Με συντρόφεψε στα τελευταία χρόνια της αθωότητας. Στην ουσία, ήταν ακριβώς εκείνο που ζούσα το 1996, όταν το σίριαλ ξεκίνησε: Ενα 18χρονο που τέλειωνε το σχολείο και ετοιμαζόταν να μπει στο πανεπιστήμιο. Ηταν δυνατόν να μην ταυτιστώ με τους πρωταγωνιστές του «Λόγω Τιμής»; Εννοείται πως όχι. Ημουν το ιδανικό κοινό, εγώ και οι συνομήλικοι μου.

Οπως οι σημερινοί 18άρηδες έχουν κόλλημα με τους ήρωες του YouTube, οι 18άρηδες της δεκαετίας του ’90 κολλούσαμε στην οθόνη για να δούμε τα επτά παιδιά απ’ την Πάτρα, που μετά το σχολείο βρέθηκαν στην Αθήνα ως φοιτητές. Διάβασμα, πανελλήνιες, φροντιστήρια, τίποτα δεν κατάφερνε να μας εμποδίσει να συντονιστούμε μαζί τους. Η Μιρέλλα Παπαοικονόμου που τους φαντάστηκε και τους έδωσε ζωή, πέτυχε διάνα στις καρδιές μας.

Δεν ξέρω αν θα το ξανακαταφέρει, να πετύχει διάνα στην καρδιά του κοινού, αν το σίριαλ συνεχίσει, όπως υπονόησε ένα τρέιλερ που έπεσε στο Διαδίκτυο. Πληροφορίες συγκεκριμένες δεν υπάρχουν, δεν ξέρουμε δηλαδή αν και πότε θα ξεκινήσει, και σε ποιο κανάλι. (Ειρωνεία της τύχης μάλιστα που το τρέιλερ δημοσιεύτηκε την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε ότι θα πέσει μαύρο στο Mega). Δεν έχει διευκρινιστεί καν αν το τρέιλερ αφορά όντως σίριαλ, κάποιοι λένε ότι μπορεί να αφορά και διαφήμιση.

Πριν ένα χρόνο πάντως, η Μιρέλλα Παπαοικονόμου είχε ποστάρει φωτογραφία με το σενάριο του πρώτου επεισοδίου, λέγοντας ότι «Είναι πολύ συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου αλλά και μεγάλη η δική μου συγκίνηση που ξαναμπαίνω στις ζωές των παιδιών, αυτών των χαρακτήρων που γέννησα και τόσο αγάπησα»

Οντως, η ανταπόκριση των χρηστών του Διαδικτύου στην ιδέα ότι μπορεί να ξεκινήσει ξανά το «Λόγω Τιμής», είναι συγκινητική. Εν μέρει, λογικό. Ήταν ένα σίριαλ που «έγραψε», που άφησε το στίγμα του στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Κάποιοι νεότεροι θα το δουν από περιέργεια. Εννοείται ότι σίγουρα θα γίνει hashtag στο twitter και θα σχολιαστεί. Αλλά, θα μας κερδίσει;
Κι αφού ήμουν το ιδανικό κοινό, όταν αυτό το σίριαλ ξεκίνησε, την ερώτηση την απευθύνω πρώτα σ’ εμένα: μ’ ενδιαφέρει να δω τους ήρωες που αγάπησα, 20 χρόνια μετά;

Πρόσφατα, το Mega είχε το «Λόγω Τιμής» σε επανάληψη αργά τα βράδια. Δεν θα πω ψέματα, το παρακολουθούσα. Με άλλη ματιά φυσικά, με λιγότερο ενδιαφέρον για την υπόθεση και περισσότερο για άλλα πράγματα (σε αντίθεση με τα σημερινά, low bugdet σίριαλ, είχε πολλά εξωτερικά πλάνα και κάνεις τρελό χάζι την Αθήνα του 1990. Το καλύτερό μου: να εντοπίζω, στα πλάνα, αφίσες κολλημένες στους δρόμους: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό»)

Την επανάληψη του «Λόγω Τιμής» την παρακολουθούσα με μια γλυκιά νοσταλγία. Εβλεπα στην οθόνη ένα κομμάτι απ’ τα νιάτα μου. Μπορώ άραγε να δω το παρόν μου στη νέα του έκδοση;
Αναρωτιέμαι αν μπορεί να μιλήσει στην καρδιά του 40άρη ένα «Λόγω Τιμής», 20 χρόνια μετά. Το ένα είναι να καταφέρει να του περιγράψει εύστοχα, χωρίς μελοδραματισμούς, με ρεαλισμό και χιούμορ, τις ανασφάλειες που βιώνει, τα άγχη, τις επιδιώξεις, τις απογοητεύσεις, τη ζωή του μέσα στο νοσηρό περιβάλλον της κρίσης.

Το άλλο, είναι να καταφέρει, σε επίπεδο παραγωγής, να ικανοποιήσει τα γούστα του, τα οποία οι ξένες σειρές έχουν αλλάξει μια για πάντα. Κακά τα ψέματα, είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσεις ελληνικές παραγωγές όταν έχεις, έστω και μερικές εμπειρίες, από τις σύγχρονες ξένες, με τα λεπτοδουλεμένα σενάρια και τις σκηνοθεσίες. Μετά απ’ αυτά, το ελληνικό σήριαλ σου φαίνεται τόσο απλοϊκό, όσο το να διαβάζεις ένα βιβλίο γραμματικής Δημοτικού.

Για να είμαι ειλικρινής, όσο ωραία ακούγεται η ιδέα του «Λόγω Τιμής», 20 χρόνια μετά, τόσο χλιαρή φοβάμαι ότι θα είναι στην πράξη. Αναμένω βεβαίως να το δω, αν ξεκινήσει σε κάποιο κανάλι, και μακάρι να διαψευστώ. Το λέω ειλικρινά. Λόγω Τιμής.

ΥΓ. Η Βολιώτη ξεπέρασε τον Κούρκουλο; Η δική μου αγωνία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News