H Κίνα, πρωταθλήτρια χώρα στην ατμοσφαιρική ρύπανση, φαίνεται πάλι καθαρά από τους δορυφόρους. Το νέφος, που σχεδόν μόνιμα σκεπάζει τις μεγαλουπόλεις της, μειώθηκε σημαντικά, εξαφανίστηκε στις περιοχές της καραντίνας.

Στην αποκλεισμένη και τρομοκρατημένη Βενετία ψάρια και κύκνοι εμφανίστηκαν στα έως πρότινος βρόμικα και μολυσμένα κανάλια της.

Στη χώρα μας #μένουμεσπίτι και ξορκίζουμε ακόμη τον φόβο με χιούμορ στα chats, αλλά εκεί έξω η άνοιξη ήρθε -“επισήμως” από την Παρασκευή- και απαλλαγμένη από την έντονη δική μας παρουσία, απλώνει την ομορφιά της σε γη, ουρανό και θάλασσα.

“Χαρά Θεού” με λύπη ανθρώπου – μια ειρωνεία της φύσης, που “παίζει” ερήμην μας, ελεύθερη και ωραία. Μας περιπαίζει μάλλον, σαν να μας λέει ότι κανένα ον, ακόμη και το ανώτερο, δεν είναι πάνω από εκείνη. Σαν να μας δείχνει ότι μπορεί και μόνη της καλά – καλύτερα χωρίς τα πλήγματα από τον homo sapiens.

Ευχή και ελπίδα να τελειώνουμε το συντομότερο με τον κορονοϊό, αλλά μήπως να δούμε και αλλιώς το θέμα με την κλιματική αλλαγή; Εκτός από τις διάφορες δράσεις που ως πολίτες, χώρες και Οργανισμοί είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε, μήπως η λύση, μέρος αυτής έστω, είναι απλώς να μη δρούμε; Να σταματάμε αραιά και πού τα πάντα; Να δίνουμε χώρο και χρόνο στη φύση να αναπνέει, να ξεκουράζεται, να αναζωογονείται;

Ναι, αλλά η οικονομία; Μα, οικονομία είναι ο άνθρωπος – σταμάτησαν οι άνθρωποι, σβήνει η οικονομία. Οταν με το καλό καταφέρουμε και ξανασταθούμε στα πόδια μας έπειτα από αυτό, θα έχουμε βρει πιθανώς και το εμβόλιο για την οικονομία. Βασικό συστατικό του θα είναι, ελπίζω, η συνειδητοποίηση ότι κανείς δεν είναι άτρωτος εδώ πάνω.

Οργανωμένα, λοιπόν, με σχέδιο, πότε οι από εδώ και πότε οι από εκεί, να σβήνουμε τις μηχανές. Να μαζευόμαστε στις γειτονιές μας, να εργαζόμαστε από το σπίτι ή από απόσταση όσες και όσοι η φύση του επαγγέλματός μας το επιτρέπει, να υπο-εργαζόμαστε στην τελική, να κλειδώνουμε τα οχήματά μας, να μετακινούμαστε ελάχιστα και μόνο με μέσα που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον.

Για λίγες ημέρες κάθε τόσο, να «σταματάμε» τη Γη και να αφήνουμε τη φύση να κάνει διακοπές. Ναι, θα χάνουμε κάτι, αλλά θα τη βρούμε την άκρη, πλέον χωρίς πανικό και υστερίες. Και ό,τι θα χάνουμε για λίγο, θα μας το επιστρέφει στο πολλαπλάσιο. Ρίξτε τώρα μια ματιά εκεί έξω, θα συμφωνήσετε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News