Παρακολουθώντας κανείς τα όσα εκτυλίσσονται στην Ευρώπη εν όψει των εκλογών της 9ης Ιουνίου και τις πραγματικές συζητήσεις για την επόμενη ημέρα, θα δει μια, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα εικόνα.

Η παρατήρηση θα βοηθούσε υπό κανονικές συνθήκες, ώστε να καταλάβει κανείς πού βρίσκεται η Ευρώπη και πόσο εύκολα θα μπορούσε στο προσεχές διάστημα να προκύψει μία κρίση δίχως προηγούμενο, με σημασία ιστορικών διαστάσεων και ίσως δύσκολα αναστρέψιμη.

Από τη μία έχουμε μια καταφανώς αγωνιώδη προσπάθεια αναγέννησης του κάποτε ισχυρού γαλλογερμανικού άξονα. Ο Μακρόν πάει στο Βερολίνο, προσπαθεί να αναπτύξει ένα κάπως βεβιασμένο πολιτικό ειδύλλιο με τον Σολτς, εκφωνεί ομιλίες στα γερμανικά, παίρνει βραβεία και επιστρέφει στο Παρίσι, όπου όμως τον αναμένει μια ενδεχομένως απογοητευτική εκλογική επίδοση.

Συνομιλεί την ίδια στιγμή με τον πιο ανίσχυρο καγκελάριο των τελευταίων ετών, ο οποίος επίσης μπορεί να υποστεί μια εκλογική ταπείνωση και να δει τις πλάτες των ακροδεξιών της Εναλλακτικής για τη Γερμανία.

Την ίδια στιγμή, από την άλλη έχουμε τη Μαρίν Λεπέν, που φαίνεται ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρει να είναι η νικήτρια των ευρωεκλογών και να χαράξει πορεία για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Μένουν ακόμη τρία χρόνια έως τις προεδρικές εκλογές και πολλά, πιθανά και απίθανα, μπορεί να συμβούν.

Ενόψει αυτών, η Λεπέν έχει πλέον μια ανοιχτή γραμμή και συνομιλεί για το μέλλον της Ευρώπης με την Τζόρτζια Μελόνι. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός, όπως και αν θέλει να ορίσει κανείς την πολιτική της ταυτότητα, αναδεικνύεται σε μεγάλη παίκτρια και ο ιταλιάνικος συνδυασμός λαϊκισμού και ρεαλισμού μπορεί να της προσφέρει ρόλο κομβικό για τις εξελίξεις, είτε στη χώρα της είτε στην Ενωση.

Λεπέν και Μελόνι δεν θέλουν τη Φον ντερ Λάιεν για την προεδρία της επόμενης Επιτροπής. Δεν τη θέλουν όμως ούτε ο Σολτς με τον Μακρόν, ο οποίος έχει προτείνει ανοιχτά τον Ντράγκι.

Πού οδηγούν όλα αυτά; Αν κάποιος θέλει να διακινδυνεύσει με σχετική ασφάλεια μια πρόβλεψη, σε πρώτη φάση στο ότι η «VdL» δεν θα είναι πρόεδρος της νέας Επιτροπής.

Κατά τα λοιπά, είναι ορατό ότι στο εσωτερικό της Ενωσης θα δοθεί μία μάχη μάλλον πρωτοφανής και σκληρή, στην οποία θα αντιπαρατεθούν αφενός πολιτικές δυνάμεις που είναι σε αποδρομή, αφετέρου άλλες που έως και πρόσφατα θεωρούνταν περιθωριακές.

Θα μπορούσε αυτό να είναι λόγος αφύπνισης ή και καθυστερημένης προσγείωσης της Ενωσης στην πραγματικότητα.

Εν τω μεταξύ, στο βάθος προβάλλουν και οι αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, από τις οποίες τα μαντάτα για την Ευρώπη δεν θα είναι καλά, όποιος και αν εκλεγεί.

Εμείς όμως ασχολούμαστε με τον Κασσελάκη, δεν μας πολυαγγίζουν όλα αυτά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News