Σπανίως μία διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης έχει αποτελέσει αντικείμενο που να απασχολεί τους πολίτες και να τους κάνει να χάνουν τον ύπνο τους.

Ομως τα όσα επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις ημέρες, έχοντας κάνει μία «πρόβα» με τις αλχημείες του με τον κανονισμό της Βουλής, τον οποίο τελικά δεν άλλαξε την προηγούμενη εβδομάδα, δεν είναι απλώς άλλο ένα πολιτικό πταίσμα. Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό και επικίνδυνο.

Βλέποντας ότι η απόπειρά του να κόψει και να ράψει το Σύνταγμα στα μέτρα του απειλείται με ναυάγιο (ειδικώς δεν σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες να παίξει και πάλι με την εκλογή Προέδρου το 2020), ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να επιβάλει το εφεύρημά του: η προτείνουσα Βουλή να δεσμεύει ως προς το περιεχόμενο των διατάξεων την επόμενη, αναθεωρητική Βουλή.

Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ, δεν πέρασε καν από το μυαλό κανενός και δεν νοείται ούτε καθ’ υπόνοιαν. Οι συνταγματολόγοι έχουν αποφανθεί και έχουν μιλήσει. Στο κάτω-κάτω, αν ίσχυαν αυτά που υποστηρίζει η κυβερνητική πλειοψηφία αυτές τις ημέρες στο κοινοβούλιο, δεν θα προβλεπόταν η παρεμβολή εκλογών για την ολοκλήρωση της αναθεωρητικής διαδικασίας.

Οι μεθοδεύσεις των ημερών έχουν αξία και απαιτούν την προσοχή για άλλους λόγους.

Επιχειρείται άλλη μία θεσμική εκτροπή, εξελίσσεται άλλη μία διαδικασία επιδεικτικής περιφρόνησης των δημοκρατικών κεκτημένων και επιδεικνύεται η πραγματική και θεμελιώδης αντίληψη της ομάδας που κυβερνά: δεν διστάζει να εξευτελίσει τους πάντες και, πρώτα από όλα, τους δικούς της βουλευτές, μαζί με τους προθύμους εσχάτως συνοδοιπόρους τους. Και έτσι τους βάζει να αποφασίσουν μόνοι τους δι’ εγέρσεως ότι τα όσα αυτοί θα αποφασίσουν θα δεσμεύουν τους επόμενους. Με διαδικασίες δηλαδή αμφιθεάτρου.

Κάτι τέτοιο ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να συμβεί. Ακόμη και επειδή, αν κάποιος θελήσει να γίνει εξίσου αδίστακτος, μπορεί στην επόμενη Βουλή να αποφασίσει δι’ εγέρσεως κάτι άλλο. Εκεί οδηγεί την κορυφαία θεσμική διαδικασία η Αριστερά, που θα ήταν όπως απειλούσε «κάθε λέξη του Συντάγματος» και θα μας τάραζε στη νομιμότητα.

Για μία ακόμη φορά, ο Βαγγέλης Βενιζέλος περιέγραψε την επιχειρούμενη εκτροπή:

«Ας δεχθούμε ότι η πρώτη Βουλή δεσμεύει την δεύτερη ως προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά η δεύτερη Βουλή αναθεωρεί σε αντίθετη κατεύθυνση. Τι θα γίνει τότε; Θα προσβληθεί η εκλογή του ΠτΔ από το ανώτατο ειδικό δικαστήριο; Φαντάζεστε εν έχουμε ένα Σύνταγμα και έναν ΠτΔ αμφισβητούμενης συνταγματικότητας;» είπε την Τετάρτη στην Βουλή και συμπλήρωσε:

«Οδηγούμε την χώρα σε θεσμική εκκρεμότητα κολοσσιαίων διαστάσεων. Όλα κρίνονται από την δημοκρατική αρχή. Κρίνει ο λαός και η επόμενη Βουλή αποφασίζει. Αν ήταν διαφορετικά τότε θα είχαμε τον παραλογισμό: η πρώτη Βουλή με 151 ψήφους δεσμεύει την επόμενη που μπορεί να αποφασίσει με 180 και ενώ έχει αποφασίσει ο λαός. Είναι δυνατόν τέτοια ασέβεια; Εάν υπάρχουν δεσμεύσεις στις κατευθύνσεις παρακωλύονται οι συναινέσεις».

Οπως οφείλουν όλοι να κατανοήσουν, αυτό δεν είναι διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Μοιάζει περισσότερο με επιχείρηση κατάργησής του.

Είναι άλλο ένα στιγμιότυπο μίας οπερέτας, στην οποία πρωταγωνιστεί μία ομάδα που θέλει τάχα να αναθεωρήσει το Σύνταγμα, ενώ κατά βάση επιδεικνύει πόσο δεν πιστεύει καν σε αυτό.

Αλλωστε, όλα αυτά διαδραματίζονται με υπόκρουση τα παραληρήματα του Πολάκη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News