Ημουν νια και γέρασα. Σε κείνο το τραπέζωμα, το τρίτο μας παιδί, ο γιος μας, πήγαινε στη Γ’ Δημοτικού και τώρα φεύγει για Πανεπιστήμιο και η φαμίλια μας –από τα άλλα μας παιδιά– μετράει και τέσσερα εγγόνια. Τι να λέμε; Σερί θλίψη. Σερί αδιέξοδο. «Αντί να μας ταράζετε στις αμπελοφιλοσοφίες, δεν μας λέτε γιατί η Παιδεία της χώρας μας κατατάχθηκε στην προτελευταία θέση στον διεθνή διαγωνισμό PISA, φωτογραφίζοντας στην πράξη την κατάντια μας;» τον θυμάμαι να ρωτάει απαυδισμένος μια ομάδα συνδικαλιστών σε ένα τραπέζωμα.

Επεσε σιωπή ώσπου ο πιο δραστήριος ανέλαβε να μας κεραυνοβολήσει. «Και ποιος σας είπε εσάς ότι εμείς αναγνωρίζουμε αυτόν τον διαγωνισμό;». Απλά πράγματα. Το έλυσαν το θέμα, τσούγκρισαν και τα ποτήρια (προφανώς εις υγείαν των κορόιδων) και εμείς με ένα βλέμμα σβέλτης συνεννόησης, πήραμε με τον σύντροφό μου τις αποφάσεις μας για την Παιδεία που θα δίναμε και στο τρίτο μας παιδί.

Ο διεθνής διαγωνισμός PISA (Program for International Student Assessment) του διεθνούς ΟΟΣΑ οργανώνεται ανά τριετία και σε αυτόν μετριούνται τρεις δεξιότητες που πρέπει να έχουν οι μαθητές ολοκληρώνοντας την υποχρεωτική εκπαίδευση, δηλαδή έως τα 16 χρόνια τους, αναφορικά με την κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Εβδομήντα οκτώ χώρες αποδέχονται την αναγκαιότητα να διαγωνιστούν ώστε να βοηθηθούν οι ίδιες. Τι πιο χρήσιμο από την αλήθεια μιας κατάστασης;

Ως επί το πλείστον τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν η Κίνα, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, η Ιαπωνία αλλά και η παρουσία-«έκπληξη» της Εσθονίας. Ξεπεράστε αυτές τις χώρες, πείτε τις «σπασίκλες» να ησυχάσει η ψυχή μας. Αλλωστε, η ψυχοσύνθεση και η ανατροφή είναι η «μέρα με τη νύχτα» και να σας πω τη μαύρη αλήθεια, καθόλου δεν τους ζηλεύω. Κλείστε και τα μάτια στην Εσθονία, σαν να μην την είδαμε. Αλλά, βρε αδελφέ, Σλοβενία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Κροατία, Λετονία, Ουγγαρία, Λιθουανία, Μπελαρούς, Ουκρανία, Τουρκία, Σλοβακία… Πάνω από εμάς; Ελεος!

Στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Στραβός ο γιαλός! Καθώς ο διαγωνισμός είναι «ένας υπερεθνικός επιθεωρητισμός πάνω από την Ελληνική Εκπαίδευση»… Από λέξεις πάμε καλά… «Ο ΟΟΣΑ με συμβουλευτικές εκθέσεις εμπορεύεται εμπειρογνωμοσύνη για την άσκηση πολιτικής και στην εκπαίδευση»… Βρε, τον άτιμο! Ευτυχώς που εμείς, με τα φροντιστήρια αντί σχολείου, δεν εμπορευόμαστε τίποτα. «Οι βασικοί του πολιτικοί και ιδεολογικοί άξονες κινούνται γύρω από την ενθάρρυνση ενός ακραίου διεθνούς ανταγωνισμού, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την περιστολή των δαπανών, την ένταση των εξεταστικών διαδικασιών, το μπόλιασμα διεθνών πρακτικών…» ιδίως το «μπόλιασμα». Α, να χαθεί το γελοίο το μπόλιασμα!

Και φτάνουμε στο 2022. Την ερχόμενη Τετάρτη έχει προγραμματιστεί να διεξαχθούν, ακριβώς στα πρότυπα του διαγωνισμού PISA, εξετάσεις, διαγνωστικού χαρακτήρα για μαθητές της Στ’ τάξης των Δημοτικών και της Γ’ τάξης των Γυμνασίων. Θα συμμετάσχουν 6.000 μαθητές από 300 Δημοτικά και 300 Γυμνάσια. Τα αποτελέσματα θα είναι ανώνυμα και δεν θα συνεκτιμώνται σε βαθμολογία μαθητή. Θα είναι μια (ακόμα) χρήσιμη ακτινογραφία-πληροφορία για το πού πάσχουμε. Ομως, όχι! Οχι, από τους πάντα «όχι».

Με τις ψήφους των συνδικαλιστικών παρατάξεων που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ και στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, το ΔΣ της ΔΟΕ αποφάσισε για την Τετάρτη να κηρύξει πανελλαδική στάση εργασίας «προκειμένου να ακυρώσουμε τις εξετάσεις κατηγοριοποίησης και αποκλεισμού. Δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί η γνώση σε τυποποιημένη μετρήσιμη δεξιότητα, θυσιάζοντας οποιαδήποτε έννοια ολόπλευρης ανάπτυξης και ουσιαστικής καλλιέργειας των μαθητών»… Πείτε μου, έχετε την αίσθηση ότι προσφέρεται «ολόπλευρη ανάπτυξη και ουσιαστική καλλιέργεια» και η γαϊδάρα η PISA θα μας την ανακόψει;

Και ρωτώ, στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Στραβός είναι ο γιαλός.

ΥΓ. 1 Το δρομολόγιο δεν ξεκινάει από το Πανεπιστήμιο.

ΥΓ. 2 Η ψήφος δεν είναι για να κλαίμε αντάμα αυτά που ξέρουμε ότι μας έφεραν το «κλάμα», αλλά για να διαφύγουμε από τα αδιέξοδα. Προς κυβερνώντες: Γρηγορείτε ακάθεκτοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News