Ο άνθρωπος που εξέδιδε το δωδεκάχρονο κορίτσι. Τύπος και υπογραμμός. Ο ορισμός του κυρ Παντελή. Καταστηματάρχης με καλό όνομα στη γειτονιά, οικογενειάρχης. Με πολιτικές γνωριμίες, τουλάχιστον σε επίπεδο selfie. Και, φυσικά, εξέχων ενορίτης, κυριολεκτικά με τον σταυρό στο χέρι, όπως βλέπουμε σε κάποιες φωτογραφίες.

Λογικά, θα τον ανησυχούσε η εγκληματικότητα και η αλλοίωση του πολιτισμού μας από τους μετανάστες. Θα διαφωνεί με τον γάμο ομοφύλων και όλα αυτά με τις ταυτότητες φύλου θα του φαίνονται περίεργα, ηλίθια, ίσως και χυδαία.

Τον πιάνεις με μια τσιμπίδα, για να μη λερωθείς, τον βάζεις σε μία γυάλα και τον παρατηρείς από κάθε διαθέσιμη γωνία. Μετά πρέπει να ξύσεις την επίστρωση καθωσπρεπισμού, να κλείσεις τη μύτη σου και να παρατηρήσεις τι υπάρχει από κάτω. Γιατί εδώ δεν έχεις να κάνεις με έναν ευυπόληπτο κύριο που βάζει μια τραγιάσκα και βολτάρει στη Φυλής ή κατεβαίνει στη Συγγρού –αυτός θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας.

Εχεις να κάνεις με τέρας, με αδίστακτο άνθρωπο που τεμαχίζει τη ζωή ενός παιδιού προσφέροντας το σε τύπους που του μοιάζουν. Γιατί και οι πελάτες που έβρισκε, βγάζουν την ίδια μπόχα από μέσα τους. Πώς βάζεις ένα δωδεκάχρονο στο αυτοκίνητό σου για να το κακοποιήσεις; Αυτό δεν είναι ψυχική διαταραχή, είναι μία παρόρμηση που συνειδητά επιλέγεις να μην ελέγξεις.

Εχουμε, λοιπόν, έναν μεσόκοπο καθωσπρέπει άνδρα, που είναι και ο ίδιος πατέρας, να μπήγει νύχια και δόντια στο κορμί και στην ψυχή του κοριτσιού. Και συνειδητοποιείς ότι αυτό είναι ένα ρούχο που φοριέται διαχρονικά. Ο καλός άνθρωπος που κρύβει μέσα του ένα τέρας ή, πιο σωστά, ένα τέρας που παριστάνει τον άνθρωπο. Οταν βρίσκεσαι μπροστά σε αυτό το προφίλ, αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί να ταιριάζει σε οποιονδήποτε.

Στον ευγενικό μαγαζάτορα της γειτονιάς σου, στον καλοκάγαθο περιπτερά, στον επίτροπο της εκκλησίας. Και έτσι όπως τον έχεις μέσα στη γυάλα, θέλεις να τον ρωτήσεις πολλά, ξεκινώντας από τα πιο απλά. Ας πούμε πώς τα κατάφερνε και κοιμόταν τα βράδια. Πώς αισθανόταν όταν έβαζε το χέρι στην τσέπη και έπιανε τα χρήματα των πελατών. Και ασφαλώς, πρέπει να κοιτάξεις το υπόβαθρό του, από πού προέρχεται, πώς μεγάλωσε. Οχι για να τον δικαιολογήσεις, προς Θεού. Αλλά για να καταλάβεις πώς φτιάχνεται ένα τέρας.

Σκέφτομαι ότι θα μας βόλευε ο τύπος να ήταν κάποιος περιθωριακός που να συμπληρώνει με μεγαλύτερη ευκολία τα κουτάκια στο κοινά αποδεκτό πρότυπο για το κάθαρμα. Είναι όμως ακριβώς το αντίθετο. Και αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσοι ακόμα είναι σαν και αυτόν. Πόσα τέρατα κυκλοφορούν εκεί έξω που τη μία μπορεί να σου κουνούν διδακτικά το δάχτυλο και την άλλη να σου χαμογελούν φτιάχνοντας τη γραβάτα τους.

Είναι όμως και κάτι ακόμα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, όποτε και αν ανοίξεις ειδησεογραφική ιστοσελίδα, θα διαβάσεις μία σχετική είδηση. Δεν υπάρχει μέρα χωρίς το αστυνομικό δελτίο να τροφοδοτεί την ειδησεογραφία με ιστορίες φρίκης, κυρίως κακοποίησης παιδιών (πρωτίστως κοριτσιών) και γυναικών. Ηταν άραγε πάντα έτσι ή έχει γίνει ο κόσμος πιο άγριος;

Νομίζω ότι δεν ήταν πάντα έτσι. Η βία πλέον προβάλλεται ως trend. Αν θέλεις σήμερα να δεις βίαιους εγκληματίες, δεν πηγαίνεις στη φυλακή. Πηγαίνεις στο Netflix. Εκεί λειτουργεί 24/7 ένα τσίρκο τεράτων. Serial killers, βιαστές, είναι όλοι στην πρώτη γραμμή, στους τίτλους που διακρίνονται για τη δημοφιλία τους. Βλέπεις την ιστορία του τέρατος και μετά, αν θέλεις και άλλο, μπορείς να ακούσεις και την αυθεντική κατάθεσή του.

Η βία μας αρέσει ως θέαμα, τουλάχιστον στους περισσότερους ασκεί μία ένοχη σαγήνη. Και ίσως για αυτό ως κοινωνία την αναπαράγουμε. Οι δε ακραίες μορφές της μας μεταφέρουν στις πέτρινες κερκίδες του Κολοσσαίου όπου βλέπεις τη σφαγή, αισθάνεσαι τη γεύση του αίματος στον ουρανίσκο σου, αλλά παραμένεις ασφαλής.

Διάβαζα μία ψυχιατρική προσέγγιση σύμφωνα με την οποία τα εγκλήματα αντιστοιχούν στη φύση και στον χαρακτήρα κάθε κοινωνίας. Στην Αμερική, των δυνατών φώτων και της ακρότητας, εκτρέφονται serial killers. Εδώ σε μας πέφτει ο βαλκανικός φερετζές. Αλλά από την άλλη, μπορείς να πεις ότι δεν υπάρχουν και μεγάλες διαφορές ανάμεσα στον Τζέφρι Ντάμερ, στον δολοφόνο που κάνει τώρα σουξέ στο Netflix, και στον τύπο από τον Κολωνό. Ο Ντάμερ σκότωσε 17 άνδρες. Το κορίτσι από τον Κολωνό θα δολοφονείται κάθε μέρα στη ζωή του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News