Το «παραλύει η χώρα» είναι μία έκφραση που έρχεται από τα υπέροχα 70s, όταν η έννοια του συνδικάτου ήταν καθαγιασμένη και οι συνδικαλιστές ταυτισμένοι με ταξικούς αγώνες, κοινωνική δικαιοσύνη και άλλα τέτοια ρομαντικά. Αργότερα, όταν μπήκαν στη Βουλή και κάθισαν σε υπουργικές καρέκλες, το «ποίμνιο» άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι και ο συνδικαλισμός μπορεί να είναι η εναλλακτική οδός για σπουδαία καριέρα στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.

Eνα από τα κύρια αιτήματα της σημερινής απεργίας είναι η κατάργηση της διάταξης που προβλέπει ότι για την προκήρυξη κινητοποιήσεων θα πρέπει να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη του 50% + 1 των μελών ενός πρωτοβάθμιου σωματείου, επικυρωμένη δια ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που κρατούν τη σφραγίδα χάνουν το προνόμιο της απόφασης και την αβάντα της προσωπικής διαπραγμάτευσης. Αλλιώς διαπραγματεύεσαι ως πρόσωπο που μπορεί να κλείσει το μαγαζί και αλλιώς ως εκπρόσωπος συλλογικής βούλησης που εκφράζεται επί συγκεκριμένου θέματος.

Μέχρι σήμερα ο συνδικαλιστής μπορούσε να σηκωθεί από το τραπέζι και να ανακοινώσει την απόφαση του για απεργία. Τώρα θα πρέπει να καλέσει το σωματείο σε ψηφοφορία. Οταν η Αχτσιόγλου πέρασε το 50% +1, έλεγαν ότι υπάρχουν σωματεία όπου είναι ανέφικτη η σύγκληση γενικής συνέλευσης, κυρίως για πρακτικούς λόγους. Αυτό κάποιοι σκόπευαν να το ξεπεράσουν με ψεύτικα πρακτικά, τα οποία θα πιστοποιούσαν την απαρτία. Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία τα πράγματα αλλάζουν. Θα πρέπει να υπάρχει αρχείο με καταμετρημένα τα ηλεκτρονικά κουκιά.

Η διάταξη δεν αφορά τις Ομοσπονδίες, ούτε σωματεία με εθνική διασπορά μελών. Ας πούμε για να γίνει απεργία σε μία τράπεζα δεν απαιτείται η σύγκληση γενικής συνέλευσης και η ψηφοφορία των μελών. Το διοικητικό συμβούλιο του σωματείου αποφασίζει σχετικά.

Στην ουσία, λοιπόν, αυτοί που πλήττονται από τη συγκεκριμένη ρύθμιση είναι κατά βάση οι συνδικαλιστές επιχειρήσεων που μπορούσαν να κηρύξουν απεργία, να φέρουν το ΠΑΜΕ έξω από το εργοστάσιο και να το κρατήσουν κλειστό. Ο νόμος διασφαλίζει ότι αυτή η πρωτοβουλία θα έχει και τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των εργαζομένων. Τα περί φακελώματος των συνδικαλιστών με το ηλεκτρονικό αρχείο είναι δε αστεία ως επιχείρημα. Για ποιο λόγο κάποιος να θέλει να μένει στη σκιά η συνδικαλιστική του δράση;

Σήμερα η πρωτεύουσα σέρνεται, οι άνθρωποι που δεν έχουν τη δυνατότητα ή την πολυτέλεια να απεργήσουν ταλαιπωρούνται στον ποδαρόδρομο και στο μποτιλιάρισμα, επειδή οι συνδικαλιστές των συγκοινωνιών αγωνίζονται για τα προνόμιά τους, έχοντας βάλει και την απαραίτητη σάλτσα των οικονομικών αιτημάτων -είδαμε πόσο αποτελεσματικές είναι οι απεργίες επί του συγκεκριμένου θέματος. Θα ήταν καλύτερο να ορίσουμε από τώρα δύο-τρεις μέρες απεργιακών κινητοποιήσεων για τον επόμενο χρόνο, έτσι ώστε να κάνουμε το πρόγραμμα μας για τις εκδηλώσεις συνδικαλιστικού τσαμπουκά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News