Εν αντιθέσει με το περασμένο καλοκαίρι (που το χειρότερο που μπορούσες να συναντήσεις ήταν οι θύτες και τα θύματα ενός πρωτόγονου ακόμα «mask shaming»), τα καλοκαίρι του 2021 είναι γεμάτο «γκρίζες» κοινωνικά ζώνες. Ιδού μερικοί παντελώς αυθαίρετοι κανόνες επιβίωσης.

1. Αν δεν είσαι σε θέση να ακολουθήσεις τους διαρκώς ανανεούμενους υγειονομικούς κανόνες, μείνε σπίτι σου.

2. Αποδέξου τον σουρεαλισμό του φετινού θέρους (πχ το ότι μοιράζεις στην παρέα το αντισηπτικό σα να μοιράζεις πούρα). Διασκέδασέ το λύνοντας υγειονομικές σπαζοκεφαλιές του τύπου: ζευγάρι (ο ένας εμβολιασθείς και ο άλλος νοσήσας προ εξαμήνου) με δύο ανεμβολίαστα παιδιά θέλουν να συμφάγουν σε covid free κλιματιζόμενο εστιατόριο όπου τους σερβίρει φανατικός αντιεμβολιαστής σερβιτόρος με κατεβασμένη από τη μύτη τη μάσκα και σύζυγο αρνήτρια νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο αναφοράς με ιστορικό θρόμβωσης. Είναι προτιμότερο να παραγγείλουν delivery;

3. O κρυφοσκεπτικισμός μεταξύ των εμβολιασθέντων είναι από τα άρτι αφιχθέντα φρούτα του καλοκαιριού. «Πρέπει να έρθει το κανονικό εμβόλιο, το εγκεκριμένο από τον ΠΟΥ για να μπορέσουμε να ησυχάσουμε» μου έλεγε κάποιος παρά θιν’ αλός. Συνοδεύεται συχνά από την αποδοχή της ανάγκης για μια τρίτη δόση, από μια ακραία τρομολαγνεία (ο Σεπτέμβριος του 2021 θα είναι η Φουκουσίμα στο δεκαπλάσιο) και από μια υπόγεια αντιεμβολιαστική μάνητα του τύπου: «Tίποτα δεν είναι ικανό να μας σώσει». Αντιμετωπίζεται με στωικότητα και ένα γερό μακροβούτι.

4. Το «πανδημικό τανγκό» που ευδοκίμησε το περσινό καλοκαίρι εξακολουθεί με αμείωτη ένταση. Μιλάς με κάποιον, τηρείτε αμφότεροι τις αποστάσεις ασφαλείας, όμως, διακοπές κάνετε, οι αντιστάσεις χαλαρώνουν, εκείνος ξεχνιέται και πλησιάζει περισσότερο ή γέρνει προς τα εμπρός, με εσένα ανεπαίσθητα να οπισθοχωρείς διακριτικά ώστε να μη φανείς αγενής. Η διαφορά με πέρυσι είναι ότι τώρα είναι πιο πολλά τα logistics. Και όση ώρα διαρκεί ο χορός πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα: «Εχει ή δεν έχει κάνει εμβόλιο;» «Επέστρεψε από τη Ζάκυνθο ή την Τήνο που μόλις εστέφθη “κόκκινο νησί”»; «Εχει δεκαοκτάχρονο γιό δηλ. υπερφονική υγειονομική βόμβα;” » κοκ.  Σε λίγο κάνεις πίσω απροκάλυπτα, με τον άλλο να χορεύει μαζί σου, σε ένα βηματισμό που κανείς δεν λέει να σταματήσει.

6. Προσπάθησε να είσαι φειδωλός στις κουβέντες σου αν δεις κάποιον με μαγιό και λάπτοπ. Μπορεί να επιδίδεται σε τηλεργασία και να μην θέλει ποσώς να ακούσει το τελευταίο κους κους από το beach bar, ούτε αν αξίζει o τελευταίος κύκλος του «Atypical» στο Νetflix.

7. Είναι λογικό οι κοινωνικοί μύες μας να έχουν ατροφήσει. Ενας καλός τρόπος να σπάσεις τον πάγο είναι να αρθρώσεις επιτέλους μια καλή κουβέντα για κάποιον, εκείνη που τόσο καιρό σκέφτεσαι αλλά θεωρείς ότι είναι αμήχανο/υπερβολικό/«κρίντζ» να εκφράσεις.

