Η αιφνιδιαστική στάση εργασίας μιας μικρής μειοψηφίας εργαζομένων στο Μετρό και η αναστάτωση που δημιούργησε στη ζωή και τις μετακινήσεις στην Αθήνα, δεν είναι μόνο χαρακτηριστική της απουσίας μέτρου – άλλωστε αυτό δεν υπήρχε ποτέ σε αφθονία στη χώρα μας– είναι και τρανή απόδειξη της νοοτροπίας πελατειακού κράτους και βολέματος πολλών δεκαετιών που συνέβαλαν σημαντικά στη χρεοκοπία μας.

Σαν να μην είχε καμία συνέπεια η δεκαετής κρίση την οποία η ελληνική κοινωνία ένοιωσε χοντρά στο πετσί της, μια συνδικαλιστική μειοψηφία, υπερασπίστηκε για μία ακόμη φορά τα κεκτημένα της και ταλαιπώρησε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες οι οποίοι, αντί του Μετρό, χρησιμοποίησαν τα αυτοκίνητά τους με αποτέλεσμα η πόλη και οι δραστηριότητες σε αυτήν να επιβαρυνθούν πολύ.

Ομως για να είμαστε ακριβείς, πριν από την αθλιότητα των συνδικαλιστών, συνεχίζει να υπάρχει  πελατειακή νοοτροπία των πολιτικών και ο παρασιτισμός διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Ολες οι παρατάξεις χάιδεψαν και βόλεψαν, για πολλές δεκαετίες, προσποριζόμενους από το ευρύτερο δημόσιο κορβανά. Εκαναν και κάνουν πελατειακά ρουσφέτια αντί για αξιολόγηση.

Από την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους, μία λέξη μας ταλαιπωρεί: το ρουσφέτι. Η εξυπηρέτηση. Το οποίο λίγο ή πολύ σχεδόν όλη η ελληνική κοινωνία το επιδιώκει. Και βεβαίως το χρησιμοποιεί το πολιτικό σύστημα με την πελατειακή νοοτροπία που καλλιεργεί. Και όσοι, ελάχιστοι, κατά καιρούς προσπάθησαν να το αντιμετωπίσουν, πολύ γρήγορα αποβλήθηκαν. Μην πάτε μακριά. Δείτε πόσο συχνά η ιστορική μεταρρύθμιση του Σάκη Πεπονή και του ΠΑΣΟΚ, το ΑΣΕΠ, υπονομεύεται.

Με τα χρόνια καθιερώθηκε και εξελίχθηκε η περίφημη «μετάταξη», με την οποία για παράδειγμα, αρκετοί που προσλαβάνονταν (ίσως ακόμη να συμβαίνει) για κατώτερες θέσεις εργατοϋπαλληλικού προσωπικού και μετακινούνταν σε διοικητικές θέσεις γραφείου .

Κοινώς «τρούπωσαν», όπως έλεγε και ο αειθαλής Κώστας Βουτσάς. Εν προκειμένω προσελήφθησαν για να εξυπηρετούν το επιβατικό κοινό στα εκδοτήρια του Μετρό, αλλά μετακινήθηκαν σε διοικητικές θέσεις. Με πολιτική ανοχή έγινε η «μετάταξη». Και όταν το κράτος επανορθώνει τότε γίνεται στάση εργασίας.

Μια παραλλαγή της «μετάταξης» είναι η «απόσπαση» κυρίως σε πολιτικά γραφεία και κομματικές δραστηριότητες. Αφορά εκπαιδευτικούς κυρίως με συνέπεια τα κενά στα σχολεία να παραμένουν και να μην καλύπτονται επαρκώς. Αν προσθέσει κανείς και τις «μεταγραφές» στα πανεπιστήμια και τις ευνοϊκές μεταθέσεις στον στρατό –μολονότι έχουν με τον καιρό μπει κανόνες αλλά τα παράθυρα παραμένουν– έχουμε όλη τη γκάμα των πελατειακών ρουσφετιών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής πολύ σωστά αποδοκίμασαν τη συμπεριφορά της μειοψηφίας των συνδικαλιστών του Μετρό για την κοινωνική αναλγησία που έδειξαν, σημάδι ότι έχουν καταλάβει τι συνετέλεσε και σχεδόν χρεοκόπησε η χώρα, ωστόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ βροντερή σιωπή. Δεν μπορεί, εξάλλου , ένα «αριστερό» κόμμα να αποδοκιμάζει παρά να στηρίζει αποφάσεις συνδικαλιστικών μειοψηφιών.

Η συγκεκριμένη απόφαση, τουναντίον, εκθέτει και τους συνδικαλιστικούς φορείς καθώς διατηρεί και ενισχύει την αρνητική γνώμη στη κοινωνία για τα συνδικάτα. Γι αυτό επιβάλλεται η ΓΣΕΕ, ή όποιος άλλος αρμόδιος συνδικαλιστικός φορέας, να τραβήξει τα αυτιά στους ελάχιστους εκείνους που την ενισχύουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News