Για την Πέμπτη είναι προγραμματισμένο συλλαλητήριο κατά των κυβερνητικών μέτρων για τα πανεπιστήμια. Η κυβέρνηση θεσπίζει όριο εκατό ατόμων για συμμετοχή στις δημόσιες συναθροίσεις. Στα 101 άτομα πέφτει πρόστιμο, άγνωστο σε ποιον. Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι το μέτρο έχει αυταρχικό προσανατολισμό και αποσκοπεί στην κάμψη του αγωνιστικού φρονήματος της νεολαίας.

Τι θα συμβεί; Τίποτα που να μας εκπλήξει. Το συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί κανονικά, παρά την απαγόρευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ θα βγάλουν ανακοινώσεις με τις οποίες θα χαιρετίζουν τη νίκη της Δημοκρατίας κατά του αυταρχισμού και της «χούντας». Η κυβέρνηση θα εστιάζει στην ανευθυνότητα όσων αγνόησαν τα μέτρα. Και την Πέμπτη το βράδυ, όποιος δεν βλέπει ριάλιτι, θα χαζεύει τους σκυλοκαβγάδες στο Τwitter.

Προσέξτε τι συμβαίνει, ο παραλογισμός είναι αμφίδρομος. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η απαγόρευση δεν πρόκειται να περάσει. Δεν μπορεί, όμως, εν μέσω πανδημίας να δίνει πράσινο φως σε συλλαλητήρια. Διότι αν μαζί με τα εμπορικά καταστήματα ανοίξουν και τα συλλαλητήρια, τότε δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα στη συνέχιση του lockdown. Τι φταίνε, δηλαδή, οι κακομοίρηδες της εστίασης; Εννοείται ότι η μη πραγματοποίηση του συλλαλητηρίου την εξυπηρετεί και πολιτικά, δεν έχουμε να κάνουμε με αγίους. Αλλωστε από την επιτροπή των ειδικών δεν επιβεβαιώνεται η σύσταση για την απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των εκατό ατόμων.

Από την άλλη, έχουμε το εξής τρελό: εν μέσω πανδημίας η αντιπολίτευση καλεί τον κόσμο στο συλλαλητήριο, να παραβιάσει, δηλαδή, κάθε μέτρο κοινωνικής αποστασιοποίησης και προστασίας. Ως επιχείρημα προβάλλεται ο συνωστισμός στην Ερμού. Μόνο που ο συνωστισμός στην Ερμού είναι ένα ρίσκο απαραίτητο για τη λειτουργία της αγοράς και τις δουλειές χιλιάδων ανθρώπων. Το συλλαλητήριο έρχεται και προσθέτει ακόμα έναν παράγοντα κινδύνου, τόσο απλό.

Εχουμε πανδημία, χάσαμε 5.500 ανθρώπους και συζητάμε αν πρέπει να γίνονται συλλαλητήρια. Αυτό το μικρό μπάχαλο, με πινελιές φαιδρότητας, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Και σε άλλες χώρες έχουν φτάσει να παίζουν ξύλο στον δρόμο και να εγκαλούνται, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, για ασκήσεις αυταρχισμού με ύφος Λατινικής Αμερικής. Και καθώς τα μέτρα είναι «βλέποντας και κάνοντας», είναι αυτονόητο να έχουν γεννηθεί τόσες αντιφάσεις που επιτρέπουν στον καθένα να επικαλείται οτιδήποτε. Ακόμα και τα περί χούντας, όπως λίγο παλαιότερα έλεγαν περί «κοινωνικού ολοκαυτώματος» και «γενοκτονίας». Τελικά η χούντα που «δεν τελείωσε το ’73» συνεχίζεται και σήμερα; Μένει να διευκρινιστεί την Πέμπτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News