Φανταστείτε μια εγχώρια τηλεμαχία στην οποία οι δημοσιογράφοι θα είχαν την ευχέρεια να μιμηθούν τους αμερικανούς συναδέλφους τους στο debate Τραμπ-Χάρις. Να κάνουν, δηλαδή, ζωντανό έλεγχο ευστάθειας των στοιχείων που επικαλούνται οι υποψήφιοι. Δεν θα έμενε τίποτα όρθιο, θα βλέπαμε πολιτικούς αρχηγούς να πετάνε τα μικρόφωνα και να φεύγουν.

Διότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται στις ΗΠΑ. Υποθέστε ότι παρακολουθείτε τη δική μας τηλεμαχία. Ολοι οι πολιτικοί αρχηγοί υφίστανται κοινή αντιμετώπιση. Και ένας δημοσιογράφος αμφισβητεί κάτι παλαβό που μπορεί να εκστομίσει ο Βελόπουλος. Εκεί θα τελειώσει και το debate. Και θα συνεχιστεί με ανακοινώσεις αντίστοιχες εκείνων που εκδίδουν οι ΠΑΕ όταν ισχυρίζονται ότι αδικούνται από τη διαιτησία.

Βέβαια, ούτε στην Αμερική το εγχείρημα πήγε και τόσο καλά. Ο Τραμπ διαμαρτύρεται για «παράγκα» των καναλιών και, εδώ που τα λέμε, οι δημοσιογράφοι έχασαν και μερικά ψέματα που είπε η Κάμαλα Χάρις ή, όπως υποστηρίζουν οι καχύποπτοι, προτίμησαν να τα αποσιωπήσουν. Παρενέβησαν, βέβαια, στις πιο «χαριτωμένες» περιπτώσεις, εκεί που ο Τραμπ μίλησε για τους μετανάστες που τρώνε γατιά και βρέφη που θανατώνονται μετά τη γέννηση. Εντάξει, σιγά το πράγμα. Τα δύσκολα με το fact checking αρχίζουν όταν πρέπει να κάνεις οικονομικούς υπολογισμούς και να λύσεις εξισώσεις. Αλλωστε τα μεγάλα ψέματα στην πολιτική δεν αφορούν την πραγματικότητα που ζούμε, αλλά το μέλλον που θα έρθει.

Ο Τραμπ, για παράδειγμα, λέει σίγουρα ψέματα όταν υπόσχεται μείωση των λογαριασμών ρεύματος κατά 50%. Ναι, φαίνεται από μακριά ότι δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να το αντικρούσει ο δημοσιογράφος που κάνει έλεγχο και διασταύρωση στοιχείων. Το ίδιο ισχύει και με τις εξαγγελίες του για προστασία της αμερικανικής παραγωγής, απελάσεις εκατομμυρίων μεταναστών κ.λπ. Πώς μπορείς να αποδείξεις ότι λέει ψέματα;

Τώρα επιστρέψτε πάλι στα δικά μας και δοκιμάστε να εφαρμόσετε την ιδέα του fact checking στο εγχώριο debate. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες δεν πρόκειται να ελεγχθούν ποτέ για την ακρίβεια και τη συνέπεια των λόγων τους. Να, πάλι ο Βελόπουλος. Εχει υποσχεθεί συντάξεις 3.000 ευρώ. Ε, και; Θα κληθεί ποτέ να το υλοποιήσει; Αν τον αμφισβητήσεις την ώρα που το εκστομίζει, στη χειρότερη περίπτωση θα σε καταγγείλει και στην καλύτερη θα σου πει ότι δεν έχουν αξιοποιηθεί ακόμα οι υδρογονάνθρακες.

Ακούγεται καλή ιδέα, αλλά δεν είναι πάντα και τόσο αποτελεσματική. Ενδεχομένως θα πετύχαινε αν κάναμε και εδώ debate με τους δύο πιθανούς πρωθυπουργούς (όταν με το καλό αποκτήσουμε δεύτερο) και έχουμε από κάτω μια ομάδα οικονομικών αναλυτών για να εξηγεί τι σημαίνουν οι υποσχέσεις τους. Αλλά και πάλι, δύσκολα θα τελείωνε αυτό το debate.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News