Οσο εθελοτυφλεί κάποιος που δεν είδε τις μεγάλες συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις στις 26/1, άλλο τόσο κλείνει τα μάτια αν κάνει ότι δεν βλέπει όσους επενδύουν σε αυτές, με κίνητρα πολύ πιο ταπεινά από τη διερεύνηση της αλήθειας για το τραγικό γεγονός.

Στις συγκεντρώσεις βρέθηκαν οι συγγενείς των 57 νεκρών της τραγωδίας των Τεμπών και δεκάδες χιλιάδες πολίτες που μοιράζονται το αίτημά τους να δοθούν απαντήσεις. Και σκέπτονται ότι στη θέση των νέων ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους με φρικτό τρόπο (επειδή μπήκαν σε ένα τρένο) θα μπορούσαν να ήταν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους.

Οσο αναμένουμε την έναρξη της δίκης, όσο κυκλοφορούν θεωρίες συνωμοσίας, όσο δεν δίνεται απάντηση στο τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, το κλίμα θα παραμένει δηλητηριασμένο. Αρα ιδανικό για να επενδύουν σε αυτό μικροπωλητές και μεγαλέμποροι ευαισθησίας.

Θα υπάρχει λίπασμα για να ανθίσουν κάθε είδους «λουλούδια» της πολιτικής και των social media. Θα δίνεται η ευκαιρία σε τσαρλατάνους, περιθωριακά κόμματα αλλά και ισχυρά συμφέροντα να διαβρώνουν την εμπιστοσύνη σε όλους ανεξαιρέτως τους θεσμούς (με πρώτη τη Δικαιοσύνη) και να εξυπηρετούν το πολιτικό και οικονομικό τους συμφέρον.

Ποιος έχει την κύρια ευθύνη για αυτό το κλίμα; Ποιος άφησε χώρο για να καλλιεργηθεί; Η κυβέρνηση. Η διαβρωτική σημερινή ατμόσφαιρα δεν θα ήταν η ίδια αν η κυβέρνηση είχε φροντίσει ώστε οι καλύτεροι ειδικοί, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, να συντάξουν ένα πόρισμα για το τι συνέβη. Ενα πόρισμα που θα απαντούσε μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα έρευνας σε όλα τα κενά και τις σκιές που παραμένουν για το μοιραίο βράδυ. Και το οποίο θα παραδιδόταν στη Δικαιοσύνη (που θα έχει φυσικά τον τελευταίο λόγο) και θα μπορούσε να το διαβάσει ο κάθε πολίτης. Και το οποίο θα εντόπιζε εκτός από τα αίτια του δυστυχήματος και τα κενά ασφαλείας. Για τα οποία η κυβέρνηση θα έδινε στη συνέχεια τακτικά λογαριασμό στους πολίτες ως προς το τι κάνει για να τα διορθώσει.

Οπως έχουμε ήδη αναφέρει, η προετοιμασία μιας μεγάλης αίθουσας στη Λάρισα που θα μπορεί να φιλοξενήσει 250 συνηγόρους, τους συγγενείς των θυμάτων, τους τραυματίες, το κοινό και τους εκπροσώπους των ΜΜΕ είναι η σωστή κίνηση από την πλευρά της κυβέρνησης. Και είναι η ακριβώς αντίθετη κίνηση από αυτή που έκαναν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη δίκη της Χρυσής Αυγής όταν περιέργως και χωρίς καμία εξήγηση δεν βρισκόταν αίθουσα για να προχωρήσει η ακροαματική διαδικασία.

Σε ό,τι αφορά τα Τέμπη που μας απασχολούν εδώ, το πρόβλημα είναι πως ο χρόνος μέχρι την έναρξη της δίκης δεν γεφυρώθηκε με τακτική και έγκυρη ενημέρωση για τη διερεύνηση των αιτιών, ούτε και με χειροπιαστές ενέργειες για αλλαγές στο θερμοκήπιο διαφθοράς που διαχρονικά αποτέλεσε ο ΟΣΕ.

Ο κάθε πολίτης γνωρίζει ότι το κράτος είναι πανίσχυρο και ότι θα μπορούσε να έχει τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις. Αντίθετα, η κυβέρνηση, που το εκπροσωπεί, έμεινε πίσω, θεωρώντας ίσως ότι το αποτέλεσμα των διπλών εκλογών του 2023 σήμαινε ότι το ζήτημα δεν αφορά πια και τόσο τους πολίτες. Οτι θα πάψει να απασχολεί τον δημόσιο διάλογο.

Αυτό όντως συνέβη, ας είμαστε ειλικρινείς, με την τραγωδία στο Μάτι και τους 104 νεκρούς. Για τους συγγενείς τους δεν σηκώθηκε ποτέ κύμα συμπαράστασης από πολιτικούς, καλλιτέχνες και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών, ένα ή δύο χρόνια μετά, ούτε θεωρήθηκαν υπόλογοι όσοι τάιζαν με ψέματα την κοινή γνώμη, π.χ. για τους δήθεν εμπρηστές που «κατέγραψε» o Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός (ΕΛΔΟ) του Νίκου Παππά (εδώ). Εγκαλεί σήμερα κανείς τον Τσίπρα, τον Φάμελλο ή τον Πολάκη για το αδιανόητο σόου στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής στο οποίο μετείχαν; Απολύτως κανένας.