8. Δώσε τα θερμά συλλυπητήριά σου σε κάποιον φίλο/γείτονα παραθεριστή που έχασε δικούς του ανθρώπους από κορονοϊό. Χωρίς όμως να ρωτάς γαργαλιστικές λεπτομέρειες που υποσκάπτουν τις δικές σου μετααποκαλυπτικές φαντασιώσεις και τα δικά του τραύματα. Εσο εξίσου φιλεύσπλαχνος και με εκείνους που είχαν άλλου τύπου απώλειες. Δεν σημαίνει ότι ο κορονοϊός εξάλειψε τις λοιπές, μικρές ανθρώπινες τραγωδίες.

9. Αν πάσχεις από οξύ re-entry anxiety («άγχος της επανεκκίνησης»), μην πιέζεις τον εαυτό σου. Δεν έχουν όλοι την ίδια αντοχή ή ανοχή στο ρίσκο. Και επειδή είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πέσεις θύμα χλευασμού (ακόμα και από φίλους ή συγγενικά πρόσωπα), αντί να αντισταθείς, ομολόγησε: «Ναι, φοβάμαι».

10. Οι ηλίθιοι γονείς λυμαίνονται τον τόπο και αυτό το καλοκαίρι (πχ διοργανώνοντας στο εξοχικό sleep over «με δέκα παιδάκια»). Συμβιβάσου και προστάτευσε τον εαυτό σου.

11. Αν έχεις τη δυνατότητα, άφησε ένα μεγαλύτερο φιλοδώρημα σε αυτούς που αυτό το καλοκαίρι σε σερβίρουν και σε εξυπηρετούν μασκοφόροι και κάθιδροι μέσα στον καύσωνα. Μην συμπεριφέρεσαι -εσύ ο αμάσκωτος με το φρέντο που ξεχαρμανιάζει, αναπληρώνοντας έναν ολόκληρο χειμώνα- σαν ιδιοκτήτης φυτείας μπαμπακιού στο Κεντάκι με δικούς του σκλάβους.

12. Οι ειδικοί λένε ότι δεν είναι ευγενικό να ρωτάς για την εμβολιαστική κατάσταση του άλλου (ακριβώς όπως δεν θα ήταν να τον ρωτήσεις για τα αποτελέσματα της βιοψίας ή της κολονοσκόπησης). Ασε που στατιστικά δεν είναι και πολύ σώφρον ερώτημα, δεδομένου ότι το 1/3 των Ελλήνων δεν έχει εμβολιαστεί και δεν φοβάται τον ιό. Ένα καλό αντεπιχείρημα είναι ότι αυτή τη χρονιά έχουν κοπεί εν γένει οι πολλές αβρότητες (θυμίζω το sofagate του Ερντογάν τον περασμένο Απρίλιο). Ακόμα και οι αεροσυνοδοί έχουν κόψει τα γλυκανάλατα «coffee or tea?» και μαθαίνουν αυτοάμυνα.

13. Απόφυγε την κουβέντα για την πανδημία στα πρώτα λεπτά που συναντάς κάποιον μετά από πολύ καιρό. Ιδιαίτερα στις διακοπές. Ο κόσμος θέλει να ξεφύγει και δεν αναζητά υπενθυμητές της πραγματικότητας.

14. Διάνθισε τις θεματικές σου στο θερινό small talk (=οι μικρές τετριμμένες συζητήσεις που τόσο πολύ μας έλειψαν όλο τον χειμώνα). Οι Ολυμπιακοί του Τόκιο είναι μια καλή ιδέα. Αποδέξου ότι οι περισσότεροι φέτος λένε, σε κάθε δεύτερη φράση τους: «Δόξα τω Θεώ».

15. Προσπάθησε να μην γίνεις o στυγνός υγειονομικός vigilante της πλαζ/του πλοίου/του οικισμού/της οικίας σου. Ρώτα διακριτικά: «Πότε είπαμε ότι γύρισες από την Ιο;» ή «Ολοι οι καλεσμένοι έχουν κάνει και τις δύο δόσεις;». Το «mask shaming» δεν «πιάνει» όπως το περασμένο καλοκαίρι, εκτός και αν πραγματικά θεωρείς ότι κινδυνεύεις.

