Με την προώθηση και του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια, ο Μητσοτάκης προσθέτει άλλο ένα δύσκολο θέμα σε εκείνα που έχει διαχειριστεί με επιτυχία.

Σε αυτό το πεδίο, της διαχείρισης, της ελεγχόμενης σύγκρουσης, της απορρόφησης κραδασμών, αντιδράσεων και εντάσεων, ο Πρωθυπουργός διακρίνεται και διαφέρει κατά πολύ από τους υπολοίπους.

Μέχρι εδώ καλά. Ομως τα έχει διαχειριστεί όλα επιτυχώς; Και μήπως υπάρχει αυτό το κάτι που είναι και σημαντικό και στο οποίο δεν τα έχει καταφέρει και τόσο καλά; – για να το διατυπώσει κανείς ήπια.

Προφανώς και υπάρχει και δεν είναι μόνο ένα. Πολλές μεταρρυθμίσεις παρουσιάζονται με ασύμμετρα φιλόδοξες και πομπώδεις εκφράσεις, πολλά από τα τολμηρά έχουν αποφευχθεί, οι παρεμβάσεις στην Παιδεία και την Υγεία εκκρεμούν και κυρίως (και κατά προτεραιότητα), στο πεδίο της ακρίβειας η κυβέρνηση βαθμολογείται κάτω από τη βάση.

Κάπου εδώ ξεκινούν οι διαπιστώσεις για ένα άλλο πρόβλημα που αφορά τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια πολλαπλή περιδίνηση και ομφαλοσκόπηση, η αντιπολιτευτική δράση του έχει μεταφερθεί στο παράλληλο σύμπαν των κοινωνικών δικτύων του Κασσελάκη και η πολιτική του διείσδυση εξασθενεί και φθίνει.

Το θέμα υπό αυτό το πρίσμα εντοπίζεται κατά μείζονα λόγο στο ΠΑΣΟΚ, που φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση (τουλάχιστον δημοσκοπικά).

Στη Χαριλάου Τρικούπη (όπως και στην Κουμουνδούρου και στις Σπέτσες), κυριαρχεί μία συνωμοσιολογική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία ο Μητσοτάκης έχει καταστρέψει τη χώρα, έχει ελέγξει τα ΜΜΕ με ορμπανικές μεθόδους και έχει εγκαθιδρύσει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το οποίο οργιάζει σε όλα τα πεδία.

Προφανώς και δεν ισχύουν αυτά. Και προφανέστερα η αντιπολίτευση παρουσιάζει ένα σημαντικό έλλειμμα, το οποίο την εμποδίζει (και θα συνεχίσει να την εμποδίζει) από το να πάρει τα πάνω της, να καλύψει έδαφος και να πείσει ότι έχει εναλλακτικές λύσεις για όλα εκείνα στα οποία αποτυγχάνει ή χωλαίνει ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση.

Θα όφειλε λοιπόν η αντιπολίτευση, αντί να αναζητεί και να επικαλείται εύκολες δικαιολογίες για τις «ορμπανικές» διαθέσεις και πρακτικές της κυβέρνησης, να ασχοληθεί, να αναδείξει και να κάνει σημαία της τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες, κάποιους από αυτούς μάλιστα σε υπαρξιακό βαθμό.

Θα ανέμενε κανείς από το ΠΑΣΟΚ, ας πούμε, να έχει ακτινογραφήσει την αγορά, να έχει κάνει σημαία την αισχροκέρδεια, να έχει αναδείξει τι συμβαίνει σε σχολεία και νοσοκομεία και να σφυροκοπά την κυβέρνηση καθημερινώς, με αποκαλύψεις, προτάσεις και λύσεις.

Οσο έχει χρόνο η κυβέρνηση, άλλο τόσο έχει η αντιπολίτευση. Οι ευρωεκλογές προφανώς και είναι ένα τεστ, όμως είναι για όλους.

Και οι εθνικές εκλογές αργούν πολύ.

Ομως, όσο περιμένει κανείς θαύματα με σταυρωμένα τα χέρια, οι πιθανότητες να απογοητευθεί είναι πολλές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News