Το γεγονός ότι μετά από ένα-δύο χρόνια ξεχάστηκε το Μάτι, ξεχάστηκαν οι συγγενείς των νεκρών, οι τραυματίες και οι εγκαυματίες από τους πολιτικούς, τους καλλιτέχνες και τις πλατιές μάζες (ποιος θυμάται σήμερα τα δίδυμα 9χρονα κοριτσάκια που χάθηκαν αγκαλιασμένα με τον παππού και την γιαγιά τους;), δεν δικαιολογεί την αποδοχή της λήθης ως κάτι το φυσιολογικό και αναμενόμενο. Επομένως, το γεγονός ότι δεν ξεχνάμε τα Τέμπη και ότι οι πλατιές μάζες στέκονται πλάι στους συγγενείς των θυμάτων, είναι κάτι θετικό και υγιές.

Τι ακούμε σήμερα από τους σχολιαστές που βλέπουν στις πλατείες των Τεμπών τις ίδιες επιδιώξεις που είδαμε στις πλατείες των Αναγακτισμένων; Οι επισημάνσεις τους ότι δίπλα στους συγγενείς και τους πολίτες που στέκονται πλάι τους συνωθούνται πάσης φύσεως συμφέροντα, είναι ένα γεγονός αυταπόδεικτο. Εκεί είναι όλοι, νοερά και με φυσική παρουσία. Είτε εκπροσωπούν κόμματα που δεν είναι άμοιρα ευθυνών για την κατάσταση των σιδηροδρόμων, είτε εκπροσωπούν μικρότερους σχηματισμούς που βλέπουν έναν βατήρα αντίστοιχο με εκείνον της περιόδου 2011-2014. Είτε εκπροσωπούν, τέλος, συμφέροντα που περιμένουν καλύτερη πρόσβαση στις κρατικές προμήθειες και άλλα καλούδια.

Τι δεν ακούμε όμως σήμερα από τους ίδιους σχολιαστές που περιγράφουν αυτά τα φαινόμενα; Δεν ακούμε για το ποιος φταίει που έφτασαν έως εδώ τα πράγματα. Οι απόψεις που επισημαίνουν το αυταπόδεικτο, την καπηλεία, αγνοούν παράλληλα ένα βασικό κανόνα: ο λαϊκισμός, η δημαγωγία, ο ανορθολογισμός και ο πολιτικός τσαρλατανισμός αποκτούν δυναμική (και δεν ξεφουσκώνουν μετά από λίγες ημέρες) μόνο όταν διαστρεβλώνουν, καπηλεύονται και αξιοποιούν κάτι υπαρκτό. Και το αίτημα των συγγενών και των πολιτών που στέκονται δίπλα τους για απαντήσεις βασίζεται σε κάτι αντικειμενικό και υπαρκτό: δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή απαντήσεις που να μπορούν να σπρώξουν στο περιθώριο τις θεωρίες συνωμοσίας.

Ετσι, οι θεωρίες που καλλιεργούν ένα ευρύτερο κλίμα ισοπέδωσης για όλους τους θεσμούς (με πρώτη τη Δικαιοσύνη) οικοδομούν με μεγάλη ευκολία και χωρίς αντίλογο ένα προφίλ τερατώδους κυνισμού για την κυβέρνηση. Η οποία, με την αδράνεια που επέδειξε,  επιτρέπει αυτή την εκτράχυνση από τους μικροπωλητές και τους μεγαλεμπόρους της ευαισθησίας, που πήγαν με την άνεσή τους και κόλλησαν δίπλα στις δεκάδες χιλιάδες πολίτες και τους συγγενείς των θυμάτων.

Ας μην  υποτιμούμε τους πολίτες. Η μεγάλη πλειοψηφία εμπιστεύεται πολύ περισσότερο τους δικαστικούς στη Λάρισα από την Κωνσνταντοπούλου, τον Βαρουφάκη, τον Πολάκη, το κόμμα του 1% των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ, τον Κασσελάκη, τους χρυσαυγίτες, τους μπαχαλάκηδες, τον Βελόπουλο, τη Λατινοπούλου, τις θύρες των οργανωμένων οπαδών, τα ανώνυμα τρολ ή τους πανελίστες των ψυχαγωγικών εκπομπών.

Ομως η αδράνεια και τα λάθη της κυβέρνησης στην υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών επιτρέπουν -ενώ δεν θα έπρεπε- ακόμη κι αυτή την εντελώς παράλογη σύγκριση, για μια συνταγμένη Πολιτεία. Ο κρατικός μηχανισμός είχε τα μέσα και τον χρόνο να δώσει τη δική του εκδοχή αξιοποιώντας τους καλύτερους ειδικούς και η οποία, όπως και όλες οι άλλες, θα κρινόταν στο τέλος από τη Δικαιοσύνη. Δεν το έκανε. Αυτό είναι ένα λάθος. που έστω και τώρα ή καλύτερα ιδίως τώρα, που το τζίνι πάει να βγει από το μπουκάλι, πρέπει να διορθωθεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News