Οι έρευνες για τις τάσεις του εκλογικού σώματος το έδειχναν πολλούς μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές του 2023: ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υψηλότερα ποσοστά από τον Αλέξη Τσίπρα. Για να μην μπερδευτείτε, το κόμμα του οποίου ήταν αρχηγός ο Τσίπρας δεν τα πήγαινε και τόσο καλά, αλλά ο ίδιος ο αρχηγός του τα πήγαινε χειρότερα: είχε περισσότερες αρνητικές και λιγότερες θετικές γνώμες από το κόμμα του. Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, αυτό συνέβαινε ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Που σε απλά λόγια σημαίνει ότι υπήρχαν –και, όπως αποδείχθηκε, υπάρχουν– ψηφοφόροι του κόμματος που δεν γούσταραν τον τότε αρχηγό του.

Αν εμείς τα βλέπαμε και τα γνωρίζαμε αυτά, είναι απορίας άξιον πώς δεν τα έβλεπε ο ίδιος ο Τσίπρας. Εκτός αν τα έβλεπε, αλλά με κάποιον τρόπο έπειθε τον εαυτό του ότι οι έρευνες ήταν στημένες και ψεύτικες – δεν θα το έκανε για πρώτη φορά άλλωστε. Βεβαίως, οι έρευνες ήταν σωστές, ακόμη και αν απέτυχαν να μας δώσουν με αυτοπεποίθηση τη συντριπτική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε, «όμηρος» ενός αρχηγού που δεν τον ήθελαν ούτε (όλοι) οι Συριζαίοι, ο ίδιος έκανε πέρα (όχι πολύ…) και άνοιξε τον δρόμο στον Στέφανο Κασσελάκη, στον οποίο έως πρότινος έκανε πλάτες – όμως, δεν είναι αυτό το θέμα μας…

Εννέα μήνες μετά τη συντριβή του καλοκαιριού, το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται ασθμαίνοντας προς τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024 με νούμερα που τον «φέρνουν» μεταξύ 3ης και 5ης θέσης. Ο νυν αρχηγός του χάνει σταθερά σε (ο-θεός-να-την-κάνει) δημοφιλία, ακόμη και μεταξύ των όχι και τόσο πολλών πια, που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν το κόμμα. Και όσοι ανοιχτά ή μη τον αμφισβήτησαν και, πάντως, δεν τον γουστάρουν, περιμένουν στη γωνία του «γύρω στο 10%», για να πάρουν τη ρεβάνς: να «εξοστρακίσουν» τον Στέφανο Κασσελάκη από την αρχηγία/το κόμμα/την Ελλάδα (;) και να βαδίσουν στην επόμενη ημέρα με πιο «σώφρονες» επιλογές. 

Στους τρεις μήνες που μας χωρίζουν από τις κάλπες μπορούν να συμβούν πολλά. Από τον Στέφανο Κασσελάκη. Οσο «οι άλλοι» θα περιμένουν να επιβεβαιωθεί στις κάλπες ότι η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος, εκείνος θα έχει πεδίο ανοιχτό να κάνει ό,τι θέλει. Ενα από αυτά μπορεί να είναι να πείσει τους «Kasselakis Hooligans» ότι και το 10% (θα) είναι επιτυχία «με τον πόλεμο που δεχόμαστε» και να μην το κουνάει με τίποτα από την Κουμουνδούρου. Αυτό, όμως, είναι κάτι που το περιμένουμε και ο πρόεδρος συνηθίζει να εκπλήσσει (τους αφελείς και τους αδρανείς), οπότε βάλτε τη φαντασία σας να προβλέψει τι άλλο μπορεί να πει και να κάνει.  

Στην πραγματικότητα, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο Κασσελάκης θα φύγει, ακόμη και αν πάρει κάτω από 10%. Οπως –και αυτό είναι το χειρότερο– τίποτα και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Η μόνη βεβαιότητα των τελευταίων ετών είναι ότι όσοι (και όσο) περιμένουν έναν «Μεσσία» ή ένα «θαύμα» για να αποτραπεί η κατάρρευση, αυτό που θα (τους) έρχεται είναι «περισσότερο ξύλο». 

Ο,τι, λοιπόν, και αν κάνει ή δεν κάνει ο Κασσελάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να τελεί υπό «ομηρία», τουλάχιστον έως τις Ευρωεκλογές. Και μαζί του ο χώρος τον οποίο, υποτίθεται, εκπροσωπεί. Ενας χώρος που διαρκώς συρρικνώνεται, ίσως επειδή εκείνοι που λένε ότι τον εκφράζουν, δεν πείθουν ούτε καν τον εαυτό τους. Και παραμένουν πρόθυμοι όμηροι του εκάστοτε αρχηγού, θύματα ενός συνδρόμου που επιβεβαιώνει τη συνολική ανεπάρκειά τους.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News