Οι πραγματικοί Μακεδονομάχοι πολέμησαν για την πατρίδα τους και την απελευθέρωσαν. Τώρα αναπαύονται στις δέλτους της Ιστορίας. Είναι αυτονόητο ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τους σύγχρονους (ντεμέκ) «μακεδονομάχους». Αυτοί το έχουν για επάγγελμα εδώ και μερικές δεκαετίες: πουλάνε «μακεδονισμό», που κάποιοι τον εξαργυρώνουν με ψήφους, θέσεις, τηλεθεάσεις, χρήμα. Σε λίγες ημέρες το επάγγελμα αυτό θα αρχίσει να χάνει σιγά-σιγά τη όποια απόδοση είχε. Μέχρι να σβήσει εντελώς.

Πριν από δυόμισι δεκαετίες το επάγγελμα αυτό γνώρισε μεγάλη άνθηση. Πολιτικοί από (σχεδόν) όλα τα κόμματα, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοπαπάδες, τηλεστάρ, αλλά και κακόμοιροι γραφιάδες σιγόνταραν το κλίμα υστερίας, που είχε ως βάση του ένα ψέμα («η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική») και μια αυταπάτη: ότι θα μπορούσαμε να υποχρεώσουμε όλες τις χώρες του κόσμου να αποκαλούν το γειτονικό κράτος όπως εμείς θέλαμε. Κάναμε συλλαλητήρια, βγάλαμε λάβαρα και Βουκεφάλες στους δρόμους και στις πλατείες, ψηφίσαμε και αμιγώς «μακεδονικά» (μιας χρήσεως) κόμματα. Και μετά; Μετά σπάσαμε τα μούτρα μας: όλοι το αποκαλούν «Μακεδονία» νέτα-σκέτα.

Σήμερα το τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό. Τυχοδιώκτες πολιτικοί εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά ο «μακεδονισμός» τους δεν πουλάει. Δείτε τι παθαίνει ο Καμμένος. Η ηγεσία της ΝΔ, που καταψηφίζει την Συμφωνία για ψηφοθηρικούς λόγους, αποφεύγει να «ευλογήσει» τα συλλαλητήρια και αισθάνεται ανακούφιση που η Συμφωνία θα ψηφιστεί τώρα και δεν θα μείνει σαν βαρίδι για την επόμενη κυβέρνηση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, που περνάει την Συμφωνία, δεν βλέπω να «καταρρέει», όπως έλεγαν οι «προφητείες». Ισα-ίσα που, ακόμα και οι πιο αρνητικές γι’ αυτόν δημοσκοπήσεις, ανεβασμένο τον δείχνουν από τότε που η Συμφωνία των Πρεσπών είναι στο κέντρο της επικαιρότητας. Μητροπολίτες πρωτοστατούν και τώρα σε «μακεδονισμό», αλλά υπάρχουν κι αυτοί που απέχουν και αποδοκιμάζουν τα περί «προδοτών». Η ηγεσία της Εκκλησίας δεν μετέχει στα συλλαλητήρια.

Ολο και περισσότεροι πολίτες καταλαβαίνουν ότι αυτό που έγινε το 1992 ήταν μια σχιζοφρενική κατάσταση και γι’ αυτό σήμερα δεν επαναλαμβάνεται. Ποια κυβέρνηση, ποιο κόμμα και ποιοι βουλευτές θα τολμούσαν τότε να φέρουν μια λύση σαν τη Συμφωνία των Πρεσπών; Ηρθε σήμερα και θα περάσει με άνεση. Γιατί ακόμα και οι (περισσότεροι από τους) καταψηφίζοντες τη Συμφωνία των Πρεσπών κατανοούν ότι πρόκειται για λύση που επιδίωκαν όλες οι κυβερνήσεις. Κάποιοι το λένε κιόλας, αλλά κάνουν την καρδιά τους πέτρα και ακολουθούν την κομματική πειθαρχία.

Εκεί που κομματική πειθαρχία δεν υπάρχει συμβαίνουν και σοβαρά και ευτράπελα. Σοβαρό είναι το παράδειγμα πολιτικών που έχουν χειριστεί το πρόβλημα και λένε δημόσια και καθαρά ότι η λύση που έρχεται είναι η (ανέκαθεν) επιδιωκόμενη (εδώ). Και ευτράπελο είναι το παράδειγμα ενός βουλευτή, ο οποίος ξεσπάθωνε πριν από μερικά χρόνια (στη δημοσιογραφική εκπομπή του σημερινού -ακόμα- αρχηγού του) υπέρ της Νέας, Βόρειας (και κάθε άλλης) Μακεδονίας, σήμερα καταψηφίζει αυτή τη λύση! (εδώ).

Ας μην πλατιάζουμε, άλλωστε τα πάντα έχουν πλέον ειπωθεί. Του χρόνου τέτοιες ημέρες, στην πρώτη «επέτειο» της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα έχουμε άλλη κυβέρνηση, η οποία θα την εφαρμόζει στο ακέραιο. Και τότε κάποιοι θα θυμίζουν σε κάποιους τι έλεγαν. Η ελληνική Μακεδονία θα είναι στη θέση της. Στα καζίνα της Βόρειας Μακεδονίας θα συνεχίσουν να βγάζουν το νυχτοκάματό τους οι σημερινοί «μακεδονομάχοι» έλληνες αοιδοί (εδώ). Αλλά αυτοί έχουν επάγγελμα και θα επιζήσουν άδοντας. Οι άλλοι ψευτο-μακεδονομάχοι, που επέζησαν επί δεκαετίες πουλώντας ψέματα, κινδυνολογία και πατριωτισμό της δεκάρας, θα μείνουν χωρίς επάγγελμα. Γιατί τα θύματά τους θα έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως όλη την αλήθεια που τόσα χρόνια τους έκρυβαν.

Και, όπως λέει μια θυμόσοφη ρήση, «η αλήθεια είναι πικρή μόνο όταν έχουν προηγηθεί πολλά ψέματα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News