείου. Κοινώς, οι οικονομικές ανισότητες αντανακλώνται και στο επίπεδο της μόρφωσης που λαμβάνει ένα παιδί. Το ιδιωτικό σχολείο εξελίσσεται επειδή μπορεί, σε κάποιο βαθμό, να αποφύγει τις αγκυλώσεις του δημοσίου. Και από την άλλη, τα δημόσια σχολεία παραμένουν στάσιμα ή ακολουθούν τις εξελίξεις με καχεξία.

Όσα κίνητρα βελτίωσης και να θεσπίσεις, όσο μέτρα αξιολόγησης και αν υιοθετήσεις, τα Πανεπιστήμια δεν μπορούν να κάνουν και πολλά όταν οι μαθητές που υποδέχονται δεν έχουν τα εφόδια και την επάρκεια που απαιτεί η ανώτατη εκπαίδευση. Διάβαζα πρόσφατα την ανάρτηση μίας καθηγήτριας στο Πολυτεχνείο της Πάτρας που διαπίστωσε ότι οι πρωτοετείς φοιτητές της δεν είχαν βασικές γνώσεις Γεωμετρίας Β’ Λυκείου. Όταν το Πανεπιστήμιο καλείται να αναπληρώσει κενά που άφησε το Λύκειο, είναι λογικό να υστερήσει και στην αξιολόγησή του.

Διαβάζοντας την έρευνα του ΟΟΣΑ, αντιλαμβάνεσαι ότι το Πανεπιστήμιο είναι, απλώς, η κορυφή μίας προβληματικής πυραμίδας που στη βάση της λειτουργεί με αναχρονισμούς. Οι επιδόσεις των παιδιών δείχνουν ότι το ελληνικό σχολείο παραμένει στον προηγούμενο αιώνα. Οι Κινέζοι και οι Εσθονοί, που διακρίνονται, συζητούν για το blockchain και εμείς εδώ μετράμε τις ώρες των Θρησκευτικών και κάνουμε debate για το μάθημα της Κοινωνιολογίας, τις αρχές του μαρξισμού και τις αποχρώσεις λέξεων στην Ιστορία.

Λογικό. Το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας αντιλαμβάνεται το σχολείο ως ένα μέσο συντήρησης των ιερών και των οσίων του έθνους στη συλλογική συνείδηση. Μέχρις εκεί. Κανένας γονιός δεν θα διαμαρτυρηθεί για τις γνώσεις κώδικα προγραμματισμού που προσλαμβάνει το παιδί του. Αν όμως είναι για τα Θρησκευτικά, μπορεί και να ξεσπαθώσει στο facebook εναντίον εκείνων που θέλουν να κλέψουν τη ψυχή μας. Και την ίδια στιγμή, κάποιος Κινέζος κλέβει τη δουλειά του παιδιού του στο cloud της παγκόσμιας οικονομίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News