Στο Instagram η Κιμ Καρντάσιαν έχει 345 εκατομμύρια ακόλουθους. Ο αριθμός είναι μεγαλύτερος από τον πληθυσμό των ΗΠΑ και πολλαπλάσιος του αθροίσματος ακολούθων των Μπάιντεν, Τραμπ και του επίσημου προεδρικού λογαριασμού. Θα μπορούσε, άραγε, η Κιμ Καρντάσιαν να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ; Μη βιαστείτε να απαντήσετε.

Η Κιμ δεν είναι απλώς ένα δημοφιλές πρόσωπο. Είναι η έκφραση μιας ολόκληρης εποχής, τουλάχιστον σε επίπεδο παγκόσμιας ποπ κουλτούρας. Και το εύρος της αποδοχής της μας δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν ακολουθούν απαραιτήτως κάποιον που προάγει θετικά ή συμβατικά πρότυπα. Ακολουθούν τη λάμψη από τα στρας, γοητεύονται από τα στοιχεία του ριάλιτι, που μετατρέπει έναν χαρακτήρα σε οικείο πρόσωπο.

Αυτά ο Στέφανος Κασσελάκης τα γνωρίζει. Και τα ενσωματώνει μια χαρά στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται. Εντάξει, ο άγιος Τσαλίκης και ο σταυρός από λάδι δεν υπηρετούν σχέδιο, αλλά τον ναρκισσισμό του. Του ξέφυγε και πήγε μετά να το μπαλώσει αποδίδοντας πολιτικό σκεπτικό, λέγοντας ότι δεν θα εκχωρήσει στη Δεξιά τη θρησκεία. Εν προκειμένω μόνο ένας Γιάνης θα μπορούσε να τον ξεπεράσει σε αυτό – ας πούμε ο Γιάνης θα έλεγε ότι ήταν ο ίδιος, αν και βρέφος, που ευλόγησε τον παπά.

Ο Κασσελάκης που μας δείχνει τη σπιταρόνα στο Κολωνάκι. Ο Κασσελάκης που πάει στα πρωινάδικα και κάνει παρέλαση. Ο Κασσελάκης που απαιτεί να προσφωνείται στον ενικό. O Κασσελάκης που μπορεί να πει τα πάντα με τους πάντες. Είναι ένα concept που κουμπώνει μια χαρά με τον χαρακτήρα του. Γιατί ο Κασσελάκης δεν θέλει να σε πείσει επί της πολιτικής. Επιδιώκει να είναι τόσο κοντά, τόσο γνωστός και τόσο διάφανος, ώστε, μια και χρησιμοποιούμε θρησκευτικούς όρους, να τον μεταλάβεις.

Αυτό ναι, δεν είναι πολιτικό σχέδιο, υπό τους όρους με τους οποίους είμαστε εξοικειωμένοι. Ενδεχομένως, όμως, να έχει κάτι από το τέλειο κόλπο. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει άλλος τρόπος αν θέλει να σκαρφαλώσει πιο γρήγορα και πιο κοντά στην εξουσία – δεν του αρκεί τίποτα λιγότερο. Θα γίνει κάτι σαν pop icon, ένα πρόσωπο που θα το αισθάνεσαι, λόγω της έκθεσης του, τόσο κοντά σου, ώστε θα είναι σαν να ψηφίζεις έναν δικό σου άνθρωπο.

Εδώ σηκώνονται πολλά χέρια για να υποβάλουν ένσταση. Η πολιτική θέλει προτάσεις, συγκεκριμένο σχέδιο, όραμα και λύσεις. Και ποιος σας διαβεβαιώνει ότι όλα αυτά δεν αφορούν το χθες; Στην εποχή που η εμπιστοσύνη στερεύει, οι άνθρωποι δεν περιμένουν πολλά και αισθάνονται ότι το παιχνίδι είναι εξαρχής στημένο εις βάρος τους, ο Κασσελάκης δίνει διέξοδο αντισυστημικότητας.

Ο άνθρωπος είναι σαν flex αεροπορικό εισιτήριο. Αλλάζει όποτε θέλει ο ίδιος ή γουστάρει ο πελάτης. Πώς είναι τα καινούργια αυτοκίνητα που τα διαμορφώνεις κατά βούληση; Κάτι τέτοιο. Απέναντι στον Μητσοτάκη και τα υπόλοιπα εξατομικεύονται κατά πώς επιθυμεί ο πελάτης. Θέλει τείχος στον Εβρο; Θα του το δώσουμε. Θέλει ΝΑΤΟ; Βεβαίως. Φρικάρουν οι ακροδεξιοί με τους gay γάμους; Θα απαντήσει ο άγιος Τσαλίκης.

Ο Κασσελάκης μου θυμίζει τη διαφήμιση του Scorpios Music Bar. Οσο «περίεργη» ή αστεία και αν είναι, τόσο viral έγινε. Ναι, αυτή τη στιγμή ακούγεται αστείο να λες ότι ο Κασσελάκης είναι εν δυνάμει πρωθυπουργός. Ομως από τότε που κυβέρνησε το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου, όλα δείχνουν πιθανά. Ηταν η κρίση, θα πείτε. Οικονομική. Ε, τώρα έχουμε κρίση αξιών, όπως έλεγαν παλαιά. Περιμένετε ως το 2027.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News