16. Παραδέξου το λάθος σου όταν δεν δύνασαι να ακολουθήσεις τον προηγούμενο κανόνα. «Μη με δείρετε!» λέει ένας κύριος, ο οποίος την ώρα που πάει να μπει στον φούρνο εισπράττει τη διαταγή «Μέχρι τρία άτομα κύριε!» από πελάτισσα σε ρόλο υγειονομικού SS. Ομολογώ ότι εξεπλάγην όταν την άκουσα να oπισθοχωρεί με ένα: «Με συγχωρείτε πολύ που ήμουν τόσο απότομη».

17. Το body shaming απαγορεύεται δια ροπάλου (και) αυτό το καλοκαίρι που ακόμα και νεαρά παιδιά αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε διαιτολόγους μετά το αμετροεπές σαβούρωμα και την κατάθλιψη της καραντίνας.

18. Αν τύχει να σκοντάψεις σε ριζοσπαστικοποιημένο αντιεμβολιαστή (ανεξαρτήτως ιδεολογίας), απόφυγε να μπεις στον κόπο να τον μεταπείσεις (εκτός και αν είναι πχ η γυναίκα που φροντίζει τον ηλικιωμένο πατέρα σου). Αν, πάλι, τυγχάνει να βρίσκεται στο στενό φιλικό ή οικογενειακό σου περιβάλλον, κάνε μία κόσμια κουβέντα ή μαλλιοτραβήξου μέχρις εσχάτων.

19. Να αγκαλιάσω ή να μην αγκαλιάσω; Από τις πλέον γκρίζες κοινωνικά περιοχές του φετινού θέρους. Το πιθανότερο είναι να ανήκεις σε μία από τις ακόλουθες συνομοταξίες. α) Η «έξω καρδιά». Θέλεις να αγκαλιάσεις ανεξαρτήτως της ηλικίας και του εμβολιαστικού status σου, αποδεικνύοντας στον εαυτό σου και στους άλλους ότι δεν έχεις πτοηθεί από την Πανώλη του 21ου αιώνα. β) τείνεις απολογητικά τον αγκώνα, κρεμώντας τον φόβο και την υποχονδρία σου σε κοινή θέα, ακριβώς όπως κρεμούσαν τα (βρασμένα) κεφάλια των εκθρονισμένων βασιλιάδων στον Πύργο του Λονδίνου. γ) Την αγκαλιά την αποφεύγεις συνειδητά αλλά μια κουλ χειραψία θα την κάνεις. Εν συνεχεία βέβαια ψάχνεις απελπισμένος, σαν κλιματικός πρόσφυγας, κάποιο ξεχασμένο μπουκαλάκι αντισηπτικού στην τσέπη σου. δ) Ανακοινώνεις «Μόλις έκανα μοριακό». ε) Δεν μπαίνεις καν στο δίλημμα, το παιχνίδι είναι σικέ, η παρτίδα χαμένη. Εχεις «τσεκάρει» πώς χαιρετιούνται οι έφηβοι ακόμα και μέσα στο πιο σκληρό λοκντάουν και ξέρεις ότι το τέταρτο κύμα είναι μια αγκαλιά μακριά.

20. Προσπάθησε να κρύψεις το τρέμουλο και την πρασινωπή απόχρωση του προσώπου σου, όταν βρίσκεσαι ενώπιον μιας επιδημιολογικά ασαφούς ή αμήχανης κατάστασης πχ συνομιλείς σε εξωτερικό χώρο με ζευγάρι γονέων και η μητέρα ξαφνικά ρωτάει, χωρίς την παραμικρή μεταβολή στον τόνο της φωνής: «Η μικρή είχε και τώρα το βράδυ δέκατα;». Αν η μικρή έχει καθήσει δίπλα σου, ρώτα ευγενικά αν περνάει κάποιά ίωση (η αλήθεια είναι ότι σέρνονται κάμποσες αυτήν την περίοδο), κάνε δήθεν χιούμορ «Κορονοϊός;» ή γίνε καπνός.

21. Σταμάτησε (και απόφυγε όσους εξασκούν) την προαναφερθείσα ακατάσχετη φθινοπωρινή τρομολαγνεία. Αυτό το «Από Σεπτέμβριο θα ξαναζήσουμε την κόλαση» δεν προσφέρει απολύτως τίποτα ούτε στην παρούσα, ούτε στην μελλοντική σου ψυχική υγεία. Στο κάτω κάτω αυτό το καλοκαίρι έχει τις δικές του ιστορικές στιγμές (τρέχων καύσωνας μεγατόνων).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News