Σύμφωνα με το TripAdvisor, το Μουσείο της Ακρόπολης περιλαμβάνεται στα 10 καλύτερα μουσεία του κόσμου, είναι για την ακρίβεια το έκτο στη σειρά. Αν και ποτέ δεν πείστηκα απόλυτα για την αξιοπιστία την εν λόγω ιστοσελίδας, παρατήρησα πως η ελληνική διάκριση αναπαράχθηκε και χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον εγχώριο Τύπο. Είναι ωραίο να διαβάζεις ότι κατατάσσεσαι ανάμεσα στους καλύτερους. Όμως, στην πραγματικότητα η λίστα των 25 κορυφαίων μουσείων του κόσμου (αποτέλεσμα αλγορίθμου που συνυπολογίζει την ποιότητα και την ποσότητα των αξιολογήσεων των επισκεπτών της ιστοσελίδας) περισσότερο θα έπρεπε να μας προκαλεί ντροπή και θλίψη παρά χαρά: η απουσία του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από αυτή επιβεβαιώνει με τον πιο τρανταχτό τρόπο την απαξίωσή του. Για την οποία είμαστε ολοκληρωτικά υπεύθυνοι.

Ας αποφύγουμε την παγίδα των εύκολων συγκρίσεων, καθώς το θέμα είναι σύνθετο: Πώς π.χ. να συγκρίνεις τη συλλογή του Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης (βρίσκεται στην τρίτη θέση της λίστας) που έχει συγκεντρώσει αντικείμενα από όλες τις γωνίες του κόσμου και από όλους τους αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας, με το δικό μας οι συλλογές του οποίου προέρχονται (σχεδόν) αποκλειστικά από ανασκαφές που έγιναν εδώ και αφορούν τους πολιτισμούς που άνθισαν στον ελλαδικό χώρο; Ακριβώς γι’ αυτό, επειδή στις αίθουσές του βρίσκεται όλη η Αρχαία Ελλάδα, ο θεμέλιος λίθος του Δυτικού Πολιτισμού, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι σημαντικότερο από πολλά άλλα μουσεία που περιλαμβάνονται στην λίστα. Όταν, λοιπόν, μιλάμε για τα κορυφαία μουσεία του κόσμου δεν μπορεί να το αγνοούμε. Δεν μπορεί να μην στεκόμαστε με θαυμασμό μπροστά του.

Όμως, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το μουσείο τι να θαυμάσεις; Τον μίζερο και παρωχημένο τρόπο έκθεσης των θησαυρών του; Το γερασμένο, κακοσυντηρημένο και ακατάλληλο πλέον κτίριο που τους στεγάζει; Τις κλειστές κατά διαστήματα αίθουσες λόγω ελλείψεως προσωπικού; Το μίζερο εκδοτήριο εισιτηρίων και την επίσης μίζερη γκαρνταρόμπα; Την απεριποίητη πλατεία μπροστά από την είσοδό του, με τα αγριόχορτα και τα σκουπίδια; Την υποβαθμισμένη περιοχή που το φιλοξενεί, με τα κλειστά μαγαζιά, τα φρικτά γκραφίτι, τους ναρκομανείς, το θλιβερό μέσα στην παρακμή του κτίριο του Πολυτεχνείου, τις κλούβες των ΜΑΤ, τους καμένους από τους «γνωστούς – αγνώστους» κάδους σκουπιδιών και τα σπασμένα πεζοδρόμια;

«Την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στον πεζόδρομο της Τοσίτσα, όπου βρίσκεται η δεύτερη είσοδος του μουσείου αλλά και η μία και μοναδική του Επιγραφικού Μουσείου, όπου ως γνωστόν γίνεται διακίνηση και χρήση ναρκωτικών» είχαν καταγγείλει τον Αύγουστο του 2011, με επιστολή τους, είκοσι επτά αρχαιολόγοι. Ζητούσαν, μεταξύ άλλων «την αποκατάσταση της ηρεμίας και ασφάλειας στον χώρο», έκαναν λόγο για την ανάγκη «αναδιοργάνωσης του μουσείου με την επανέκθεση των πολύτιμων θησαυρών του σε 64 αίθουσες με τη σωστή μουσειακή αντίληψη» και την «παρουσίαση για πρώτη φορά συλλογών που βρίσκονταν στις αποθήκες», και κατήγγελλαν: «είναι προκλητικό το κράτος να διαθέτει μια διμοιρία της αστυνομίας για τη φύλαξη του υπουργείου Πολιτισμού στην οδό Μπουμπουλίνας και να αδιαφορεί για την κιβωτό του ελληνικού πολιτισμού, που βρίσκεται από την άλλη μεριά του δρόμου».

Οι ίδιοι έθιγαν και την ανεπαρκή χρηματοδότησή του, υποστηρίζοντας: «Είναι απορίας άξιον σήμερα, που δεν υπάρχουν χρήματα, να χρηματοδοτούνται από το υπουργείο Πολιτισμού με σημαντικά ποσά ιδιωτικά μουσεία της Αθήνας και το Μουσείο της Ακρόπολης, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να βρουν χρήματα από άλλες πηγές, ενώ το Εθνικό να στερείται ακόμα και τα απολύτως απαραίτητα. Μεγάλη είναι και η έλλειψη φυλακτικού προσωπικού. Φταίει το προσωπικό του μουσείου που κλείνουν αίθουσες, όταν δεν υπάρχουν φύλακες;»

Οκτώ χρόνια μετά τι έχει αλλάξει; Τίποτε. Οι προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό και για την επέκταση του μουσείου στα παρακείμενα κτίρια που ανήκουν σήμερα στο Πολυτεχνείο, γεγονός που θα συνέβαλε στην αναβάθμισή του, στην ταυτόχρονη αναβάθμιση όλης της πληγωμένης περιοχής και θα έλυνε πολλά προβλήματα που απορρέουν από την κακώς εννοούμενη χρήση του πανεπιστημιακού ασύλου, επανέρχονται πότε-πότε, έτσι, για να γίνεται κουβέντα. Το κράτος δεν δείχνει κανένα πραγματικό ενδιαφέρον. Οι αίθουσες με τα εκθέματα ανοιγοκλείνουν ανάλογα με τους διαθέσιμους υπαλλήλους, μόνιμους και εποχικούς, ποτέ δεν ξέρεις ποιες θα λειτουργούν και ποιες όχι  όταν θα το επισκεφθείς. Η πλατεία – παρκάκι παραμένει απεριποίητη, η Πατησίων γίνεται χρόνο με τον χρόνο ακόμα πιο θλιβερή. Πραγματικά απορείς με τους τουρίστες που βρίσκουν το κουράγιο να τη διασχίσουν για να το επισκεφθούν. Είναι, υποθέτω, οι ίδιοι τουρίστες που όταν «ψηφίζουν» τα καλύτερα μουσεία στο TripAdvisor επιλέγουν το σύγχρονο, καλογυαλισμένο και περιποιημένο Μουσείο της Ακρόπολης. Δικαίως! Γιατί αυτό το μουσείο, με οποίες ενστάσεις μπορεί να έχουμε, εκπροσωπεί μια σύγχρονη και υπερήφανη Ελλάδα, μια πολιτισμένη χώρα. Το άλλο, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, υποβαθμισμένο και περιφρονημένο, εξακολουθεί να μας θυμίζει ότι ζούμε στην Ψωροκώσταινα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News